مرکز خدمات ماشین های اداری مهپا

مختصری در مورد شبکه های کامپیوتری بخش چهارم

استفاده از سرویس VPLS برای ایجاد شبکه های شهری


شبکههای *** در لایه سه ایجاد میشدند. در این مقاله برآنیم در مورد ایجاد شبکههای خصوصی مجازی در لایههای پایینتر و مزایای پیادهسازی این نوع شبکهها برای سازمانها، مطالبی را ارائه نماییم. برای تحقق این امر مهم Virtual Private LAN Service را که یکی از خلاقانهترین روشهای ارائه *** در لایه دو است بررسی میکنیم. با گسترش امکان ارائه این سرویس، ایجاد شبکههای شهری مبتنی بر اترنت بسیار آسان شده است. در اینجا علاوه بر ارائه مطالبی درباره استانداردهای پیادهسازی این سرویس، روشهای کنترل کیفیت، برقراری امنیت و مدیریت آن، نمونهای از شبکههای پیادهسازی شده مبتنی بر این سرویس را نیز معرفی میکنیم.


تاریخچه: شبکههای خصوصی مجازی (***) در اوایل دهه 1980 به دنیای شبکه معرفی شدند. در آن زمان این شبکهها با استفاده از خطوط استیجاری (Leased Line) ایجاد میشدند. در سال 1990 با توجه به تحولات در عرصه فناوری و پیدایش فناوری Frame Relay، ساختار شبکههای مجازی نیز تغییر کرد. در اواخر دهه 90 یعنی زمانی که MPLS به دنیای شبکه پا نهاد، انواع جدیدی از ***ها معرفی شدند. در آن زمان این شبکهها به طور کلی به سه گروه تقسیم میشدند:




دسته یکم: ***های لایه سه که عموماً بر بستر IP پیادهسازی میشدند و به Virtual Private Routed Network موسوم بودند.

دسته دوم: ***های لایه دو که به طور عمومی به صورت P2P تعریف میشدند و به Virtual Leased Line) VLL)معروف بودند.

دسته سوم: ***های لایه دویی که به صورت P2MP پیکربندی میشدند. این ***ها برخلاف IP-***ها ترافیک غیر IP را نیز منتقل مینمودند.

سرویس VPLS چیست؟
سرویس VPLS که به Transparent LAN Service) TLS) نیز معروف است، در حقیقت یک سرویس اترنت P2MP است که میتواند یک یا چند ناحیه شهری را پوششدهد و اتصال بین چندین سایت را که به یک LAN اترنت متصلند فراهم نماید. برخلاف سرویس اترنت، P2MP که در حال حاضر روی بستری ارائه میشود که ترکیبی از سوییچهای اترنت است، VPLS از زیرساخت IP-MPLS برای ارائه سرویس استفاده مینماید. به طور کلی میتوان تصور کرد تمام کاربران یک شبکه VPLS بدون توجه به مکان فیزیکی، به صورت مجازی در یک LAN قرار دارند که برای هر سازمان میتوان یک یا چند دامنه VPLS domain) VPLS) را همچون VLAN بهکار برد.

امروزه سرویس اترنت شهری که فراهمکنندگان سرویس در نواحی مختلف آنرا ارائه میکنند و اغلب اتصالات نقطهبهنقطه بین چندین سایت، در همان شبکه شهری است. به هر حال هدف نهایی اترنت شهری، گذر از اتصال نقطه به نقطه در محدوده ناحیه شهری به ارائه اتصال چند نقطه به چندنقطه در داخل یک ناحیه شهری و یا چندین ناحیه شهری است. به عبارت دیگر، ارائه سرویس به سازمان به گونهای انجام شود که تمام سایتهای آن در صورت اتصال به LAN به صورت یکسان ظاهر شوند؛ صرفنظر از اینکه آیا این سایتها در یک ناحیه شهری هستند یا در چندین ناحیه شهری گسترده شدهاند. پس یکی از مطرحترین روشها برای تحقیق این تصور، سرویسLAN خصوصی مجازی (VPLS) است که اتصال اترنت چندنقطه به چندنقطه را هم در داخل و هم بین شبکههای شهری تحت شبکه فراهمکننده سرویس IP/MPLS قابل توسعه فراهممینماید.
استاندارد *** در لایه دو
با توجه به ماهیت VPLS، این سرویس به سرعت در میان ارائهدهندگان سرویس فراگیر شد. زیرا با صرف هزینه بسیار کم قادر بودند سرویسهای مبتنی بر FR و ATM خود را جایگزین نمایند. به این ترتیب با جهتگیری ارائهدهندگان سرویس به سمت ارائه این سرویس، لازم بود VPLSها به صورت استاندارد ارائه شوند. به این منظورIETF اقدام به تدوین استانداردی در زمینه ارائه این سرویس نمود. همانگونه که در شکل یک نشان داده شده است قسمتهای مختلفی در تدوین استاندارد VPLS حضور دارند و هر یک مسئول استانداردسازی بخشی از این سرویس میباشند.

شکل 1
گروه PWE3 روی رسانه انتقال VPLS، استانداردهای مربوطه را تدوین مینماید. این استاندارد سرویسهایی نظیرATM ،Frame Relay، اترنت و TDM را روی بستر MPLS پیادهسازی مینماید. در گذشته برای برقراری ارتباط میانVLANها و شبکههای L3*** از استانداردی با عنوان Draft Martini استفادهمیشد. این استاندارد، شبکههای مجازی لایه دو را روی شبکههای مجازی لایه سه Map مینمود. در حال حاضر با استفاده از استاندارد VPL میتوان کلیه شبکهها را در لایههای مختلف به یکدیگر مرتبط نمود.

روند پیدایش VPLS
اترنت وسیعترین و در دسترسترین فناوری شبکه محلی در جهان است که امروزه با بیش از یکصدمیلیون مشتری پیادهسازی شده است. برخی از مزایای این سرویس که موجب استفاده گسترده از آن گردیده است، عبارتند از:

- به دلیل هزینه نسبتاً پایین و سادگی آن در مقایسه با فناوریهای دیگر، فناوری منتخب شبکههای LAN است.

- پهنای باند ثابت، قابل انعطاف و قابل توسعهتری را نسبت به راهحلهای متداول پهنای باند ثابت فراهم کرده و محیط شبکه شهری را متحول نموده است.

- برای کاربر نهایی کمهزینهتر است. برقراری اتصال در آن آسان و مدیریت آن نیز سادهاست.

- برای فراهمکننده سرویس، ارزانتر است و قابلیت انعطاف بیشتری دارد و این امکان را فراهم میسازد که سرویسهای جدید نسبت به راهحلهای قدیمی بسیار سادهتر و سریعتر فراهم شوند.

در سالهای قبل، ابتکار و نوآوریهای قابل توجه و مهمی در مورد استانداردهای اترنت انجام شده است که این نوآوریها نه تنها به صورت بالارفتن چشمگیر خروجی از 10Mbps به 10Gbps بوده، بلکه با ارتقای پروتکل دسترسی فیزیکی، شبکه اترنت را بهگونهای توسعه میدهند که به صورت شبکه گسترده (WAN) درآید. همچنین اترنت با بهرهگیری از پیادهسازی وسیع فیبر نوری در نواحی شهری، شهرت زیادی را به عنوان فناوری شبکه شهری بهدست آورده است. امروزه سرویس LAN خصوصی مجازی دسترسی به اترنت را بیشتر توسعه و آنرا به عنوان فناوریWAN فعال مینماید.

فناوریهای دیگری که اترنت را در سراسر WAN فعال میسازد، مانند اترنت روی MPLS، اترنت روی SONET/SDH ،Bridging اترنت روی (LAN (ATM LAN ،ATM Emulation، هرچند که تنها اتصال نقطه به نقطه را فراهم میکنند، اما پیادهسازی انبوه آنها بهعلت پیچیدگی زیاد محدود میشود. همچنین آنها برای تسهیل همگرایی شبکه، به معماری شبکه اختصاصی احتیاج دارند.

البته Frame Relay و ATM سالها به عنوان فناوریهای برگزیده برای شبکههای مبتنی بر Packet رواج داشتند و سازمانها معمولاً اتصال WAN خود را با همبندیهای hub-and-spoke و یا نیمه mash طراحی میکردند. این طرحها نتیجه استفاده زیرساخت شبکه با درنظر گرفتن عوامل قیمت و ویژگی نقطه به نقطه Frame Relay و ATM است. نسل جدید کاربردهای سازمانی لزوم وجود معماری WAN سازمانی را که بتواند همبندیهای انعطافپذیرتر و ظرفیت پهنای باند بالاتری را ارائه کند ایجاد کرده است.

اخیراً فراهمکنندگان سرویس برای پاسخگویی به این نیازهای جدید به ارائه IP مبتنی بر MPLS-*** لایه سه متوسل شدهاند. در ضمن VPLS به عنوان راهکار دیگری برای پیادهسازی سرویسهای چندنقطهای با پهنای باند بالا در شبکه WAN مبتنی بر اترنت پیشنهاد میشود.

معماری VPLS
دو معماری مطرح در VPLS عبارتند از: معماری سلسله مراتبی و معماری تکسطحی. در معماری تک سطحی، ارتباطات به صورت نقطه به نقطه مطرح میشود. در این روش بین entityها در VPLS یک تونل ایجاد میشود.

این تونل مجازی که بخش PWE3 آنرا استاندارد کرده است، در گذشته به "تونل مارتینی" معروف بوده است. به خاطر دارید در چند سال گذشته برای برقراری ارتباط و تضمین کیفیت در زمانی که بستهها به لایههای بالاتر ارسال میشدند، استانداردهای متعددی تدوین گردیده است.

یکی از استانداردهایی که به منظور تضمین کیفیت، ترافیک لایه دو را روی ترافیک لایه سه Map مینمود، استانداردDraft Martini بود که به واسطه آن تضمین کیفیت یک سرویس امکانپذیر بود.

تونلهایی که با استفاده از این استاندارد در سراسر مسیر ایجاد میشوند، سرویسهای لایه دو را با فرمت MPLS کپسوله و منتقلمینمایند. برای این منظور لازم است کلیه ویژگیهای پایهای اترنت را پشتیبانی نمایند. در معماری VPLS به صورت تکسطحی تونلها به صورت P2P تعریف میشوند. در حالی که با گسترش روز افزون سرویسها و نیاز به ایجاد تونلهایی به صورت mesh بین نقاط مختلف، این ساختار جوابگوی نیازهای شبکه نیست.

معماری سلسله مراتبی (HVPLS) در VPLS برای پاسخ به این نیاز مطرح شده است. این معماری بر پایه همان روش سنتی ارائه سرویس بنا شده است. اما با توجه به حجم بالای تونلها در یک شبکه، توسعهای بر روش سنتی در نظر گرفته شده است که نتیجتاً منجر به ایجاد همبندی سلسله مراتبی برای این فناوری شده است. در این همبندی برای ایجاد تونلهایی به صورت full mesh لازم است، در سمت مشترک روترهایی نصب شود که برای ایجاد سلسله مراتب در شبکه به روترهای PE متصل شود.

شکل 2
برای مشاهده تصاویر در ابعاد بزرگتر روی آنها کلیک کنید.
نمونه این شبکه در شکل2 نشان داده شده است.
در پیادهسازی این همبندی توسط ارائه دهندگان سرویس، به طور معمول در نقاط اصلی شبکه برای ایجاد امکان ارائه سرویس به کاربران از تعدادی Multi Tenant Unit) MTU) استفاده میشود که هر کدام میتوانند به تعداد زیاد شبکههای سازمانی را به صورت ایجاد VPLS *** سرویسدهی نمایند.

شبکه ترافیک تمام MTUها مجتمع میکند و برای PE اصلی که در حقیقت نقطه تمرکز شبکه است، ارسال میشود.

در طراحی این سرویس تجهیزاتی که در MTU نصب میشود یک سوییچ اترنت است که کلیه عملیات سوییچینگ لایه دو را انجام میدهد. این تجهیزات معمولاً به صورت اختصاصی در اختیار یک سازمان قرار میگیرند. اما برای استفاده بهینه از منابع WAN، عملکردهای VPLS روی MTU ها نیز تعریف میشود.


شکل 3
در شبکهای که MTUها نیز عملکردی شبیه PE دارند، محدودیتهایی نظیر ایجاد تونل، تکرار اطلاعات و ایجاد جدول آدرسهای MAC ایجاد میشود. برای مقابله با این محدودیت، در شبکه سلسله مراتب تعریف میشود. به این صورت که Core شبکه به صورت Full mesh تعریف میشود و در لایه دسترسی ارتباطات به صورت تونلهای مجزا بین نقاط تعریف میشوند. (شکل 3)

با توجه به ساختار کلیای که از VPLS ارائه شد، این سرویس نه تنها برای ایجاد شبکههای اترنت شهری مناسب است بلکه از آن برای برقراری ارتباط میان شبکههای شهری مختلف که با استفاده از فناوریهای متفاوتی نظیر نسل آینده SDH و یا RPR ایجاد شدهاند نیز استفاده میشود.

مسئله مهم دیگری که در پیادهسازی این سرویس مطرح است، آشکارسازی خودکار و سیگنالینگ است. آشکارسازی خودکار برای فعالسازی فراهمکنندگان سرویس بسیار مهم است تا با استفاده از آن هزینههای کاربری را پایین نگه دارند و نیز در این سرویس از BGP و یا LDP به عنوان مکانیزم سیگنالینگ استفاده گردد.
مسیریابی در VPLS
استفاده از پروتکلهای مسیریابی شبکه IP به جای پروتکل Spanning tree و برچسبهای MPLS به جای شناسههای VLAN در زیرساخت، موجب بهبود و پیشرفت قابل توجهی در قابلیت توسعه سرویس VPLS میشود.

تفاوت VPLS با L3*** در تجهیزات طرف CE است. در ایجاد شبکهها با استفاده از VPLS لزومی ندارد در سمت CE تجهیزاتی نظیر روتر قرارگیرد.


شکل 4
در سمت PE نیز به ازای هر CE لزومی به تعریف جدول مسیریابی نیست، بلکه ترافیک لایه دو در MPLS LSP به سادگی Map میشود. در حقیقت VPLS آنچه را BGP MPLS *** در لایه سه ارائه مینماید، در لایه دو در اختیار کاربر قرار میدهد؛ اما رسانه انتقال آن شبکهIP نیست، بلکه ارتباطات از طریق اترنت برقرار میشوند. (شکل4)

برای ایجاد یک شبکه VPLS لازم است مواردی نظیر افزونگی ارتباط میان CEها و PEها همانگونه که در لایه دو مطرح است در نظر گرفته شود.


زیرا هر ارتباط میان یک CE و PE میتواند یک Single Point of Failure باشد. برای جلوگیری از این پیشامد، باید هر CE حداقل به دو PE متصل شود. به منظور ایجاد ارتباطات افزونهای که به صورت یک bundle تعریف شود، لازم است از مشخصه smart trunking در ارتباط میان CE و PE استفاده نمود. از Smart trunkها به طور معمول برای افزایش ظرفیت استفاده میشود.

در حالی که در این نوع پیکربندی این ترانک برای ایجاد افزونگی مورد استفاده قرار گرفته است. در صورتی که لینک ارتباطی قطع شود، ترافیک به صورت خودکار به لینک افزونه منتقل خواهد شد. برای ایجاد این ارتباطات لازم است تجهیزات CE و PE هر دو قابلیت پشتیبانی از این ویژگی را دارا باشند. علاوه بر این، تجهیزات سمت PE باید بتوانند در زمان تعریف Forwarding Equivalence Class) L2FEC) این ترانک را روی VPLS نگاشت نماید.

حوزه هر VPLS از تعدادی PE تشکیل شده که هرکدام به تعدادی CE سرویس ارائه مینمایند. برای ارائه سرویس لازم است جدولی از MAC آدرسهای هر یک از CEها در PE مربوطه ایجاد شود. به بیان سادهتر میتوان فرض کرد که فقط یک حوزه VPLS به ازای هر سازمان وجود دارد.

به طوری که CE مستقل از مکان فیزیکی خود روی یک PE متعلق به سایت آن سازمان اجرا میشود. در حوزه VPLS باید یک شبکه Full mesh از LSPها روی هر PE میان تمام CEها ساخته شود (اینLSPها فقط برای روترهای PE قابل رویت هستند و توسط دیگر روترها در شبکه مشاهده نمیشوند.


شکل 5
این امر با استفاده از ایجاد نمودن پشتهای از برچسبهای MPLS انجام میپذیرد). زمانی که یک PE جدید یا یک CE اضافه شود، با توجه به دقت پیادهسازی VPLS، ساخت این حلقه کامل از LSPها میتواند مسائل و مشکلات بسیار متفاوتی به همراه داشته باشد. (شکل 5)

وقتی که حلقه LSP ایجاد شد، CE روی یک PE خاص میتواند فریمهای اترنت را از سایت مشتری دریافت کند و بر اساس آدرس MAC آن، فریمها را بهLSP مناسب سوییچ نماید.

تحقق این امر به این دلیل است که VPLS روتر PE را قادر میسازد بهوسیله یک جدول MAC، روی هر PE همچون یک Learning Bridge عمل کند.

به عبارت دیگر، نمونه VPLS روی روتر PE یک جدول MAC دارد که با جستجو کردن (Snooping) آن را ایجاد میکند و آدرسهای MAC را به هنگام ورود فریمهای اترنت روی یک پورت فیزیکی یا منطقی به خاطر میسپارد. درست همانگونه که یک سوییچ اترنت عمل میکند. وقتی یک فریم اترنت از طریق یک پورت ورودی مشتری وارد شد، آدرسMAC مقصد در جدول MAC جستجو میشود و فریم بدون هیچگونه تغییری به سوی LSP ارسال میشود ( تا زمانیکه جدول MAC آدرس MAC را دربردارد) و پس از آن به PE مناسب متصل به سایت دوردست ارائه میشود. اگر آدرس MAC در جدول آدرس MAC وجود نداشت، فریم اترنت برگردانده میشود و به تمام پورتهای منطقی مربوط به نمونه VPLS، غیراز پورت ورودی که از آن وارد شده است فرستاده میشود.

هنگامی که PE از طریق میزبانی مطلع شد که آدرس MAC روی یک پورت خاص متعلق به اوست، جدول MAC در PEبروز میشود. درست مثل یک سوییچ، MAC آدرسهایی که برای زمان معینی استفاده نمیشوند، برای کنترل اندازه جدول MAC حذف میشوند.

فناوری چندنقطهای به کاربر امکان دسترسی به چندین مقصد را از طریق اتصال منطقی یا فیزیکی جداگانه میدهد که این اتصال برای تصمیمگیری درباره ارسال بسته بر اساس مقصد بسته به شبکه نیاز دارد.

بهعبارت دیگر، شبکه براساس آدرس MAC مقصد فریم اترنت تصمیم به ارسال میگیرد. از دیدگاه مشتری نهایی، VPLS سرویس چندنقطهای جالب توجهی است که به اتصالات کمتری برای برقراری اتصال کامل بین چندین نقطه احتیاج دارد.

در مقابل اتصال مبتنی بر فناوری نقطه به نقطه به تعداد خیلی بیشتری از اتصالات و یا به کارگیری ارسال بهینه بسته نیاز دارد.
دلایل نیاز به VPLS
امروزه ارائه سرویسهای اترنت شهری با محدودیتهایی روبهرو است. بسیاری از فراهمکنندگان سرویس، تنها اتصالات نقطه به نقطه مانند دسترسی به اترنت و یا اتصال سایتها در داخل شبکه شهری را پشتیبانی میکنند. برخی فراهمکنندگان دیگر تنها تعداد محدودی از مشتریانی را که اتصال LAN اترنت چندنقطه به چندنقطه را در داخل شبکه شهری پیادهسازی نمودهاند، حمایت میکنند.

از آن جاییکه بیشتر فراهمکنندگانی که سرویسهای اترنت شهری را ارائه میدهند، امروزه شبکههای خود را بدون استفاده از سوییچهای اترنت ساختهاند، فراهم کردن این سرویس در شبکه شهری بزرگ برخی مشکلات اساسی را در بردارد.

مدیریت این سرویس دشوار است و گاهی به علت ناپایداری پروتکل Spanning tree، دسترسی به مشکلات شبکه و دلایل بروز آنها غیرممکن است. بهطور کلی با بررسیهایی که انجمنها و گروههای مختلف در زمینه شبکههای شهری مبتنی بر اترنت انجام دادهاند، سرویسهای مبتنی بر اترنت را به دو گروه نقطه به نقطه و چندنقطه تقسیم نمودهاند.


نمودار 1
معماری لازم برای پیادهسازی سرویسهای نقطه به نقطه Virtual Private Wire Services) VPWS) و برای پیادهسازی سرویسهای چندنقطهای VPLS است.

VPLS شبکههای اترنت فراهمکنندگان سرویس را با دو ویژگی توسعهپذیری و در دسترس بودن، توانمند میسازد. بدون VPLS قابلیت توسعه شبکههای اترنت به تعداد شناسههای VLAN که توسط فراهمکنندگان سرویس برای مشتریان استفاده میگردد محدود میشود که آنها میتوانند فقط 4096 شناسه VLAN را پشتیبانی نمایند.

از آنجاییکه یک شناسه به یک مشتری تعلق دارد وشناسههای VLAN بسیار مهم هستند، باید همگی در داخل شبکه فراهمکننده سرویس منحصر بهفرد باشند. به همین دلیل این شبکهها میتوانند با تعداد محدودی مشتری پیادهسازی شوند. همچنین از طریق این معماری نمیتوان شبکه LAN را در چندین شبکه شهری پیادهسازی نمود. چون این امر مستلزم ساخت شبکه اترنت لایه دوی بزرگتری توسط فراهمکننده سرویس است.

در دسترس بودن شبکههای اترنت نیز به خاطر ویژگی انعطافپذیری ضعیف سازوکارهایی مثلSTP محدود میشود. هرچند تمهیداتی نظیر Q in Q Stacking و پروتکل Spanning tree سریع برای برطرفکردن این محدودیتها وجود دارند، بسیاری از آنها خاص یک سازمان یا شرکتند و بین سازندگان مختلف عمل نمیکنند.

VPLS علاوه بر حل این دو معضل، مزایای دیگری را نیز دارد. شبکه VPLS میتواند حتی یک میلیون شناسه منحصر بهفرد برچسبهای MPLS را پشتیبانیکند. یعنی در مجموع VPLS سیگنالینگ پویای مسیرهای جدید را معین میکند.

VPLS ویژگی مقرون به صرفه بودن اترنت، توسعهپذیری و در دسترسبودن MPLS را با یکدیگر ترکیب میکند. بهعلاوه، تدارک سرویس و نگهداری آن نیز کمهزینهتر و سادهتر است.
شکل 6

استاندارد Cat 6

در تاریخ بیستم ژوئن سال 2002، انجمن صنایع مخابراتی (TIA) استاندارد Cat 6 را معرفی نمود. پس از ارائه این استاندارد، سؤالات متعددی در ذهن علاقهمندان بهوجود آمد. سؤالاتی از قبیل اینکه این استاندارد چیست؟ چه شباهتها و تفاوتهایی با استاندارد قبلی خود یعنی Cat5/5e دارد؟ آیا جایگزین Cat5/5e خواهد شد؟ نحوه کارکرد آن چگونه است؟ آیا کلیه مشکلات را برطرف کرده است؟ چه تأثیرات مثبتی در عملکرد شبکهها ایجاد میکند؟ و کاربردهای خاص این استاندارد کابلبندی کدامها هستند و چه کاربردهایی با استانداردهای قبلی مشکل پیدا خواهند کرد؟ برای یافتن پاسخ این سؤالات میتوانید این مقاله که در قالب پرسش و پاسخ تدوین شده است را مطالعه نمایید.
استاندارد Cat 6 چیست؟
Cat 6 یک سیستم کابلبندی است که تشکیل شده است از اجزاء مختلف نظیر کابلها (Cable)، قطعه کابلها(Cord) و کانکتورهای اختصاصی که از لحاظ شکل و نوع و مواد تشکیلدهنده شباهتها و تفاوتهایی را با استاندارد قبل از خود دارد.




شباهتها و تفاوتها
نخست باید بدانید که اجزاء Cat 6 که توسط شرکتهای سازنده مختلف تولید میشوند میبایست بتوانند با یکدیگر کار کنند (Interoperability) و همچنین باید بتوانند با سایر استانداردهای قبل از خود نیز سازگاری داشته باشند. یعنی اینکه بتوان اجزاء Cat 6 و اجزاء Cat5/5e را در یک شبکه در کنار یکدیگر استفاده نمود و یا در صورت لزوم بتوان اجزاء Cat 6 را جایگزین اجزاء Cat5/5e نمود.

به غیر از این، تمامی اجزاء Cat 6 و Cat5/5e دارای امپدانس اسمی 100(Nominal Impedance) اهم هستند ولی در تجهیزات Cat 6 تحمل خطای بیشتری در برابر تغییرات مقاومت وجود دارد.

تغییرات مقاومت تحت عنوان پارامتری به نام Return loss (افت بازگشتی) سنجیده میشوند. هر چقدر مقدار Return loss (برحسب دسیبل) بیشتر باشد تطبیق امپدانس بهتری میان اجزاء وجود خواهد داشت و طبیعتاً مقدار انعکاس سیگنال و انعکاس مجدد سیگنال کمتر خواهد بود. در نتیجه Cat 6 نرخ خطای بیتی (BER) کمتری برای شبکههای اترنت سریع و گیگابیت اترنت (1000BASET) ارائه میکند.

همانطور که میدانید هر چقدر خطاهای بیتی افزایش یابد، شبکه شما صرفنظر از قیمت ابزارهای شبکهای که خریداری کردهاید در یک چرخه بیپایان کشف خطا و ارسال مجدد گرفتار میشود و این موضوع منجر به کاهش سرعت و افت شدید کارایی شبکه میگردد.

سوم اینکه در Cat 6 تمامی پارامترهای انتقال برای کانالهای مختلف و اجزاء و ارتباطات پایدار قادرند تا حداکثر فرکانس 250 مگاهرتز کارکنند. این در حالیست که این مقدار برای استاندارد Cat5/5e فقط 100 مگاهرتز است.
در جدول 1، مقایسه پارامتری مختلف انتقال استانداردهای Cat5/5e و Cat 6 که از سوی سازمان TIA منتشر شده، آمده است.

تفاوتهایی نیز در مورد محدوده فرکانسی و پهنای باند مفید وجود دارد. طبق تعریف پهنای باند همان محدوده فرکانسی است زمانی که PSACR (جمع جبری نسبت تضعیف به سیگنالهای ناخواسته) مثبت است.

Cat 6 پهنای باند 200 مگاهرتز را در دمای 20 درجه سانتیگراد در مسافتی حدود 100 متر پشتیبانی میکند که این مقدار برای استاندارد Cat5/5e حدود 100 مگاهرتز است یعنی چیزی در حدود نصف.
آیا اجزاء Cat 6 در مقایسه Cat5/5e تغییر کردهاند؟
یکی از تفاوتهای اساسی و مشهود میان این دو استاندارد در ساختمان کابلها میباشد. قطر کابلهای Cat 6 به نسبت Cat5/5e بیشتر است. این مقدار برای استاندارد Cat 6 از 3/5 میلیمتر تا 8/5 میلیمتر متغیراست. ولی برای استاندارد Cat5/5e قطر کابلها از 8/4 میلیمتر تا 5/5 میلیمتر در نظر گرفته شده است و دلیل آن هم به دو عامل برمیگردد. اولاً به خاطر ضخیمتر بودن سیمهای مسی به کار رفته در این کابلها و ثانیاً اینکه در بعضی محصولات Cat 6 از یک جداکننده به نام Cross-Web استفاده میشود که به عنوان یک حائل در میان زوج سیمها قرار میگیرد تا اثرات نویز را کاهش دهد. البته این Cross Web از ضروریات استاندارد Cat 6 نمیباشد ولی برخی تولیدکنندگان بااین روش اثرات نویز را در طول کابل کاهش میدهند.

دلیل افزایش قطر سیمها (32AWG) به خاطر کاهش مقیاسی به نام افت تداخلی (Insertion loss) که گاهی تضعیف نیز نامیده میشود در یک محدوده فرکانس میباشد. هر چقدر مقدار Insertion loss کمتر باشد سیگنال دریافتی در گیرنده قویتر خواهد بود. این اصلاح منجر به کاهش اثرات نویز صادره از منابع داخلی و خارجی میگردد. بهعلاوه کابلهایی با Insertion loss کمتر میتوانند مسافتهای طولانیتر و تحمل بیشتر در مقابل تغییرات دما را پشتیبانی کنند که نتیجه نهایی آن عملکرد بهتر شبکه خواهد بود.

ویژگی دیگر Cat 6، وجود به هم تابیدگی بیشتر سیمها برای کاهش اثر نویز میان زوج سیمها میباشد.
همانطورکه میبینید در این استاندارد، سازندگان مختلف، محصولات متنوعی را میتوانید تولید کنید و این موضوع، تصمیمگیری صحیح در انتخاب کابل مناسب را مشکل میکند.
نصب تجهیزات Cat 6
نحوه نصب تجهیزات Cat 6 در بسیاری از موارد با روشهای نصب تجهیزات استاندارد قدیمیتر یعنی Cat5/5e مشابه است. ولی برخی نکات درباره طراحی و نصب وجود دارد که افراد فعال در زمینه نصب و پیادهسازی شبکهها میبایست به آنها توجه داشته باشند، نظیر پایاندهندههای کابل (Cable Terminator) و نحوه انتخاب مسیر کابل. یعنی ضخامت کابلها در انتخاب اندازه داکت باید محاسبه شود. ضمناً وجود پایاندهنده کابل هم در کارایی کلی شبکه تأثیر بهسزائی دارد.
آیا Cat 6 جایگزین Cat5/5e خواهد شد؟
پاسخ مثبت است ولی زمان دقیق آن مشخص نیست. مانند هر فناوری جدید دیگر، در حال حاضر امروزه هزینه نصب تجهیزات Cat 6 در مقایسه با استاندارد Cat5/5e حدود پانزده درصد گرانتر است. البته هزینهها به مرور زمان و با افزایش تولید محصولات کاهش خواهد یافت. اما امکاناتی که این استاندارد از نظر کارایی، سرعت و قابلیت میدهد، کمابیش صرفنظر کردن از آن را غیرممکن میکند. ضمن آنکه کاربردها نیز سرعت بیشتر را طلب میکنند و گاهی ما را مجبور به استفاده از Cat 6 مینمایند.

آیا مشکلات قبلی برطرف شدهاند و آیا Cat 6 ادعاهای خود را عملی نموده است؟
پاسخ مثبت است. چرا که هیچ مانع فنی در این راه وجود ندارد. زمانی که برای تکمیل استاندارد صرف شده است مربوط به توسعه پارامترها و فرآیندهای تست میباشد که برای بهینهسازی اجزاء Cat 6 در جهت تضمین همکاری متقابل فروشندگان مختلف صورت گرفته است.

مشخصههای فنی با دقت و جزییات بسیار زیاد ذکر شدهاند و سختافزارهای ارتباطی در شرایط آزمایشی مختلف تست شدهاند و در شرایط کاری بسیار بد نیز مورد آزمایش قرار گرفتهاند.

برای همین هم ممکن است مثلاً کانکتورهای ساخت یک شرکت با بقیه محصولات Cat 6 کار کند ولی کارایی آن مثلاً در حالت حداقلی باشد. برای همین هم بهترین کارایی در حالتی وجود دارد که همه تجهیزات از یک سازنده انتخاب شده باشند.

برای آشنایی با عملکرد اتصالات در Cat 6، میتوانید یک گیرنده ماهوارهای را تجسم کنید. زمانی که تکنسین برای نصب آنتن بشقابی ماهواره شروع به کار میکند، ابتدا آنتن را در جهت اصلی یک ماهواره قرار میدهد و سپس با گوش دادن به صدای دستگاه ردیاب خود و یا مشاهده تصویر تلویزیونی اقدام به تغییر جهت بشقاب مینماید تا قویترین سیگنال را بیابد. در مورد جکهای Cat 6 نیز این موضوع صدق میکند.

به این صورت که یک مقدار حداقل قابل قبول برای سیگنالها وجود دارد و یک سیگنال بهینه که در واقع بیانگر قویترین سیگنال دریافتی در سمت گیرنده اطلاعات میباشد.

همانطورکه میبینید استاندارد Cat 6 کلیه ادعاهای خود را عملی ساخته است. کارایی شبکه چقدر تغییر خواهد یافت؟

چه از Cat 6 و چه از Cat5/5e استفاده کنید، کارآیی شبکه، تحت تأثیر نسبت سیگنال به نویز در سمت گیرنده خواهد بود. همه منابع مؤثر در نویز نظیر NEXT وFEXT، نویز ILD و همشنوایی خارجی باید موردتوجه قرار گیرند.
مهمترین مزیت کابلهای Cat 6 در بهینه کردن نسبت سیگنال به نویز با استفاده از بالا بردن پهنای باند است. نتیجه اینکه Cat 6 در مقایسه Cat5/5e نسبت سیگنال به نویز را حدود 12 دسیبل (تقریباً 16 برابر) نسبت به
Cat5 بهبود بخشیده است.
آیا واقعاً به Cat 6 نیازمندیم؟
شاید بهتر باشد به این سئوال پاسخ دهیم که آیا Cat5/5e نمیتواند جوابگوی نیازهای امروز و یا قابلپیشبینی آینده باشد؟ پاسخ این است که احتمالاً میتواند ولیکن تفاوتهایی نیز وجود دارد. مثلاً اینکه ثابت شده است که 6 Cat نرخ خطای بیتی کمتری را نسبت به Cat5/5e دارد که این موضوع منجر به انتقال دادههای بیشتر در طول شبکههای اترنت 100BASE-TX و 1000BASE-T میشود.

در مورد کاربردهای آتی شبکه نیز باید بگوییم که در این استاندارد استفاده از امکان گیگابیت اترنت
(1000BASE-TX) به صورت یک راهحل مناسب برای آینده ارائه شده است.

کاربرد دیگر در زمینه ارسال ویدئو از طریق خطوط باند پهن میباشد که امروزه برای اینکار از کابلهای هم محور (Coaxial) استفاده میشود ولی راهحل Cat 6 برای این کار برای مسافتهای بیش از 100متر و در فرکانسهای کاری بالای 550 مگاهرتز میباشد. چرا که ضریب افت سیگنال کم در فرکانسهای بالا در استاندارد Cat 6 آن را نسبت به Cat5/5e برای این کار مناسبتر نموده است.

یک کاربرد اساسی دیگر، ویدئوی دیجیتال میباشد که بر اساس آن سیگنالهای دیجیتال مستقیماً از یک منبع تلویزیون با کیفیت بالا (HDTV) با سرعت 5/1 گیگابایت در ثانیه صادر میشوند که از توان امروزی شبکههای مسی Cat5/5e بسیار بالاتر است. طی یک بررسی از ظرفیت انتقال داده در کابلهای Cat 6 با پهنای باند 200 مگاهرتز مشاهده شد که نرخ انتقال داده حدود 2 گیگابایت در ثانیه بود.
چرا به جای Cat 6 از فیبر نوری استفاده نکنیم؟
بدون نیاز به بررسی کارایی، تصمیمگیری درباره انتخاب کابلهای مسی یا نوری را بهتر است با توجه به تفاوت قیمت میان کابلهای مسی و کابلهای فیبر نوری شروع کنیم و یا شاید بهتر باشد کل تجهیزات لازم برای شبکههای مبتنی بر کابلهای مسی و کابلهای فیبر نوری را با یکدیگر مقایسه کنیم.

در کل، هزینه بالای تجهیزات شبکههای نوری، استفاده از آنها را در کابلکشی افقی مقرون به صرفه نمیسازد و فقط در شرایطی که محیط از نویز بالا برخوردار است یا امنیت بالا مورد نیاز میباشد میتواند مورد بررسی قرار گیرد. البته با گذشت زمان هزینه خرید کابلهای نوری پائین آمده است ولیکن در مقایسه با تجهیزات فعال
(Active) شبکهای، هنوز هم این رقم بسیار بالاتر از استانداردهای مبتنی بر کابل مسی میباشد.


دلیل دیگر در استفاده از تجهیزات مسی در کاربردهای مربوط به برقرسانی سیستمهای تلفنی VoIP میباشد. طبق این استاندارد جدید که توسط IEEE ارائه شده، یک پریز دیواری میتواند توان موردنیاز برای تجهیزاتی نظیر
IP Phone، دوربین و ... را فراهم سازد که این ویژگی بهخوبی توسط استانداردهای مبتنی بر کابلهای مسی قابل پشتیبانی و ارائه است.
نتیجهگیری
در این مقاله تفاوتها و شباهتهای میان استانداردهای Cat 6 و Cat5/5e و دلائلی که کاربران را قانع کند تا از
Cat 6 استفاده نمایند بیان شدند. این استاندارد شامل مشخصههای مربوط به سازگاری محصولات سازندههای مختلف و سازگاری با استانداردهای قبلی میباشد.

از نقطه نظر کارایی، اگر ما از ویژگیهای پهنای باند و نسبت سیگنال به نویز برای مشخص کردن کل کارایی استفاده کنیم، کابلبندی Cat 6 در مقایسه با Cat5/5e پهنای باندی حدود 2 برابر (200 مگاهرتز) و نسبت سیگنال به نویزی در حدود 16 برابر بهتر ارائه میکند. بقیه موارد مربوط است به جبران کمبودهای سایر تجهیزات و نویزهای خارجی و تغییرات حرارتی محیط.

ضمناً Cat 6 از کاربردهای مختلفی نظیر امکان ارسال ویدئو از طریق خط باندپهن چند کاناله تا حداکثر محدوده فرکانسی 550 مگاهرتز و نیز سیگنالهای ویدئویی دیجیتالی تا 2 گیگابیت در ثانیه برای HDTV و همچنین کاربردهای گیگابیت اترنت پشتیبانی میکند.

از یک جنبه دیگر، کابلبندی Cat 6 برای کارهای متداول در مقایسه با فیبر نوری مناسبتر است و دلیل اصلی آن هم تفاوت قیمت عمده این دو نوع از تجهیزات میباشد. به غیر از اینها، استاندارد جدید IEEE برای تغذیه راه دور تجهیزات DTE سازگاری بیشتری با تجهیزات Cat 6 دارد و دلیل آن هم به خاطر اتلاف کمتر ولتاژ در این کابلها میباشد.

مرکز خدمات ماشین های اداری مهپا

زمانیکه چاپگر( پرینتر ) شما درست چاپ نمی گیرد  چه کاری باید انجام دهید

ما به شما پیشنهاد می کنیم یک تماس با ما داشته باشید و از 25 سال تجربه ما استفاده نمائید

راهنمای دانلود درایور پرینتر کلیک کنید

تلفن شرکت مهپا  : 88814355 - 09351014461

کلیک برای ورود به سایت شرکت مهپا :  www.mahpa.com

آدرس : تهران - خیابان ایرانشهر جنوبی - روبروی دفتر پست - ساختمان 16 - طبقه سوم - واحد 6

شرکت مهپا مرکز تعمیر چاپگر آماده دادن مشاوره و رفع مشکلات پرینتر شما است

  .برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی پرینتر اینجا کلیک کنید

برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی اسکنر اینجا کلیک کنید

قبل از استفاده ، راهنمای سایت را مطالعه کنید

مختصری در مورد شبکه های کامپیوتری بخش سوم

تکنولوژی VSAT

تکنولوژی VSAT

در این مقاله سعی می شود در مورد تکنولوژی VSAT و انواع روشهای دسترسی به کانالهای مخابرات ماهواره ای و کاربرد آن در دنیای امروز بصورت مختصر بحث شود.

VSAT مخفف Very Small Aperture Terminal می باشد. همانگونه که از نام آن پیداست ترمینالهای بسیار کوجک ماهواره ای که در سایتهای پراکنده از لحاظ جغرافیایی واقع می باشند و از طریق یک لینک ماهواره با یک هاب که شامل تجهیزات مخابراتی پیشرفته و آنتن به مراتب بزرگتر از ترمینالها، مثلا حدود 6 متر، ارتباط دارند. در واقع با هزینه کردن در هاب می توان هزینه ترمینالها را بشدت کاهش داد. آنتنهای VSAT معمولا بین 0.75 تا 3.8 متر می باشند. دو نوع توپولوژی شبکه به نامهای STAR , MESH استفاده می شوند. در شبکه های کوچک، معمولا بین 5 تا 30 سایت، از MESH استفاده می شود و در شبکه های بزرگتر اغلب از توپولوژی STAR استفاده می شود.

باند فرکانسی مورد استفاده در این تکنولوزی باندهای C و KU و اخیرا باند Ka می باشد. آنتنهای مورد استفاده در باند KU کوجکتر از باند C می باشد( بعلت رابطه مستقیم گین آنتن با مجذور فرکانس).

موارد استفاده VSAT بطور اعم شامل: اینترنت، شبکه های خصوصی مخابراتی، ارتباطات تصویری و صوتی و فاکس می باشد. در دنیای امروزی می توان شبکه های VSAT را بطور گسترده مشاهده کرد که در ذیل به برخی از آنها اشاره شده است:

• 1-بازار بورس و اطلاعات قیمت ها
• 2-تراکنش بانکی و ATM ها
• 3-هواپیمایی و اطلاعات آب و هوا
• 4-به روز رسانی اطلاعات بازار و قیمت اجناس
• 5-تبادل اطلاعات پزشکی
• 6-یادگیری راه دور
• 7-سرویس های اورژانسی
• 8-اینترنت پر سرعت
• 9-VoIP

مهمترین موضوع در این نوع شبکه ها روش دسترسی به کانال است. کانال فرکانسی که هاب به VSAT ها دیتا می فرستد را Outroute گویند و در طرف مقابل از VSAT ها به هاب را Inroute گویند. اطلاعات از هاب روی یک باند فرکانسی مشترک برای تمام ترمینالهای واقع در آن شبکه ارسال می شود و معمولا از روش TDM برای مالتی پلکس استفاده می شود. در سمت Inroute اغلب یک پهنای باند بین تعداد زیادی پایانه تقسیم می شود، مگر ارتباط بصورت Point to Point و یا SCPC باشد. روشهای دسترسی به Inroute شامل TDMA ، FDMA ، FTDMA ، CDMA و SCPC(DAMA/PAMA)می باشد .
TDMA
مخفف Time Division Multiple Access می باشد.در این روش پایانه ها در اسلاتهای زمانی خاص که هاب به آنها تخصیص می دهد، به ارسال اطلاعات می پردازند. بدین ترتیب هر پایانه از کل پهنای باند فرکانسی ولی در اسلات زمانی مربوط به خود استفاده می کند. بازدهی این روش در سیستم تخصیص اسلاتها برای پایانه هاست. بطور معمول سه روش کلی وجود دارد: User Aloha ، Transaction Reservation و Stream.
User Aloha: در این روش پایانه ها دیتای خود را بصورت تصادفی در قسمتی از Inroute که برای این منظور تخصیص داده شده، می گذارند.در این حالت احتمال تصادم دیتا وجود دارد لذا برای دیتا با ترافیک کم، بسته های کوچک و با سایزهای یکسان مناسب می باشد.
Transaction Reservation: در این روش پایانه ای که یک یا چند Packet برای ارسال دارد، ابتدا یک درخواست تراکنش به هاب می فرستد. این درخواست شامل تعداد و سایز بسته ها می باشد. هاب نیز اسلاتهای لازم را تخصیص می دهد و پیام جواب را به پایانه می فرستد.
سپس پایانه بسته ها را در اسلاتها گذاشته و ارسال می کند و اگر دیتای بیشتری داشته باشد دوباره درخواست خود را می فرستد.
Stream : در این تکنیک فرصتهای ارسال بصورت Fixed و پریودیک به پایانه داده می شود. این روش در کاربردهای با Throughput بالا مانند ترافیک Voice مورد استفاده است.
FDMA
مخفف Frequency Division Multiple Access می باشد.در این روش بجای زمان باند فرکانسی تقسیم می شود و پایانه ها می توانند دیتای خود را هرزمان ارسال کنند ولی هر یک در محدوده فرکانسی خویش اقدام به ارسال می کنند. هاب نحوه تخصیص فرکانسها را بر عهده دارد.
FTDMA
مخفف Frequency Time Division Multiple Accessمی باشد. در این تکنیک همانطور که از نام آن پیداست هر دو روش فوق در هم ترکیب می شوند تا بازدهی بهتری بدست آید. یعنی با تقسیم کردن زمان و فرکانس بین پایانه ها در زمان واحد تعداد بیشتری پایانه قادر به تبادل اطلاعات می باشند. ضمنا با روش Frequency Hopping می توان امنیت ارسال دیتا را نیز بالا برد.
CDMA
در سیستم های رادیویی منابع،زمان و فرکانس می باشند و در روشهای ذکر شده در بالا نحوه تقسیم و تخصیص آنها را توضیح دادیم ولی در روش CDMA( Code Division Multiple Access)هر پایانه اقدام به ارسال دیتا در کل پهنای باند فرکانسی و در هر زمانی می پردازند. در این تکنیک از کدها برای تفکیک سیگنالها استفاده می شود. CDMA از کدهای یونیک جهت گسترده کردن spreading دیتای باند پایه قبل از ارسال می کند (Spread Spectrum) . سیگنال ارسالی در یک کانال زیر سطح نویز فرستاده شده و گیرنده از یک Correlator برای عکس گسترده سازی dispreading و استخراج سیگنال مطلوب (بعد از گذشت از یک ---------- باند باریک) ، استفاده می کند.

آشنایی با معماری شبکه دسترسی اینترنت پرسرعت


اینترنت و دسترسی به آن، به بخش لازم و جداییناپذیر زندگی و کار میلیونها نفر از ساکنان جهان بدل شده است. کار روی اینترنت، تفریح روی اینترنت و حتی زندگی روی اینترنت! خواسته خیل عظیمی از جوانان هر کشور را تشکیل میدهد. امروزه، یکی از معیارهای پیشرفت یا عقبماندگی هر کشور عملاً تعداد مشترکان اینترنتی آن است. از طرف دیگر، دسترسی سنتی به اینترنت از طریق خطوط کُند و عذابآور تلفنی، دیگر جوابگوی بسیاری از انتظارات کاربران نیست. بنابراین در عمل ملاک و معیار سازگاری هر جامعه با فضای مجازی اینترنتی، به میزان گستردگی دسترسی پرسرعت یا به زبان فنیتر باندپهن (Broadband Access) مربوط میشود. اینترنت پرسرعت نه تنها برای پاسخگویی به نیاز روزافزون کاربران معرفی شده است، بلکه خود به صورت بستری برای ارائه انواع و اقسام خدمات ارتباطی همچون تلفن اینترنتی (VoIP)، تلویزیون اینترنتی (IPTV) و مانند آنها بهکار گرفته میشود. اولین و مهمترین انتخاب هر شرکت فراهمکننده خدمات دسترسی پرسرعت به اینترنت (موسوم به PAP)، معماری شبکه دسترسی است که البته بخش فیزیکی آن (توپولوژی، فواصل کابلها، و وجود یا عدم وجود فیبرنوری) معمولاًً تحت کنترل و اراده این شرکتها نیست (مگر آنکه خود آنها شرکتهای مخابرات تلفنی باشند). بنابراین آنچه در حوزه کنترل این شرکتها میماند، گزینش صحیح پروتکلهای ارتباطی همچون DHCP ،L2TP ،PPPoA ،PPPoE است که در ادامه با نقاط قوت و ضعف هر یک از آنها آشنا می شویم.




در صنعت خدمات مخابراتی و ارتباطی، شرکتهای کهنه کار تلفن با اتکا به میلیونها کیلومتر کابل، فیبر و بسترهای آماده و فراهمِ خود از طرفی و شرکتهای نوظهور با اتکا به فناوری و روشهای نوین از طرف دیگر، پا به این عرصه گذاشتهاند تا به رقابت بپردازند و از این خوان پرنعمت سهمی نصیب خود کنند. در ایران نیز، در چند سال اخیر شاهد حضور شرکتهای فراهم کننده خدمات دسترسی (PAP) هستیم که البته به دلایل بسیاری که از حوصله این نوشتار خارج است، هنوز نتوانستهاند نیازهای روزافزون جمعیت جوان و تحصیلکرده کشور را پاسخ گویند.

از دیدگاه فنی، مودمهای ADSL یکی از مناسبترین گزینههای ایجاد دسترسی به اینترنت پرسرعت در سراسر جهان محسوب میشوند و در مرکز ثقل تجارت شرکتهای فراهمکننده خدمات دسترسی قرار دارند. البته به کارگیری این مودمها بدون چالش نیز نیست. برای مثال، مشکلات ارائه خدمات در ابعاد کلان، هزینههای نصب که با توجه به لزوم اعزام متخصصان به محل سکونت یا کار کاربران افزایش مییابد، حفظ امنیت و جلوگیری از استفادههای غیرمجاز، برخی از این مشکلات به حساب میآیند.

ADSL انواع متعددی دارد، ولی دسترسی به سرعتهای تا چند ده مگابیت بر ثانیه با آن امکانپذیر است. البته سرعت معمول در سمت دریافت (Downstream) معمولاً میان 348Kbps تا 1Mbps و سرعت ارسال (Upstream) معمولاً کمتر از 224kbps در نظر گرفته میشود.

در واقع زیرساختار ارتباطی شبکههای دسترسی مبتنی بر ADSL فرق چندانی با سایر گزینههای متداول دسترسی پرسرعت همچون مودمهای کابلی ندارد. مهمترین مشخصه این شبکهها، ترکیب و تجمیع ترافیک ارتباطی گروه بزرگی از مشترکان در لبه شبکه (Edge) و ارسال این ترافیک یکپارچه به سمت هسته اینترنت
(Core) از طریق لینکهای بسیار سریع مخابراتی است. لبه شبکه علاوه بر تجمیع ترافیکها، بسیاری از عملیات مدیریتی و امنیتی را نیز برعهده دارد و از این لحاظ یکی از مهمترین عناصر این ساختار بهشمار میرود.

شکل 1 مدل ساده شدهای از یک شبکه دسترسی مبتنی بر مودمهای DSL را نشان میدهد. اگر از سمت راست تصویر شروع کنیم، در اولین مرحله کامپیوتر استفاده کننده قرار دارد که به یک مودم ADSL متصل است. ازآنجا زوج سیم خط تلفن را داریم که تا نزدیکترین مرکز مخابراتی امتداد یافته است.


شکل 1- نمایی ساده از شبکه دسترسی مبتنی بر DSL
لبته کاربران با به کارگیری جداکنندههای نسبتاً ارزان قیمت (Splitter) در محل خود قادر به استفاده همزمان از سیم تلفن خود برای اتصال به گوشی تلفن و مودم خواهند بود. در هر حال، خطوط چندین مشترک در محل مرکز مخابراتی با دستگاهی موسوم به متمرکزکننده DSL یا (DSLAM) روی یک ترانک مخابراتی جمع میشوند. ترافیک ارسالی از چندین DSLAM نیز به نوبه خود در یکی از مراکز اصلی مخابراتی تجمیع میشود و به یک روتر سریع ارسال میگردد که نقطه ورود به اینترنت به حساب میآید.
چالشهای پیشرو
ایجاد شبکههای بزرگ دسترسی مبتنی بر ADSL با یک چالش ساده، و در عین حال دشوار روبهروست و آن هم، سهولت به کارگیری است. اصولاً تا وقتی بهکارگیری یک سرویس برای عموم مردم امکانپذیر نباشد، استقبال از آن در حد محدود باقی میماند. بنابراین درگام اول باید نصب و پیکربندی مودم ADSL به سادگی و توسط خود کاربر امکانپذیر باشد. به این ترتیب، علاوه بر اینکه کاربران احساس رضایت بیشتری خواهند کرد، لزومی به اعزام پرهزینه نیروی فنی شرکت به درِ منازل کاربران نخواهد بود.

چالش بزرگ دیگر، نحوه تخصیص آدرسها است. میدانیم که هر مشترک برای ارتباط با اینترنت به تنظیم یک آدرس روی دستگاه کامپیوتر خود نیاز دارد که باید منحصر بهفرد باشد. همین عمل بسیار ساده، برای خیل عظیمی از کاربران یک مشکل جدی است. این چالش و موارد مرتبطی همچون تدارک ارتباط، حفظ امنیت آن و ایجاد امکان اتصال همزمان چند کامپیوتر به خط دسترسی، همگی به راهحلهای ساده و حتیالمقدور خودکار نیاز دارند که قاعدتاً یافتن جواب مناسب برای آنها بر عهده شرکت فراهمکننده خدمات است.

گزینههای فنی
راهحل اساسی چالشهای حوزه نرمافزاری فرایند ارتباط، اجرای یک پروتکل بین کاربر و فراهمکننده خدمات است. این پروتکل از نوع پروتکلهای محلی است که به منظور وظایفی مشخص میان دو نقطه اجرا میشوند و در ارتباطات خارج از آن حوزه نقش ندارند. در حال حاضر چهار گزینه در این خصوص وجود دارد که هر یک مزایا و نقاط ضعف منحصر به خود را دارند:

- آدرس دهی ثابت Static IP Address) IP )

- پروتکل پیکربندی پویای میزبان (Dynamic Host Configuration Protocol HCP)

- پروتکل تونلزنی لایه2 Layer 2 Tunneling Protocol :L2TP)

- پروتکل نقطه به نقطه روی PPPoA) ATM ) و روی PPPoE) Ethernet)
? گزینه اول (آدرس دهی ثابت IP)
اولین و در واقع ابتداییترین راه حل، تخصیص یک آدرس IP به هر کاربر است که خود به تنظیم آن روی کامپیوتر خود اقدام میکند. این روش اساساً یک پروتکل نیست، تنها یک راهحل سریع برای مشکل است که از ابعادی گسترده برخوردار است. برای مثال، مشکل استفاده همزمان چند کامپیوتریک کاربر از ارتباط ADSL به این ترتیب حل نمی شود.

? گزینه دوم (DHCP)
این پروتکل اساساً برای این منظور طراحی شده است که پیکربندی IP را روی کامپیوتر کاربران به صورت خودکار انجام دهد. این پروتکل در شبکههای محلی سازمانی نیز از کاربرد گستردهای برخوردار است؛ بهویژه در مورد پایانههایی که به طور موقت به این شبکهها متصل میگردند (برای مثال کامپیوترهای Laptop ،(DHCP یک جهش محسوس نسبت به روش آدرسدهی ثابت محسوب میشود.

فرایند کار بسیار ساده و در عین حال کارامد است. هر بار که یک کامپیوتر متصل به شبکه دسترسی فعال میشود، به طور خودکار پارامترهای مربوط به IP (همچون آدرس) را از یک سرور مرکزی دریافت میکند. این معماری از انعطافپذیری بالایی برخوردار است، امکان کار همزمان چند دستگاه PC، پشتیبانی از امکان جابهجایی محل استفاده کاربران، سهولت پیکربندی از جانب کاربر و مدیریت آن از جانب فراهمکننده، از مزایای این پروتکل محسوب میگردند.
? گزینه سوم (L2TP)
این پروتکل به عنوان یک گزینه نسبتاً جدیدتر برای شبکههای دسترسی باندپهن مطرح شده است و با ایجاد یک تونل مجازی از داخل شبکه اینترنت کاربر را به هر نقطه مشخصی متصل میکند و کلیه تنظیمات لازم برای برقراری سرویس از داخل این تونل بر تجهیزات کاربر اعمال میگردد. L2TP در عمل یک شبکه مجازی یا
Virtual Private Network) ***) روی شبکه فراهم کننده ایجاد میکند که از امنیت خوبی برخوردار است، ولی درعوض پیچیدگی و سرباره بیشتری دارد؛ بهویژه در شبکههای بزرگ دسترسی با چندین هزار کاربر، مدیریت این تونلها دشوار خواهد بود.

? گزینه چهارم (PPP)
این پروتکل براساس پروتکلی بسیار موفق، موسوم به پروتکل نقطه به نقطه (Point to Point Protocol :PPP) شکل میگیرد، دو حالت متداول استفاده از این پروتکل در شبکههای دسترسی باند پهن عبارتند از: PPP روی اترنت
(PPPoE) و PPP روی PPPoA) ATM) که ترکیبی از آنها موسوم به PPPoEoA نیز به کار گرفته شده است. PPP علاوه بر اینکه از انعطاف و سهولت در استفاده برخوردار است، سطحی از ایمنی را برای استفادهکننده فراهم میکند.

به همین خاطر معمولاً اولین گزینه بسیاری از فراهمکنندگان خدمات دسترسی باند پهن به شمار میرود؛ هر چند به لحاظ قدمت دست کمی از خود اینترنت ندارد! (برای بار اول در سال 1989 تحت کدهای 1171و 1172 توسط سازمانIETF استاندارد گردید). این پروتکل تا به حال، چند مرتبه دستخوش اصلاح و ارتقا گردیده که آخرین آن مربوط به سال 1994 (استاندارد RFC 1661) است.

البته در شروع، PPP به منظور پروتکل ارتباطی میان تجهیزات مخابراتی (بهویژه مسیریابها) و روی خطوط متداول مخابراتی (همچون E1) پدید آمد و به همین منظور به سازوکارهایی جهت مقابله با کیفیت پایین این خطوط مجهز نشده و به صورت ارتباطگرا (Connection-Oriented) طرح گردیده است. این خصوصیت بر سطح ایمنی این پروتکل نیز تأثیر مثبت دارد؛ چرا که تمامی بستهها لزوماً باید به یک آدرس مشخص ارسال گردند.

در اوایل دهه1990، PPP را به منظور کار روی خطوط تلفنی (dialup line) اصلاح نمودند. تفاوت اصلی، افزودن نوعی سازوکار دست به دست دادن (handshake) در شروع برقراری ارتباط میان طرفین ارتباط است. معمولاً در اینگونه ارتباطات یک دستگاه موسوم به سرور دوردست (RAS)، معتبربودن کاربر را از روی شناسه و کلمه رمز وارد شده بررسی میکند و تنها پس از حصول اطمینان از مجاز بودن کاربر، فرایندهای لازم جهت پیکربندی و تنظیم خودکار آدرس IP توسط PPP انجام میشود. وجود ویژگیهای فوق باعث شده است، PPP عملاً به صورت جزء ثابتی از سیستمعامل اغلب کامپیوترهای شخصی در دنیا درآید.

تمامی مزایای PPP روی خطوط تلفنی به سادگی در محیط دسترسی باند پهن نیز قابل استفاده است. البته فناوریهای دسترسی همچون ADSL و مودمهای کابلی برخلاف مدارات مخابراتی، از نوعی فرایند بهاشتراکگذاری منابع استفاده میکنند و PPP در جهت کار در این محیطها نیازمند برخی اصلاحات است. با توجه به اینکه مودمهای ADSL بر پایه فناوری ATM کار میکنند، PPPoA که در سال 1998 تحت کد RFC 2304 استاندارد گردید، برای این منظور پیشنهاد شد.

در محیط شبکه دسترسی باند پهن به جای RAS عنصری موسوم به RAS) BRAS باند پهن) نقطه اختتام ارتباطاتPPP محسوب میگردد. این دستگاه که بعضاً به نام روتر تجمیع یا به سادگی تجمیعکننده (Aggregator) نیز نامیده میشوند معمولاً در دفاتر مرکزی شرکتهای فراهمکننده خدمات قرار میگیرد و قادر به دریافت هزاران ارتباط PPPoA به صورت یکجا میباشد.

برقراری ارتباط، مستلزم نصب نرمافزارهای پیچیده و کارتهای رابط ATM روی کامپیوتر استفادهکننده است که معمولاً به منظور کاهش پیچیدگی از دیدگاه کاربر، عناصر فوق در مودم سمت کاربر تعبیه میگردند و ارتباط PPPoA عملاً میان مودم ودستگاه BRAS اجرا می گردد. شکل 2 یک ارتباط PPPoA و ترکیب پروتکلهای ارتباطی مورد استفاده را در هر یک از نقاط ارتباط نشان میدهد.


شکل 2- ترکیب پروتکل ها در ارتباطات مبتنی بر PPPoEoA

شکل 3 ترکیب پروتکل ها در ارتباطات مبتنی بر PPPoEoA

اجرای پروتکل PPPoA روی مودم سمت مشتری یعنی ATU-R شروع شده در BRAS در مرکز فراهم کننده خدمات خاتمه مییابد. یک ارتباط دائمی از نوع ATM موسوم به PVC وظیفه حمل اطلاعات را میان دو نقطه برعهده دارد.BRAS به نوبه خود تمامی PVCهای متصل به خود را در یک جریان IP ترکیب میکند که به روترهای شبکه اینترنت متصل میگردند.

استفاده از اترنت به جای ATM، در شبکههای دسترسی، منجر به سادهسازی کل فرایند میگردد. با توجه به وجود اتصال اترنتی روی اغلب کامپیوترهای شخصی (موسوم به ارتباط LAN) به تبدیل میان پروتکلها نیازی نخواهد بود. گونه جدیدی از PPP به موسوم به PPPoE (استاندارد RFC 2304 در سال 1999) که معمولاً روی همان کامپیوتر شخصی اجرا میگردد، به این منظور پدید آمده است. فراهمکنندگان خدمات دسترسی این پروتکل را روی یک سیدی در اختیار مشتریان خود قرار میدهند که معمولاً همراه با مجموعهای از نرمافزارهای کمکی به صورت یکجا عرضه میگردد.

یکی از مشکلات پروتکل PPPoA، حذف کامپیوتر شخصی استفاده کننده از مسیر PPP است. به شکلی که حتی پس از خاموش شدن این کامپیوتر از دیدگاه فراهمکننده خدمات هنوز هم ارتباط برقرار است و این امر علاوه بر اتلاف منابع، باعث برخی مشکلات امنیتی نیز میگردد. تنها راهحل، گسترش ارتباط PPP تا کامپیوتر مشتری است، ولی گزینه افزودن کارت رابط ATM به PC، گران و پیچیده است.

راه حل بهتر، به کارگیری PPP روی اترنتی است که خود روی ATM اجرا میشود، یعنی PPPoEoA البته پروتکل PPPoEoA هنوز به صورت استاندارد درنیامده است. با این وجود، استفاده از آن در میان فراهمکنندگان خدمات دسترسی بسیار متداول گردیده است. در این حالت PC تنها نیازمند اجرای PPPoE است. این جریان در مودم به داخل ATM کپسوله شده و تا رسیدن به BRAS در همین شرایط باقی میماند و در این نقطه پس از رهایی از ATM و اترنت، به صورت جریان IP وارد اینترنت میشود. شکل 3 ترکیبات پروتکلی را در این نوع ارتباط نشان میدهد.

---

ررسی اقتصادی
MEF در سال 2003 بررسی اقتصادی گستردهای را درباره هزینه ایجاد و نگهداری شبکههای مبتنی بر فناوری اترنت در مقایسه با شبکههای سنتی SDH انجام داده است. در این بررسی برای مقایسه فناوریهای مختلف شرایط یکسانی درنظرگرفته شده است. مدل در نظر گرفته شده در حدود سیصد مرکز را تحت پوشش قرار میدهد و قرار است در مدت سه سال به 1625 مشترک سرویس ارائه نماید. (شکل 6)

برای تخمین هزینه سرمایهای در این روش، پنجاهدرصد هزینه برای تجهیزات MTU و بین ده تا پانزده درصد برای مشترکان در نظر گرفته شدهاست. سایر هزینهها برای تجهیزات یدکی، منابع تغذیه، سیستمهای مدیریتی و سایر تجهیزات موردنیاز جهت کنترل ترافیک و ارائه QoS در شبکه در نظر گرفته شده است.

نتیجه بررسیهای به عمل آمده نشان میدهد هزینه مورد نیاز جهت راهاندازی شبکهای مبتنی بر نسل آینده شبکههای نوری، تقریباً معادل 64 میلیون دلار است که در مقایسه با شبکههای مبتنی بر فناوری
قدیمی SDH، سی و نه درصد کاهش هزینه دربر دارد. نمودار یک این تفاوت را نشان میدهد.

دلایل این تفاوت هزینه عبارتند از:

- با توجه به اینکه اینترفیسهای تجهیزات اترنت عموماً بین 25 تا 40درصد به ازای هر مگابیت بر ثانیه از اینترفیسهای تجهیزات SDH ارزانترند، در حجم یادشده در حدود 91درصد کاهش قیمت نسبت به فناوری SDH وجود دارد.

- با توجه به عدم نیاز به استفاده از تجهیزات اضافی جهت ارسال اطلاعات به شبکه، هزینه تجهیزات در این روش به شدت کاهش مییابد.

همانگونه که اشاره شد، در برآورد هزینه شبکه، غیر از هزینه سرمایهای، هزینههای جاری نیز قابلتوجهند. بررسیهای انجام شده جهت تعیین هزینه جاری ایجاد شبکه مبتنی بر اترنت، شامل بررسی روالها و سرویسهای 36 ارائهدهنده سرویس در سطح آمریکای شمالی و اروپا است.

با توجه به ساختار شبکههای اترنت، ارائه سرویسهای مختلف نیازی به افزایش تجهیزات در مراکز ندارد. به این ترتیب در یک بازه زمانی سه ساله، همانگونه که در نمودار دو نشان داده شده است، با در نظر گرفتن موجود بودن هسته شبکه، کاهش هزینه جاری در حدود 23 درصد نسبت به ارائه سرویس بر روی بستر SDH میباشد.


نمودار2
این کاهش هزینه عمدتا به علت عدم نیاز به حضور در سایتهایی است که تجهیزات در آن نصب میباشند. زیرا کلیه تجهیزات را میتوان از یک نقطه به صورت متمرکز مدیریت نمود.

در سال اول همانگونه که مشاهده میشود، به علت تجربه پایین ارائه دهندگان سرویس، هزینه جاری بیشتری جهت نگهداری شبکه و ارائه سرویس به مشترکان صرف میشود.

در حالی که با گذشت زمان و مجرب شدن ارائه دهندگان سرویس، این هزینه کاهش مییابد.

به طور مثال هزینههای جاری در ایجاد یک سایت جدید، ارائه یک سرویس جدید، افزایش پهنای باند در شبکههای مبتنی بر اترنت در مقایسه با شبکههای SDH سنتی بین سی تا پنجاهدرصد کاهش خواهد داشت.

نکته دیگری که باعث کاهش هزینهها در ایجاد، راهاندازی و نگهداری شبکههای مبتنی بر اترنت میشود، امکان مدیریت یکپارچه شبکه و سرویسهای آن میباشد. شبکههای SDH سنتی که عموماٌ به شبکههای انتقال موسومند، نرمافزارهای مدیریت یکپارچه برای زیرساخت و سرویسها را ندارند. در نتیجه برای نگهداری این شبکهها لازم است نیروهای نگهداری در هر سایت مستقرشوند. به این ترتیب ماهانه مبلغ زیادی برای پرسنل نگهداری شبکه هزینه خواهدشد؛ در حالی که سیستمهای مدیریت یکپارچه در شبکههای مبتنی بر اترنت نیاز به پرسنل نگهداری را در سایتهای شبکه مرتفع میسازد.

شکل 7
نمونه پیادهسازی شبکه شهری با استفاده از VPLS
شرکت Completel یکی از شرکتهای بزرگ مخابراتی فرانسه است که با استفاده از یک شبکه فیبرنوری که در سراسر فرانسه ایجاد نموده است، اقدام به ارائه سرویس اترنت شهری با استفاده از VPLS کرده است. این شبکه پانزده شهر فرانسه را تحت پوشش قرار میدهد.

دو هزار کیلومتر فیبرنوری، در حدود چندهزار MTU را که برای ایجاد شبکه شهری در این کشور را به یکدیگر متصل نمودهاند. همانگونه که در شکل 7 نشان داده شده است، این ارتباطات از طریق یک شبکه DWDM ایجاد شده است.

این شبکه برای ارائه سرویس به حدود 1400 کاربر با استفاده از ارتباطات اترنتی 850 ساختمان را به یکدیگر متصل نموده است.

Completel با توجه به افزایش نیاز کاربران برای ایجاد یک شبکه با سرعت بالا و هزینه پایین، اقدام به ارائه سرویس LAN-to-LAN در سطح شهرها نمود.

این سرویس با استقبالِ زیاد کاربران روبهرو شد. اما با توجه به محدودیت آن به شبکههای MAN در هر شهر و نیاز کاربران برای ارتباط با سایر شهرها، این شرکت سرویس جدیدی را برای اتصال شبکههای شهری در شهرهای مختلف به یکدیگر ارائه نمود.

به این ترتیب مشکل ارتباطی میان MANها در شهرهای مختلف فرانسه مرتفع گردید. ترافیک هر MAN با استفاده امکانات ایجاد شده توسط شبکه Completel به MAN دیگر به آسانی منتقل میگردد. سرویسهای ارزش افزودهای نظیر ارائه VLAN، مدیریت ترافیک، کنترل و محدود نمودن پهنای باند و کیفیت سرویس انتها به انتها نیز از طریق این شبکه قابل ارائه است.

این شبکه برای ایجاد مسیرهای اختصاصی برای ترافیک هر مشترک به تعریف VLANهای از پیش تعیینشده نیاز ندارد. در هسته این شبکه لینکهای گیگابیتی روی یک اینترفیس فیبر گروهبندی میشوند. سازوکارهای مورد استفاده برای تعریف این گروهها Q in Q است. ترافیک هر یک از کاربران با استفاده از یک Q tag در هسته شبکه از بقیه مجزا میشود. همچنین در این شبکه برای جلوگیری از لوپهای ناخواسته و خطا از سازوکارهایی نظیر
Rapid Ring Spanning Tree) RRST) استفاده میشود.

مرکز خدمات ماشین های اداری مهپا

زمانیکه چاپگر( پرینتر ) شما درست چاپ نمی گیرد  چه کاری باید انجام دهید

ما به شما پیشنهاد می کنیم یک تماس با ما داشته باشید و از 25 سال تجربه ما استفاده نمائید

راهنمای دانلود درایور پرینتر کلیک کنید

تلفن شرکت مهپا  : 88814355 - 09351014461

کلیک برای ورود به سایت شرکت مهپا :  www.mahpa.com

آدرس : تهران - خیابان ایرانشهر جنوبی - روبروی دفتر پست - ساختمان 16 - طبقه سوم - واحد 6

شرکت مهپا مرکز تعمیر چاپگر آماده دادن مشاوره و رفع مشکلات پرینتر شما است

  .برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی پرینتر اینجا کلیک کنید

برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی اسکنر اینجا کلیک کنید

قبل از استفاده ، راهنمای سایت را مطالعه کنید

مختصری در مورد شبکه های کامپیوتری بخش دوم

Global Positioning Systems







GPS چیست ؟


Global Positioning Systems



24 ماهواره که دور زمین در گردش هستند سیستم محل یابی جهانی (Global Positioning Systems)، بک سیستم راهبری و مسیریابی ماهواره ای است که از شبکه ای با 24 ماهواره تشکیل شده است. این ماهواره ها به سفارش وزارت دفاع ایالات متحده ساخته و در مدار قرار داده شده اند. این سیستم در ابتدا برای مصارف نظامی تهیه شد ولی از سال 1980 استفاده عمومی آن آزاد و آغاز شد.




خدمات این مجموعه در هر شرایط آب و هوایی و در هر نقطه از کره زمین در تمام ساعت شبانه روز در دسترس است. پدید آوردنگان این سیستم، هیچ حق اشتراکی برای کاربران در نظر نگرفته اند و استفاده از آن رایگان است.

GPS چگونه کار می کند؟
ماهواره های این سیستم، در مداراتی دقیق هر روز 2 بار بدور زمین می گردند و اطلاعاتی را به زمین مخابره می کنند. گیرنده های GPS این اطلاعات را دریافت کرده و با انجام محاسبات هندسی، محل دقیق گیرنده را نسبت به زمین محاسبه می کنند. در واقع گیرنده زمان ارسال سیگنال توسط ماهواره را با زمان دریافت آن مقایسه می کند. از اختلاف این دو زمان فاصله گیرنده از ماهواره تعیین می گردد. حال این عمل را با داده های دریافتی از چند ماهواره دیگر تکرار می کند و بدین ترتیب محل دقیق گیرنده را با اختلافی ناچیز، معین می کند.

گیرنده به دریافت اطلاعات همزمان از حداقل 3 ماهواره برای محاسبه 2 بعدی و یافتن طول و عرض جغرافیایی، و همچنین دریافت اطلاعات حداقل 4 ماهواره برای یافتن مختصات سه بعدی نیازمند است. با ادامه دریافت اطلاعات از ماهواره ها گیرنده اقدام به محاسبه سرعت، جهت، مسیرپیموده شده، فواصل طی شده، فاصله باقی مانده تا مقصد، زمان طلوع و غروب خورشید و بسیاری اطاعات مفید دیگر، می نماید.

ماهواره های GPS

صفحه GPS 24 عدد ماهواره GPS در مدارهایی بفاصله 24000 هزار مایل از سطح دریا گردش می کنند. هر ماهواره دقیقا طی 12 ساعت یک دور کامل بدور زمین می گردد. سرعت هریک 7000 مایل بر ساعت است. این ماهواره ها نیروی خود را از خورشید تامین می کنند. همچنین باتری هایی نیز برای زمانهای خورشید گرفتگی و یا مواقعی که در سایه زمین حرکت می کنند بهمراه دارند. راکتهای کوچکی نیز ماهواره ها را در مسیر صحیح نگاه می دارد. به این ماهواره ها NAVSTAR نیز گفته می شود.

در اینجا به برخی مشخصه های جالب این سیستم اشاره می کنیم:

• اولین ماهواره GPS در سال 1978 یعنی حدود 35 سال پیش در مدار زمین قرار گرفت.
• در سال 1994 شبکه 24 عددی NAVSTAR تکمیل گردید.
• عمر هر ماهواره حدود 10 سال است که پس از آن جایگزین می گردد.
• هر ماهواره حدود 2000 پاوند وزن دارد و طول باتری های خورشیدی آن 5.5 متر است.
• انرژی مصرفی هر ماهواره، کمتر از 50 وات است.

گیرنده GPS
بسته به نوع مصرف و بودجه می توانید از طیف وسیع گیرنده های GPS بهره ببرید. همچنین، باید از در دسترس بودن نقشه مناسب و بروزجهت ناحیه مورد استفاده تان، اطمینان حاصل کنید. امروزه بهای گیرنده های GPS بطور چشمگیری کاهش پیدا کرده است و هم اکنون در کشور ما با بهایی معادل یک عدد گوشی متوسط موبایل نیز می توان گیرنده GPS تهیه کرد. در کشورهای توسعه یافته از این سیستم جهت کمک به راهبری خودرو، کشتی و انواع وسایل نقلیه بهره گیری می شود.


هر چه نقشه های منطقه ای که در حافظه گیرنده بارگذاری می شود دقیق تر باشد، سرویسهایی که از GPS می توان دریافت داشت نیز ارتقا می یابد. برای مثال، می توان از GPS مسیر نزدیکنرین پمپ بنزین، تعمیرگاه و یا ایستگاه قطار را سوال نمود و مسیر پیشنهادی را دنبال کرد. دقت مکانیابی این سیستم در حد چند متر می باشد، که بسته به کیفیت گیرنده تغییر می کند. از سیستم محلیابی جهانی می توان در کارههایی چون نقشه برداری و مساحی، پروژه های عمرانی، کوهنوردی، کایت سواری، سفر در مناطق ناشناخته، کشتی رانی و قایقرانی، عملیات نجات هنگام وقوع سیل و زمینلرزه و هر فعالیت دیگر که نیازمند محلیابی باشد، بهره برد.

هر کس که بخواهد بداند کجاست و بکجا می رود به این سیستم نیازمند است، با توجه به نزول شدید بهای گیرنده های این سیستم، و افزایش امکانات آنها، این تکنولوژی در آینده نزدیک بیش از پیش در اختیار همگان قرار خواهد گرفت.

بکارگیری تجهیزات سویچینگ نوری

نویسنده:شو یا ما مو تو




بکارگیری تجهیزات سویچینگ نوری Coptical Switchinglدرنسل بعد شبکههای کابل زیردریاییخلاصه مقاله: روند روبه توسعه فناوریهای DWDM در شبکههای گسترده فیبرنوری، انتقال ظرفیت فشرده شده را ازطریق شبکههای کابل زیردریایی ممکن ساخته است. در حال حاضر، سیستمهای کابل زیر دریایی اقیانوس گستر 96WOM با ظرفیت 10GBPSبه بهره برداری رسیده است وسیستم 200WDMاقیانوس گستر با همین ظرفیت مراحل تست آزمایشگاهی خود را میگذراند. علاوه بر این، افزایش تعداد زوجهای فیبر در کابل زیر دریایی به 4و12زوج سبب شده است که ظرفیت این کابلها به حدود 10ترابیت/ثانیه ارتقاء یابد. این قابلیت نیازفزاینده آتی پهنای باند ترافیک داده بینالمللی را بر آورده میکند.




خلاصه مقاله: روند روبه توسعه فناوریهای DWDM در شبکههای گسترده فیبرنوری، انتقال ظرفیت فشرده شده را ازطریق شبکههای کابل زیردریایی ممکن ساخته است. در حال حاضر، سیستمهای کابل زیر دریایی اقیانوس گستر 96WOM با ظرفیت 10GBPSبه بهره برداری رسیده است وسیستم 200WDMاقیانوس گستر با همین ظرفیت مراحل تست آزمایشگاهی خود را میگذراند. علاوه بر این، افزایش تعداد زوجهای فیبر در کابل زیر دریایی به 4و12زوج سبب شده است که ظرفیت این کابلها به حدود 10ترابیت/ثانیه ارتقاء یابد. این قابلیت نیازفزاینده آتی پهنای باند ترافیک داده بینالمللی را بر آورده میکند.
یکی دیگر از نیازهایی که نسل بعد کابلهای زیر دریایی باید بهآن پاسخ دهد، اتصال کابل زیر دریایی به خود مراکز مخابراتی به جای ایستگاههای زمینی (Land Station)میباشد.این امر سبب میشود که سیستمهای زمینی کلان شهرها، مستقیما به ظرفیت کابل زیر دریایی متصل و از مزایای آن بهرهمند شوند. در این حالت، در صورتی که بخواهیم با استفاده از ساختار شبکه حلقهایی مبتنی بر SDH، شبکه یکپارچه DWDM زمینی وزیردریایی ایجاد کنیم، مشکلاتی از قبیل توسعه ناپذیری شبکه، عدم مدیریت و کنترل شبکه وهمچنین محدویت فضا و قیمت بوجود می آید.
اعتقادبر این است که بکارگیری فناوریهای سوددهی نوری (Optical-Switching)یکی از راه حلهای اساسی حل چنین مشکلات میباشد.
در این مقاله، راجع به ساختارهای شبکه زیردریایی نسل بعد و پاسخ گویی آنها به نیازهای جدید و پیش رو-مطالبی ذکر خواهد شد. در ساختار پیشنهادی، از طول موجهای شبکه اتصال متقابل نوری موسوم بهOXC (Optical cross)در گرههای شبکه هردوایستگاه کابلی (Cable Station)و مرکز تلفن کلان شهرها استفاده میشود. در این ساختار، شبکههای مبتنی بر OXC، با استفاده از آرایش و همبندی (Topology)شبکه نوری (Mesh Network) سبب سادهتر شدن ساختار شبکه اصلی، قابلیت توسعه و کارایی و بهرهبرداری بهتر از پهنای باند میشوند.
شبکههای حلقهای زیر دریایی مبتنی بر SDHشبکههای حلقهای زیر دریایی اقیانوس گستر، ابتدا در سال 1995 در شبکههای کابل زیر دریایی TAD12و13وTPT-5استفاده شدند.
این شبکهها با استفاده از تجهیزات حلقه تسهیمی و ساز و کار رفع خرابی خود کار عمل و برای پشتیبانی شبکه حلقه SDH، به هنگام بروز خرابیها، از پروتکل APSکه استاندارد ITU است، استفاده میکنند.
تجهیزات پشتیبانی یا حفاظت شبکه (NPE)، که شبکه حلقه 4 فیبره را پشتیبانی میکند، به نحوی تعریف شده است که با Aاستاندارد جی 841 ITUهمخوانی داشته باشد. در حال حاضر، این ساختار عمدتا ًبرای شبکههای زیر دریایی منطقهایی و اقیانوس گستر پذیرفته شده است.
NPE،که در واقع وظیفه پشتیبانی شبکه را به عهده دارد، در ایستگاه کابلی نصب میشود. عمل افزودن یا پیادهسازی ظرفیت NPE را سیستمهای پشتیبانی زمینی بر فناوری SONET/SDH در مراکز عمده مخابراتی تبادل ترافیکی، انجام میدهد.
دراین ساختار، هر یک از سیستمها، ساختار مدیریتی خاص خود را دارد. مسئله مدیریت مختلف از نظر بهرهبرداری، وجود سکوی انحصاری متمرکز بهتر است، در مدیریتهای انحصاری و تک قطبی ،سیستمهای زمینی و زیر دریایی، مسائلی چون خودکار سازی(Economies of Scale)باید در نظر گرفته شود.
در دهههای قبل، شبکههای زیردریایی بر اساس قراردادهای ساخت ونگهداری، بین کنر سیلی مرکب از چندین شرکت مخابراتی مجاز انجام میشده است ولی با جهانی شدن و مقررات زدایی بخش مخابرات ،شرکت های مخابراتی فرابر جهانی (Globel Carrier) ،تجارت جدیدی را آغاز کردهاند به نام تجارت فرابری فرابرهاCarrier"s Carrier) (Business این شرکتها با احداث شبکههای کابلهای زیردریایی خصوصی، دسترسی را برای ISPهای کلان شهرها فراهم کردهاند. همان طور که گفته شد، در شبکههای حلقهایی مبتنی بر NPE، در زمانی که قاپ STMسیستم SDH ،توسط خود سیستم SDH ، به سرعتهای پایینتری، پیادهسازی میشود، برای نصب پشتیبانی شبکه (NPE)و تجهیزات شبکه زمینی، به ده برابر فضای بیشتر نیاز هست از سوی دیگر وقتی تجهیزات بیشتری مورد استفاده قرار گیرد، مصرف برق نیز بیشتر میشود. از همین رو، به ناچار برای کاهش اندازه و تعداد تجهیزات، باید از فناوری بستهای استفاده کرد.
در سیستمهای زیردریایی DWDM،هزینه عمده، هزینه بخش پایانه (Terminal)است که هزینه واحدها نیز ممکن است به آن افزوده شود. در اینجا، هزینه تجهیزات پایانه به نسبت تعداد طول موجهای سیستم، افزایش مییابد. در سیستم ترابیت، در صورتی که همین ساختار شبکه مورد استفاده قرار گیرد، هزینه تجهیزات پایانه، به طور قابل توجهی افزایش مییابد. بنابراین کاستن از هزینههای کلی پایانه، اهمیت خاصی دارد.
شواهد وقرائن فعلی، حکایت از رشد ترافیک دنیا، در مقیاسی بیشتر از ترافیک صوتی TDMدارد اخیراً، ترافیک بستههای IP ، با استفاده از تجهیزات مسیریاب واسطههای با سرعت بالای 5/2گیگا هرتز، برقرار شده بر همین اساس ارزش سیستمهای SONET/SDH به عنوان لایه همتا و میانی کاهش یافته است. بسیاری از فروشندگان در صدد شکل دهی و توسعه راه حلی هستند که بتواندترافیکIP را مستقیما از طریق DWDMحمل کنند.
وضعیت فعلی صنعت، استفاده از فناوریهایی است که طول موجهای شبکهایی را پشتیبانی کنند و بتواند سیگنال نوری را بدون توجه به قالب (Format)اآن حمل کند. تبدیل قالب سیگنال، تجمع سیستمهای فرعی و مسائل مربوط به نگهداری و بهرهبرداری باید در حاشیه شبکهها قرار گیرند. از آنجایی که شبکههای مبتنی بر طول موج، قادرند که قالبهای مختلف سیگنال را روی سکوی مشترک قرار دهند و هم چنین با توجه به سادهتر شدن ساختار شبکههای ترابری و به حداقل رسیدن تجهیزات، مدیریت چندگانه از بین میرود. در شبکههای کابلی زیر در یایی مبتنی بر طول موج، بخش عمدهایی از تجهیزات فرعی ومواصلاتی SDH/SONNET تحتالشعاع تجهیزات شبکههای لایهای نوری قرار می گیرد. حداقل سازی (کمینه سازی)تجهیزات شبکه سبب کاهش عمده هزینههای سیستم خواهد شد.
شبکه نوری مبتنی برOXC
پشتیبانی و حفاظت سریع، از مقولههای مهم واصلی شبکههای زیر دریایی فعلی برای جلوگیری از قطع مکالمات صوتی میباشد.
حفاظت سیستمی حلقهای تسهیمی، از حالت پشتیبانی و بازگردانی شبکه نوری، سریعتر است.علت این امر، سادهتر بودن ساختار و استفاده از ظرفیت پشتیبانی 1:1 ذخیره (Reserve)میباشد. شایان ذکر است که پشتیبانی 1+1مطابق با استاندارد پشتیبانی 50 میلی ثانیه میباشد. در مجموع، شبکه نوری، با توجه به مشخص نبودن میزان دقیق زمان قطعی، نسبت به شبکه حلقهای، قابلیت انعطافپذیری بیشتری دارد. از سوی دیگر، شبکههای نوری مجهز به شبکه پشتیبانی با کارایی بسیار بالاتری نسبت به شبکههای حلقهای هستند. در شبکه پشتیبانی نوری، عموما گزینههای زیادی برای مسیر پشتیبانی وجود دارد و قابلیت حفاظت N+1نیز در این سیستم گنجانده شده است. به همین دلیل، شبکههای نوری در سناریوهای خرابی و قطعیهای مکرر، کارایی بهتر و کاربرد بالاتری دارند. از آن سو، در شبکههای حلقهای، حالت پشتیبانی N>1 N:1 ،برای هر فیبر به طور جداگانه وجود ندارد. علاوه بر این در شبکههای حلقهای چندگانه، همان طور که در شکل 3 نشان داده شده است، به ظرفیتهای بیشتر در پیوندهای مواصلاتی (Inter Conneching Rinks)نیاز هست.
در شبکههای سراسری انتها به انتها، شبکه نوری یکپارچه، مزایای بسیار زیادی دارند. ارائه بلادرنگ خدمات باند عریض، یکی از ابزارهای مهم در افزایش تقاضای ناگهانی پهنای باند به شمار میآید. در ساختار حلقه که ذاتاً چندین حوزه مدیریتی دارد، ارائه چنین خدماتی، زمان طولانیتری را به خود اختصاص میدهد.
فناوری شبکه نوری مبتنی بر طول موج نوری (Optical Switching)استفاده میکند، نسل بعد شبکههای زیردریایی را محقق میکند. با استفاده از سیستمهای OXC،قابلیتهای چون افزایش پیادهسازی و اتصال متقابل طول موجهای مبتنی بر کانال، که کلید کاربری مؤثر شبکه نوری محسوب میشود، میسر میگردد.
با استفاده از سیستمهای OXCو فناوریDWDM،لایه ترابری نوری مبتنی بر طول موج تعریف میشود که بر اساس آن زیر ساخت فیبر به صورتی پویا تسهیم میشود. در نتیجه این قابلیت به وجود میآید که بتوان به صورت پویا، کانالهای طول موجی انتها به انتها را واگذار کرد. برای مدیریت و کنترل شبکه نوری مبتنی برOXCدر مقیاس بزرگ، توانایی و اجرای خودکار تشخیص پیونده(Link)و گره الزامی است. برای ایجاد چنین کارکردهایی فناوری MPLSبه اضافه سیستمهای پایگاه داده، مثل پیونده شبکه و وضعیت گرهها باید در حوزه نوری مورد استفاده قرار گیرند.
شبکه نوری که توسط سطح کنترلی G-MPLSمدیریت میشود، دارای این قابلیت است که بلادرنگ خود را بر اساس سطوح سرویس مورد نظر مشتری، آرایش مجدد کند.
در اینجا این خود شبکه است که در هنگام اضافه شدن گرههای جدید، مسیرهای جدید را به طور خود کار شناسایی میکند. در واقع این عمل، نوعی شبکه نوری هوشمند را ایجاد میکند. علاوه بر این ترافیک IP نیز از طریق صفحه کنترلی مشابه و از طریق واسطههای UNI،ترابری میشود. مشخصات این صفحه کنترلی جدید در ITU، در حال استاندارد شدن است.
ارزش شبکههای جدید زیر دریایی
یکی از نیازهای شبکههای فرابر جهانی و فرابرهایی که ارائه دهنده ظرفیت به سایر فرابرها میباشند
(Carrier"sCarrier) اتصال دهندگی شهر به شهر در شبکههای دادههای جهانی خود میباشد. آنها باید دارای این توانایی باشند که باند عریض را حداقل در سطح STM16 و به روش مقرون به صرفه و اقتصادی واگذار کنند.
هدف اصلی، واگذاری اتصالات طول موجی است که در کل شبکه یکپارچه زیردریایی و زمینی از فناوری لایه نوری استفاده کند. به کارگیری شبکههای داده برای اتصال مراکز حضور یا POP، در طول شبکههای زیردریایی جهانی، از نظر دسترسی جهانی به خدمات ISPها و همچنین توسعه تجارت الکترونیک ISPبسیار مهم تلقی میشوند. اتصال دهندگی مبتنی بر طول موج، منجر به ساده شدن ساختار شبکه میشود. مراکز دنیا، معمولاًدر ناحیه شهری قرار داده میشود که از طریق اتصال طول موج مستقیم به سایر مراکز دادهای متصل می شود. این طرح در مقایسه با وضعیتی که ترافیک داده از طریق تعداد زیادی هاپ و مسیریاب IPو تجهیزات STM/SDHترابری میشود، خیلی سادهتر است. صرفه اقتصادی، به سبب کم شدن هزینههای سرمایهگذاری و بهرهبرداری، یکی دیگر از مزایای اتصال مستقیم میباشد. از سوی دیگر اتصال انتها به انتها و مستقیم، ارائه سریع پهنای باند را فراهم میآورد. در واقع واگذاری طول موج انتها به انتها، پهنای باند را تبدیل به یک کالا میکند و ظرفیت بر مبنای در خواست مشتری، به عنوان یک کالا به فروش میرسد.
از همین رو، فروش ظرفیت بر اساس IRU ارزش کمتری خواهد شد. در اتصالات طول موج، تجهیزات مشتری نیاز به واسطه ندارد و دسترسی با هزینه کم و آسان، اتصالات اینترنت را امکان پذیر میکند. شبکه مبتنی بر طول موج ساز و کارهای مختلف پشتیبانی شبکه را پوشش و خدمات متنوعی را به انضمام مهندسی ترافیک ارائه میدهد.
اعتبار شبکه یکپارچه زمینی و زیردریایی مبتنی بر OXC
برای اعتبار دهی به مفاهیم گفته شده، آزمایشگاه (KDD-SCS)KDDI با همکاری شرکت لوسنت تکنولژیا، آزمون شبکهسازی زیردریایی را انجام داده است که مفهوم تکامل و کاربرد شبکههای نوری زمینی و زیر دریایی یکپارچه را ارائه می دهد. در این آزمون فناوری زیردریایی KDD-SCS و فناوری ترابری زمینی لوسنت تکنولژیا آمیخته شده است. مؤلفههای سختافزاری اصلی این آزمون عبارتند از:
- سیستم KDD-SCS که شبکهسازی زیر دریایی با ظرفیت 10Gbpsبه انضمام ارتقاءکاربرد FECجدید را ارائه میدهد.
- امکانات آزمون برای شبیه سازی تقویت کنندههای نوری انتقال در عرض اقیانوس DWDM
- سیستم نوری OLSموسوم بهWave Streamمتعلق به لوسنت تکنولژیا فراهمکننده انتقال DWDM 10 مگابات ثانیه زمینی
مسئله اصلی در یکپارچهسازی شبکههای زیردریایی، تامین تجهیزات تبدیل سیگنال دهی و همچنین وفق دادن مشخصات تجهیزات واسطهای است.
میان کاری بین تجهیزات OXC,SLTEاز جمله تلاشهای عمدهای است که در تامین خدمات جدید مبتنی بر طول موج صورت گرفتهاست. در عین حال، اتصال دهندگی شبکه یکپارچه بین تجهیزات زمینی وزیردریایی منجر به سیستمهای مدیریتی شبکه یکنواخت جهانی میشود. نتایج آزمون شبکه سازی حاکی از تامین سریع طول موج انتها به انتها، مسیر پشتیبانی نوری متشکل از عناصر شبکه زمینی و زیردریایی و همچنین ترابری ترافیک IP ازطریق اتصال دهندگی طول موج کانال شبکه زمینی میباشد.
الگوهای شبکه سیستم زیر دریایی نسل جدید
شبکه مبتنی بر OXC به سادگی با قرار دادن OXC در هر گره در شبکه جهانی فرابر خصوصی قابل اجرا واستفاده است. از سوی دیگر، بکارگیری شبکه جهانی OXCدر شبکه زیر دریایی مشترک متعلق به کنسرسیومی متشکل از چند فرابر، مقداری پیچیده است چرا که هر شرکت فرابر باید یحتمل از OXCهای ساخت شرکت خاصی در شبکه زمینی خود استفاده وبه همان صورتی که سایر شرکتهای فرابر اتصال انتها به انتها را بر قرار می کنند، عمل کنند.
یکی از روشها، استفاده ازBGPنظیر به نظیر حوزههای شبکههای مختلف است که در شکل شماره 7 نشان داده شده است. هر شرکت فرابر از طریق تجهیزات موسوم بهNNIو با همبندی نظیر به نظیرBGP به شبکه زیردریایی متصل میشود و به صورت تسهیمی از این شبکه استفاده میکند. سهم هر فرابر به منزله شبکه خصوصی *** آنها میباشد.
روش دیگر، تسهیم شبکه مبتنی بر زوجهای فیبر میباشد. با بخش کردن شبکه نوری به زوجهای فیبر، هر شرکت فرابر قادر است سهمی از ساختار شبکه زیردریایی را به خود اختصاص دهد. شبکه هر فرابر(Carrier)، یک سیستم OXC است که ساخت فروشنده خاصی میباشد که به ایستگاه زمینی متصل شوند. این مسئله در شکل 8 نشان داده شده است.
در این ساختار، این شرکتها قادرند هر یک بطور مستقل، شبکهای را شکل دهند و مسائل مربوط به میان کاری تجهیزات ساخت فروشندههای مختلف را رفع کنند.
نتیجه گیری: در این مقاله نشان داده است که ساختار شبکه نوری که از تجهیزات مبتنی بر طول موج و همبندی سوددهی نوری استفاده میکند. قادر است شبکه زیر دریایی نسل جدید را متحقق کند و قابلیتهای زیر را ارائه دهد:
- یکپارچگی شبکههای زمینی و زیر دریایی، ارتقاء مسائل اقتصادی، قابلیت توسعه و انعطاف و مدیریت شبکه
- ترابری کارا و مؤثر ترانک داده و IPجهانی انتها به انتها.

تکنولوژیهای شبکه های ماهواره ای

امروزه با رشد روز افزون تکنولوژی مخابراتی روشهای متفاوتی جهت ایجاد شبکههای ارتباط ماهوارهای به وجود آمده است. در این مقاله به معرفی برخی از روشهای متداول درشبکههای ماهوارهای و مشخصات هر کدام خواهیم پرداخت. به طور کلی تصمیمگیری برای انتخاب راهحل مناسب, نیازمند بررسی پارامترهای موثر در امر طراحی شبکه میباشد, برخی از این پارامترها عبارتند از :




1- گستردگی شبکه ارتباطی, شامل تعداد لینکهای ارتباطی مورد نیاز در فاز اول و نحوه افزایش آن در فازهای بعدی
2- نوع کاربردهای شبکه (اینترانت, دیتا, صوت, ویئو کنفرانس, اینترنت)....
3- توپولوژی یا ساختار شبکه
4- Scalability و نحوه گسترش شبکه
5- Availability یا قابلیت اطمینان سیستم
6- سرمایهگذاری اولیه و هزینههای جاری
با توجه به موارد فوق راهحلهای زیر ارائه گردیده و در مورد هر کدام پارامترهای فوق بررسی میگردد.
- راهحل (Single Channel Per Carrier) SCPC
این روش یک راهحل ایدهآل جهت کاربردهایی است که در آن حفظ کیفیت ارتباط و داشتن یک پهنای باند ارتباط اختصاصی جزء مهمترین عوامل تصمیمگیری میباشد. راهحل فوق مناسبترین روش جهت راهاندازی یک ارتباط نقطه به نقطه
(point-to-point) میباشد. سهولت راهاندازی, نیاز به حداقل تجهیزات و در نتیجه قیمت مناسب از مزیتهای استفاده از این روش میباشد. این روش با توجه به استفاده از یک پهنای باند ارتباطی اختصاصی راهحل مورد علاقه سرویسدهندگان ارتباطات صوتی در دنیا میباشد. در صورت نیاز به ایجاد یک شبکه ارتباطی چند نقطهای (Point-to-Multi point) روش فوق کارآیی مناسبی نداشته و افزایش زیاد تجهیزات و افزایش هزینه پهنای باند بخش فضایی از دلایل ناکارآمدی روش فوق میباشد. برای رفع این موانع راهحلهایی ارائه گردیده است که یکی از بهترین روشها تکنولوژی SkyPerformer SCPC-میباشد.
مشخصات اصلی این تکنولوژی- Sky Performer SCPCموارد ذیل میباشد:
- این روش جهت ایجاد یک شبکه ارتباطی چند نقطهای کارآیی مناسبی داشته و قابل پیادهسازی به صورتFull Mesh , Distributed Mesh , Star Partial Mesh , میباشد.
- تعداد ریموتهای قابل پیادهسازی در این روش در توپولوژی Star تا سیصد و پنجاه نود و در صورت استفاده از توپولوژیMesh Distributed نامحدود میباشد.
- در این روش لایه دوم شبکه Frame relay بوده و تمامی پروتکلهای لایه بالاتر همچون TCP/IP را پشتیبانی مینماید.
- پهنای باند ارسالی از ریموتها (Inbound) به صورت اختصاصی بوده (SCPC) و پهنای باند ارسالی از سایت مرکزی (Outband) با استفاده از تکنولوژی Sky performer برای تمامی ریموتها به صورت مشترک ارسال میگردد. برای هر یک از ریموت میتوان به میزان نیاز پهنای باند CIR (گارنتی شده ) و به میزان بالاتری (Burst) BIR معین نمود.
- کاهش تجهیزات سایت مرکزی در توپولوژی ستاره و نیز کاهش هزینه پهنایباند بخش فضایی این روش را به جایگزین مناسبی برای شبکههای SCPC تبدیل نموده است.
- تجهیزات سایتهای مرکزی و ریموت در این تکنولوژی مولتی سرویس بوده و جهت استفاده همزمان دیتا و صوت وتصویر مجتمعسازی شدهاند.
- این روش کاملا" Scalable بوده و شروع و پیادهسازی آن از دو نقطه به صورت Point-to-Point قابل آغاز بوده و افزایش تعداد ریموتها و پیادهسازی روش Point-to-Multi point به تدریج و به سادگی امکانپذیر میباشد.
- سیستمهای نصب شده در سایت مرکزی در روش Star به صورت Redundant پیادهسازی میگردد که با این روش Availability سیستم به بالاتر از 5.99% میرسد. در صورت پیادهسازی روش Mesh بروز اشکال در یک سایت مانع از اثرگذاری بر کل شبکه ارتباطی خواهد گردید.
- در این روش در دو سمت ارسال و دریافت از سایت مرکزی و ریموت امکان استفاده از تکنیکهای Coding مدرن مانند Turbo Code وجود دارد این امر باعث صرفهجویی در توان ارسالی ترانسپورت ماهواره شده که هزینههای جاری سیستم را کاهش میدهد. ارسال به روش توربوکد دریافت اطلاعات با Eb/No پایین تر را در سایتهای ریموت با حفظ BER مناسب امکانپذیر مینماید.
- امکان استفاده از Voice با تکنیک (Voice over frame relay ) VOFR در این روش یک کانال ارتباطی صوت با کیفیت بالا (MOS =4.15) و با استفاده از حداقل پهنای باند (6kb/s) را مهیا مینماید.
راه حل (D-TDMA) Deterministic TDMA
این تکنولوژی راهحل مناسبی جهت شبکه ماهوارهای مبتنی بر پروتکل IP میباشد در روش D-TDMA, مقدار پهنای باند اختصاص داده شده به هر ایستگاه VSAT بر اساس پارامترهایی نظیر اندازه صف اطلاعات در هر ایستگاه, کیفیت سرویسدهی (Quality of Service), ملاحظات اولویتبندی ایستگاهها و برخی پارامترهای دیگر به صورت پویا ) (Dynamic تعیین میگردد. روش D-TDMA موجب ایجاد صرفهجویی قابل توجهی از نظر پهنای باند بخش فضائی خواهد شد.
به عنوان مثال در مقایسه بین تکنولوژی DVB-RCS و D-TDMA, سیستمهای DVB-RCS برای انتقال بستههای اطلاعات IP, آنها را داخل فرمهای اطلاعاتی MPEG تعبیه مینمایند که این امر باعث کاهش کارآیی سیستم میگردد به طوری که برای انتقال اطلاعات با پروتکل IP روش D-TDMA نسبت به DVB-RCS بین 10 تا 50 درصد در پهنای باند صرفهجویی به همراه دارد.
اهم مشخصات سیستمهای D-TDMA عبارتند از :
- توپولوژی این سیستمها ستاره (Star) میباشد.
- تعداد ریموتهای قابل استفاده از لحاظ تئوری نامحدود بوده ولی به طور معمول به دلیل محدودیتهای تکنیکی برای کاربردهای تا 800 ریموت مناسب میباشد.
- شبکه بر اساس پروتکل IP طراحی گردیده است.
- از نظر روش Access Multiple , برای Outband (از هاب به ریموت) روش TDM و Inbound (از ریموت به هاب) D-TDMA میباشد.
- با توجه به IP Base بودن, شبکه برای کاربردهای Data , Voice (VoIP) و کلا" شبکههایی که Application های تحت IP دارند مناسب میباشد.
- در هر دو سمت ارسال و دریافت از سایت و ریموت امکان استفاده از تکنیکهای Coding مدرن ماننده Turbo code وجود دارد.
راهحل DVB-RCS
با افزایش تقاضای IP broadband service در دنیا روشهای DVB-RCS از سال 2002 به صورت اجرایی در نقاط مختلف دنیا ارائه گردید. این روش راهحل مناسبی جهت ارائه سرویس اینترنت به مشترکین انتهایی در یک شبکه بزرگ میباشد.
مشخصات اصلی این تکنولوژی عبارتند از:
- این روش شامل یک هاب مرکزی بوده که قابلیت پشتیبانی از چند صد تا چند هزار کاربر را برحسب نوع سرمایهگذاری امکان پذیر مینماید.
- روش ارتباطی ریموتها با مرکز در این روش Star میباشد.
- دراین روش بسترهای اطلاعات IP به فرمت MPEG-DVB تبدیل شده و از هاب مرکزی به تمامی ریموتها ارسال میگردد. هر ریموت بر حسب PID خاص خود (Packet Identifier) سیستم اطلاعات مربوط به خود را جدا مینماید. ارسال اطلاعات از سایتهای ریموت به هاب مرکزی با تبدیل بسترهای IP به فرمت ATM و ارسال با روش MF-TDMA صورت میپذیرد انجام این مراحل باعث ایجاد کمی سربار اضافی (Overhead) در شبکه ارتباطی نیز میگردد.
- این روش با توجه به نیاز به ایجاد یک هاب مرکزی و سرمایهگذاری اولیه نسبتا" زیاد برای کاربردهایی با تعداد ریموت بالاتر از پانصد عدد قابل توجیه میباشد. مزیت آن این است که با نصب یک هاب مرکزی امکان افزایش ریموتها به سادگی امکانپذیر میباشد. کوچک بودن ابعاد تجهیزات ریموت و پایین بودن هزینه هر ریموت از مزیتهای اصلی این تکنولوژی میباشد.
- Availability این سیستمها با توجه به حساسیت زیاد هاب مرکزی وابسته به نوع طراحی این سایت میباشد. عموما" در هاب مرکزی از روش Full Redundant برای تمامی تجهیزات استفاده مینمایند تا امکان بروز مشکل را به حداقل برسانند با اتخاذ این تدابیر نرخ Availability هاب مرکزی به 9/99% میرسد.
تکنولوژیهایی که در بالا معرفی می گردید به عنوان روشهای غالب در شبکههای ماهوارهای کنونی در نظر گرفته میشوند.
همان طور که ملاحظه گردید هر یک از روشهایی که توضیح داده شد در جای خود مناسب بوده و انتخاب نهایی یک روش در کاربردهای چند منظوره و ترکیبی نیاز به بررسی دقیقتر مهندسان این فن خواهد داشت.

تکنولوژی VSAT

ادامه مطلب...

مرکز خدمات ماشین های اداری مهپا

زمانیکه چاپگر( پرینتر ) شما درست چاپ نمی گیرد  چه کاری باید انجام دهید

ما به شما پیشنهاد می کنیم یک تماس با ما داشته باشید و از 25 سال تجربه ما استفاده نمائید

راهنمای دانلود درایور پرینتر کلیک کنید

تلفن شرکت مهپا  : 88814355 - 09351014461

کلیک برای ورود به سایت شرکت مهپا :  www.mahpa.com

آدرس : تهران - خیابان ایرانشهر جنوبی - روبروی دفتر پست - ساختمان 16 - طبقه سوم - واحد 6

شرکت مهپا مرکز تعمیر چاپگر آماده دادن مشاوره و رفع مشکلات پرینتر شما است

  .برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی پرینتر اینجا کلیک کنید

برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی اسکنر اینجا کلیک کنید

قبل از استفاده ، راهنمای سایت را مطالعه کنید

مختصری در مورد شبکه های کامپیوتری

انتقال اطلاعات معمولا از طریق دو سیستم زیر انجام می گیرد:

• 
  1-انتقال آنالوگ (Analog) یا پیوسته
• 
  2-انتقال دیجیتال (Digital) یا گسسته

شکل موج در آنالوگ مثلا بصورت یک تابع سینوسی است اما در سیستم دیجیتال بصورت پالس های 0 و 1 می باشد.


ماشین های مرتبط با داده ها را DTE (Data Terminal Equipment) گویند. مثلا ماشین های خود پرداز (ATM) یا یک پایانه فروش در یک فروشگاه (POS) یا یک PC موجود در منزل.


جهت انتقال اطلاعات به سه روش است:

• 
  1-یک طرفه (Simplex) یا همیشه فرستنده یا همیشه گیرنده مال رادیو و تلویزیون
• 
  2-دو طرفه ناقص (Half Duplex) که در این روش DTE ها هم می توانند بفرستند و هم رسیو کنند ولی نه همزمان مثل گیرنده های واکی تاکی (Walky Talky)
• 
  3-دو طرفه کامل (Full Duplex)که در هر لحظه می تواند هم دریافت و هم ارسال داشته باشد مثل تلفن

پهنای باند B.W. (Band Width) : به محدوده فرکانسی که امواج آنالوگ بدون هیچگونه افتی از سیستم مخابراتی منتقل می کردند گفته می شود.
فرکانس های خارج از محدوده پهنای باند انرژی شان محدود بوده و در واقع منتقل نمی شوند البته این از مشخصات کانال انتقال می تواند باشد و یا محدودیتی که عمدا اعمال می شود.
مثلا سیستمی که فقط اجازه عبور امواج آنالوگ با فرکانس 88 تا 108 مگا هرتز (محدوده امواج FM) را می دهد دارای پهنای باند 20 مگاهرتز است.
نویز (Noise) : به اختلال یا پارازیت در انتقال اطلاعات گویند.میزان بزرگی نویز در مقابل سیگنال داده ها با نسبت سیگنال به نویز (S/N) ارائه می شود که مثلا در مورد امواج TV هر چه این مقدار بیشتر باشد شفافیت تصویر بهتر می شود. نویز معمولا بوسیله میدان های مغناطیسی ناشی از وسایل دیگر در محیط کار و یا دستگاه هایی که دارای موتور الکتریکی و رله هستند تولید می گردد.
سرعت انتقال داده ها : سرعت انتقال داده ها در خط انتقال با تعداد بیت های عبوری در واحد زمان تعریف می گردد و واحد آن بیت در ثانیه (bps) می باشد.
مهمترین عوامل موثر در یک خط انتقال پهنای باند و میزان نویز است. حداکثر سرعت داده ها در یک خط انتقال از رابطه شانون بدست می آید:
H حداکثر تعداد بیت ها در ثانیه : B.W.Log(1+S/N) که البته لگاریتم در مبنای دو دویی می باشد
نقش مودم : از آنجا که اطلاعات می توانند از طریق خط تلفن بصورت آنالوگ منتقل شوند نیاز داریم در رایانه ها آنها را به سیگنال های دیجیتالی تبدیل کنیم. لذا در فرستنده (تبدیل دیجیتال به آنالوگ) نیاز به تجهیزات مودولاتور (Modulator) و در گیرنده (آنالوگ به دیجیتال) نیاز یه دمودولاتور (Demodulator) داریم که این کار را در رایانه مودم انجام می دهد.
انواع شبکه ها :

• 1-شبکه های محلی (LAN) : معمولا در ساختمان های اداری و سرعت انتقال داده ها زیاد 1Mbps تا 400Mbps
• 2-شبکه های گسترده (WAN) : شبکه های بین یک ناحیه وسیع جغرافیایی نظیر کشور قاره و سرعت انتقال کم 9600bps تا 2Mbps
• 3-شبکه های شهری (MAN) : مثلا دفاتر یک سازمان در نقاط مختلف یک شهر

گره یا Node : هر یک از رایانه های متصل به شبکه یک گره می باشند که یا سرویس دهنده (Server) است و یا سرویس گیرنده (Clinet) و یا یک ایستگاه کاری (Work Station) می باشد.
شبکه ها به دو نوع اصلی تقسیم می شوند :
1-نظیر به نظیر (Peer-to-Peer) یا گروه های کاری (Work group) که معمولا کمتر از 10 رایانه که هر کدام هم می تواند بصورت سرویس گیرنده و هم بصورت سرویس دهنده عمل کنند در سیستم عامل های Windows 9x و Windows XP نیز این امکان پیش بینی شده است.
2-بر اساس سرویس دهنده (Server - Based) که به مدل استاندارد در شبکه سازی تبدیل شده اند و به نسبت افزایش اندازه و ترافیک شبکه به بیش از یک سرویس دهنده در شبکه نیاز است : مثلا سرویس دهنده فایل (File Server) یا سرویس دهنده چاپ Print Server یا سرویس دهنده کاربردی Application Server یا سرویس دهنده پستی Mail Server
مزیت این شبکه ها در متمرکز بودن و امنیت بالای آن است همچنین امکان تهیه نسخه های پشتیبان و افزایش کاربران شبکه نیز به خوبی مهیاست.
سیستم عامل ها در این شبکه ها به نحوی طراحی می گردند که از حداکثر توانایی های سخت افزاری سرویس دهنده بهره برداری لازم انجام گیرد مثلا سیستم عامل های Windows NT Server , Novell Netware , Windows 2000 Server , Linux , Unix
البته برای کار آیی بهتر گاه از تلفیق دو شبکه فوق (شبکه های ترکیبی) استفاده می شود
توپولوژی های استاندارد شبکه : تمام طرح های شبکه از سه توپولوژی پایه زیر بدست می آیند :

• 1-خطی BUS
• 2-ستاره ای STAR
• 3-حلقوی RING

اگر رایانه ها در یک ردیف در طول کابل تکی (Segment) متصل باشند آن را "توپولوژی خطی" (BUS) می نامند.
چنانچه رایانه ها با کابل تکی از یک نقطه کانون (HUB) انشعاب یافته باشند آن را توپولوژی ستاره ای (STAR) می گویند
و بالاخره اگر رایانه ها طوری به کابل متصل باشند که یک حلقه را تشکیل دهند آن را توپولوژی حلقوی گویند.
اما اتصال اجزای شبکه به طور فیزیکی از طریق کابل صورت می گیرد. صرف نظر از اینکه شبکه از چه نوع رسانه ای (سیم یا بیسیم) استفاده می کند داده ها باید از رایانه ها وارد و از آن خارج شوند. این کار از طریق کارت شبکه (NIC) انجام می گیرد که رایانه را به کابل یا محیط بیسیم متصل می کند.
انواع کابل ها (گروه های عمده) :
·کابل هم محور یا کواکسیال (Coaxial) در دو نوع نازک (Thinnet) و ضخیم (Thicknet)
·زوج به هم تابیده شده (Twisted Pair یا TP) که خود شامل بدون حفاظ (UTP) و حفاظ دار (STP) تقسیم می شوند
·فیبر نوری (Fiber Optic)
کابل کواکسیال شامل مغزی ای است که سیگنال های الکترونیکی که داده ها را می سازند را جابجا می کنند. مغزی با یک حفاظ پوشانیده می شود تا از نویز و تداخل مقاوم باشد. کل کابل با پوششی از جنس تفلون یا پلاستیک پوشانده شده است. این کابل ها سیگنال ها را کمتر ضعیف می کنند. به نوع ضخیم این کابل گاهی اترنت (Ethernet) استاندارد گفته می شود.
نوع دوم نوع معمولی ( مثلا سیم های تلفن) و ارزان می باشد اما برای تداخل مستعد می باشد در حالیکه نوع اول مقاومت خوبی در مقابل تداخل دارد و فیبر نوری هم مستعد تداخل نمی باشد
کابل فیبر نوری : در این کابل سیگنال های داده ای دیجیتال به شکل پالس های نوری منتقل می شوند. این یک روش نسبتا مطمئن برای ارسال داده هاست. زیرا هیچ گونه سیگنال های الکتریکی در کابل فیبر نوری حمل نمی شوند.
فیبر های نوری شامل استوانه بسیار نازک شیشه ای به نام مغزی (Core) هستند. نور عبوری در فیبر از داخل مغزی می گذرد. این مغزی گاهی اوقات از پلاستیک ساخته می شود. نصب پلاستیک آسان است ولی نمی تواند امواج نوری را به دوری شیشه حمل کند.
مغزی بوسیله لایه متحد المرکز شیشه ای احاطه گردیده است (Cladding) این لایه مخصوص شکست نور در اطراف مغزی است که باعث انعکاس در درون هسته می شود تا امواج نوری در درون فیبر انتقال یابند.
برای افزایش حفاظت فیبر نوری در مقابل ضربه لایه ای پلاستیکی رشته های شیشه ای را احاطه می کند (coating). هر رشته شیشه ای سیگنال ها را فقط در یک جهت عبور می دهد به طوری که کابل شامل دو رشته در جلیقه های (coating) مجزا می باشد. یک رشته می قرستد و یکی دریافت می کند.
انتقالات کابل فیبر نوری مشکل تداخل الکتریکی و نویز ندارند و در هر محیطی می توانند بکار روند. به علت پهنای باند زیاد سرعت انتقال داده ها بسیار سریع است (انتقال فعلی تقریبا 100Mbps با سرعت های نمایشی تا بیشتر از 1Gbps). آنها می توانند یک سیگنال (امواج نوری) را کیلومتر ها حمل کنند.
اندازه فیبر ها معمولا با قطر مغزی پوشش شیشه ای و جلیقه فیبر بر حسب میکرون بیان می شود. مثلا فیبر 50/125/250 بیانگر فیبری با قطر مغزی 50 میکرون و قطر (cladding) 125 میکرون و قطر جلیقه (coating)250 میکرون است. (برگه کاغذ معمولی حدود 25 میکرون ضخامت دارد).
ویژگی های دیگر : قیمت این نوع کابل نسبت به دو نوع دیگر متوسط ارزیابی می شود. طول کابل Segment : 2Km (90 km) - سرعت انتقال : 100Mbps یا بیشتر (بیشتر از 1Gbps) - سهولت نصب : نصب دشوار (نیاز به متخصص و تجهیزات مخصوص دارد) - مستعد تداخل نمی باشد - از داده ها صوت و تصویر با ایمنی بالایی پشتیبانی می کند.
بهر حال بسته به شرایط می توان از هر یک از سهنوع کابل فوق استفاده نمود
شبکه های محلی بدون سیم (Wireless LAN) :
فن آوری جدیدی در شبکه محلی است که از فرکانس رادیویی یا امواج مادون قرمز به عنوان سیگنال های ارتباطی و از هوا به عنوان رسانه انتقال استفاده می کند. برای پیاده سازی این شبکه هر ایستگاه دارای یک کارت شبکه بدون سیم (Wireless NIC) می باشد و می تواند با هر ایستگاه دیگری که در محدوده یکدیگر قرار گرفته باشند ارتباط برقرار نمایند. این ارتباط می تواند بصورت نقطه به نقطه توسط دو ایستگاه (Point-to-Point) و یا با پیکر بندی دیگری شامل وسیله ای به نام AP (Access Point) باشد.
مفهوم پروتکل های استاندارد شبکه :
سیستم عامل شبکه از مجموعه کاملی از روش ها و قوانین مشخصی برای انجام هر کار پیروی می کند. این روش ها را پروتکل (Protocol) یا قانون رفتاری گویند. پروتکل ها راهنمای هر فعالیت برای انجام موفقیت آمیز آن هستند.
برای امکان ارتباط سخت افزار ها و نرم افزار های تولید کنندگان مختلف به ایجاد پروتکل های استاندارد نیاز است. دو مجموعه اصلی استاندارد ها عبارتند از : مدل OSI (Open Systems Interconnection) و پروژه 802
مفهوم لایه ها :
برای کاهش پیچیدگی طراحی شبکه ها بصورت لایه ها یا سطوح سازمان دهی می شوند. برای برقراری ارتباط بین دو رایانه عملیات پیچیده ای بین آن دو انجام می گیرد. برای سهولت این عملیات به وظایف مجزایی تقسیم می گردد که هر لایه تعدادی از این وظایف را انجام می دهد. هرلایه بر روی لایه دیگر قرار می گیرد. تعداد لایه ها نام هر لایه و عملکرد هر لایه اساس تفاوت بین شبکه هاست.مجموعه ای از لایه ها و قراردادها معماری شبکه نام دارد.مدل OSI معماری است که ارتباطات شبکه ای را به هفت لایه تقسیم می کند : (به ترتیب از سطح پایین تا بالا) لایه های فیزیکی Physical- پیوند داده ها Data Link- شبکه Network- انتقال Transport- جلسه Session- نمایش Presentation- کاربردی Application به استثنای پایین ترین لایه (فیزیکی) هیچ لایه ای نمی تواند اطلاعات را بطور مستقیم به لایه همانند خود در رایانه دیگر بدهد و لایه های دیگر باید اطلاعات را به لایه پایین تر بدهند تا سر انجام از پایین ترین لایه به رایانه دیگر منتقل شود و سپس از پایین ترین لایه آن رایانه به لایه بالایی مورد نظر آن برسد.
انواع پروتکل ها :
اول سه نکته را باید بگویم :
پروتکل های زیادی وجود دارند با وظایف مختلف.
برخی پروتکل ها در لایه های متفاوت OSI کار می کنند.
چندین پروتکل می توانند با هم کار کنند که به عنوان پشته (Stack) یا رشته پروتکل ها شناخته می شوند
انواع پروتکل ها :
پروتکل های کاربردی : مدیریت و دسترسی انتقال فایل FTAM - انتقال فایل FTP - انتقال پستی ساده SMTP - مدیریت شبکه ای ساده SNMP - اینترنت برای برقراری ارتباط با میزبان های دور و پردازش محلی داده ها Telnet و پروتکل هسته مرکزی Novell Netware (NCP)
پروتکل های انتقال : کنترل انتقال TCP ومبادلات ATP و بقیه مانند SPX - NwLink - NetBEUI
پروتکل های شبکه :پروتکل اینترنت IP - تبادل بین شبکه ای بسته ای IPX - حمل داده های Apple Talk (DDP) و بقیه مانند NwLink - NetBEUI
دسترسی به خط انتقال :
مجموعه قوانینی که تعریف می کنند چگونه داده ها را در کابل شبکه قرار می دهد و آنها را از کابل می گیرد "روش های دسترسی" نامیده می شود و جزو وظایف لایه پیوند داده های مدل OSI است.
روش های رایج برای دسترسی به خط انتقال عبارتند از :روش دسترسی چندگانه تشخیص حامل با تشخیص برخورد (CSMA/CD) و روش عبور نشانه (Token Pasing)
معماری شبکه :
معماری شبکه ترکیب پروتکل ها توپولوژی ها و استاندارد ها برای ایجاد یک شبکه عملیاتی است.
در انواع معماری شبکه ها چند استاندارد وجود دارد که فقط آنها را نام می بریم :
اترنت Ethernet توسط سه شرکت intel و DEC و Xerox ارائه شد. این طرح اساس مشخصه 802/3 انجمن IEEE (مهندسین برق الکترونیک آمریکا) می باشد و کابل مورد استفاده در این طرح اترنت می باشد.
استاندارد های IEEE مانند IEEE 10 Base 2 و 10 Base 5 و 10 base T و 10 base FL و 100base X
Token Ring که خود نسخه ای hc استاندارد 802/5 انجمن IEEE است که روش دسترسی به خط انتقال عبور نشانه است.
امنیت و کنترل شبکه :
پارامتر های امنیتی شبکه را مدیر شبکه (سوپر وایزر) یا راهبر شبکه(Administrator) اعمال می کند. بقیه کاربران می توانند در دسته هایی تقسیم شوند که هر گروه پرامتر های امنیتی بخصوصی را در ورود به شبکه و مجوز های دسترسی خواهند داشت.
امنیت در ورود به شبکه : امنیت کلمه عبور - محدودیت زمانی - محدودیت ایستگاه - محدودیت اتصال همزمان و تاریخ انقضا و ...
مجوز های دسترسی : خواندن - خواندن و نوشتن - ایجاد و خواندن و نوشتن - جستجو کشو ها - پاک کردن فایل - تغییر دادن مشخصه و ...
(مهندس نادری- کنفرانس IT ) شیوه های کنترل شبکه به چند گونه اند :
-Audit : بازرسی که شبکه هنگامی که بازرسی می شود همه چیزش درست و خوب کار می کند ولی ممکن است در لحظات دیگر اینطور نباشد
-Enforcement : که مشکلات امنیتی به محض وقوع تشخیص داده شده و تصحیح می شوند
-وجود بازرس الکترونیکی
موارد مهم در سازگاری امنیتی شبکه : اجازه های امنیتی - قابلیت اطمینان - بازرسی و ثبت همه دستیابی های مجاز و غیر مجاز - استاندارد ها و بروز آوری آنها
همچنین استفاده از Firewall و .....
سیستم عامل های شبکه :
نرم افزار سرویس دهنده قلب یک شبکه بر اساس سرویس دهنده است و خدمات لازم را برای انجام عملیات اساسی شبکه ارائه می دهد به عنوان مثال مدیریت حافظه و نوبت دهی کاربران برای انجام خدمات. برای ایجاد نرم افزار سرویس دهنده دو راه وجود دارد : یا استفاده از سیستم عامل های چند کاره (multi tasking) و یا نرم افزار سرویس دهنده که بر روی سیستم عامل های چند کاره ای چون Unix و OS/2 نوشته می شود.از سیستم عامل های شبکه می توان به novell Netware و Unix وWindows NT اشاره کرد.
نگاهی اجمالی به اینترنت :
اینترنت از پروژه وزارت آمریکا به نام شبکه آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته (آرپانت) به وجود آمده است.وب جهانی (www یا World wide Web = تار عنکبوتی گسترده جهانی) شامل انواع مستندات متنی فوق متنی است که با استفاده از زبان HTML (Hyper Text Markup Language) نوشته شده است.برای مرور صفحات وب نیاز به یک مرورگر (Browser) دارید که مهمترین آنها Internet explorer یا IE است که محصول مایکروسافت است و مرورگر عمومی است و Opera که از سرعت و امنیت نسبی خوبی برخوردار است و Netscape و ...

Wireless ATM

سالها تجربه موفق تکنولوژی ATM در شبکه های مختلف مخابراتی و تکیه صدها شرکت بزرگ دنیا در ارائه خدمات اینترنت پرسرعت مانند ADSL بر اساس این تکنولوژی، شرکتهای سازنده تجهیزات ATM را بر آن داشت تا تمهیدات لازم برای استاندارد کردن نوع بیسیم آنرا فراهم آورند. بطوریکه امروزه یکی از مهمترین و جذابترین روشهای برقراری ارتباطات بی سیم پرسرعت محسوب می شود و بعنوان یکی از مهمترین عوامل پیشرفت تکنولوژیهای GSM ، DECT و ... به شمار می آید




امروزه سیستمهایی که براساس WATM ساخته می شوند توانایی ارائه کلیه خدمات ATM در قالب بیسیم را داشته و علاوه بر آن مزایایی چون امکان جابجایی گره ها، سهولت نصب و راه اندازی شبکه و امکان مدیریت دینامیک سطح کیفیت QoS - در مقایسه با دیگر راهکارهای بیسیم - را نیز به همراه خود دارند. سازگاری با تکنولوژیهای قدیمی از جمله ویژگی های WATM است که به شما این امکان را می دهد تا با استفاده از آن بتوانید دیگر شبکه های با سیم و بیسیم را با یکدیگر ترکیب کرده بصورت یکپارچه از آنها استفاده نمایید. درواقع موفقیت عملکرد ATM در شبکه های باسیم باعث شد تا ایده استفاده از ATM در همه جا با حرکت به حقیقت بپیوندد و WATM بعنوان راهکار مخابراتی نسل بعد در ارتباطات صوتی، تصویری و داده ای با تضمین کیفیت دینامیک کاربردی شود. Sky Fiber راهکاری است منطبق بر استانداردهای Wireless ATM که می تواند بعنوان جایگزین خطوط پرسرعت مبتنی بر کابل در برقراری ارتباطات پرسرعت استفاده شود. این راهکار ارتباطی به شما اجازه می دهد تا با انعطاف پذیری بسیار زیاد حتی بدون نیاز به داشتن دید مستقیم، گره های شبکه را در کمترین زمان ممکن بصورت بیسیم به یکدیگر متصل نمایید. کارایی زیاد، هزینه های اجرایی پایین و دیگر خصوصیات ممتاز این تکنولوژی باعث شده است تا استفاده از آن محدود به سازمانهای و شرکت های بزرگ نباشد، بطوریکه امروزه از این تکنولوژی با توجه به نداشتن حساسیت به شرایط جغرافیایی، برای ارائه خدمات ارتباطی در شهر و روستا به کاربران خانگی نیز استفاده میشود. این تکنولوژی پس از سالها تجربه انتقال اطلاعات بصورت بیسیم برای رسیدن به اهدافی کاملآ مشخص طراحی و ساخته شده است که در زیر به بررسی ویژگیهای آن می پردازیم. مطابق با نیازهای شما صنعت یا تجارت سازمان شما هر چه باشد Sky Fiber می تواند مشکلات ارتباطی شما با اینترنت و یا دیگر دفاتر و شعب در سطح تهران را رفع نماید، چرا که :

• Sky Fiber در مقابل خدماتی که برای شما فراهم می کند، یک راهکار کاملاً اقتصادی است .
• Sky Fiber در دسترس بودن و کیفیت سرویس مورد نظر شما را در 99.99% اوقات تضمین می کند .

• برای شما این امکان را فراهم کرده ایم تا بتوانید بتدریج پهنای باند ارتباطی خود را افزایش دهید و با توجیه کامل اقتصادی از مزایای دسترسی پرسرعت به اینترنت یا شبکه شهری خود بهره مند شوند. • کارشناسان فنی ما به محض در خواست شما، نسبت به بررسی و تحلیل لینک ارتباطی مورد نظر شما اقدام می کنند .
• پس از توافق و مشخص شدن نوع سرویس در عرض چند ساعت سرویس شما را راه ندازی خواهد شد. نگاهی به ویژگیهای Sky Fiber گروه شرکتهای داتک با بیش از دوازده سال تجربه در زمینه شبکه های کامپیوتری، ارتباطات پرسرعت ماهواره ای و بیسیم، شبکه شهری Sky Fiber را بگونه ای طراحی و اجرا کرده است که مطابق با استانداردهای جهانی با ویژگیهای منحصربفرد، آماده ارائه خدمات به کاربران باشد. تکنولوژی قابل اطمینان : استفاده از تکنولوژی ATM بصورت بیسیم، بعنوان یکی از مهمترین عوامل پیشرفت ارتباطات در قرن بیست و یکم در Sky Fiber ، به تنهایی می تواند عاملی برای انتخاب و اطمینان به عملکرد عالی این راهکار ارتباطی محسوب شود. قابلیت اطمینان بالا : backbone شبکه بیسیم Sky Fiber با استفاده از خطوط انتقال مایکرو ویو در فرکانسهای 2.5 GHz ، 3.5GHz و 23 GHz پشتیبان مطمئنی برای ارائه خدمات ارتباطی بیسیم در سطح شهر تهران فراهم آورده است. امنیت تضمین شده : استفاده از *** در لایه شماره سه و VLAN در لایه شماره دو شبکه، تضمین می کند که فریمهای اطلاعاتی به محض ورود به شبکه Sky Fiber به بسته های غیر قابل نفوذ تبدیل شده و عملاً امکان دسترسی به محتوای آنها برای هیچ کس بجز گیرنده امکان پذیر نخواهد بود. پهنای باند کاملاً اختصاصی : پهنای باندی که برای هر مشترک Sky Fiber در نظر گرفته شده است، بصورت کاملاً اختصاصی محاسبه و تخصیص داده می شود و مشترک می تواند در تمام ساعات شبانه روز از حداکثر آن استفاده نماید. ظرفیت بالا : خدمات Sky Fiber در حال حاضر برای هر لینک ارتباطی از سرعت 64 Kbps تا 10 Mbps ارائه میشود، لذا مشترک می تواند بدون آنکه نگران محدودیت های آینده برای ارتقاء سرویس باشد، با تواجه به برنامه های گسترش فعالیت های خود و مسائل اقتصادی از این خدمات استفاده نماید. سازگار با شبکه موجود شما : به راحتی نصب یک دستگاه plug-and-play می توانید شبکه حال حاضر خود را به اینترنت یا شبکه دیگری در آنسوی شهر متصل نمایید . Sky Fiber به شما این امکان را میدهد تا بدون داشتن نگرانی از اینکه شبکه کنونی شما با چه تکنولوژی کار می کند، ارتباط آنرا با اینترنت یا دیگر شبکه ها برقرار نمایید. در واقع اگر به موضوع ساده نگاه کنیم Sky Fiber به شما این امکان را میدهد تا در مدت چند ساعت بصورت مجازی یک کابل Ethernet ( یا یک خط E1) از یک ساختمان به سمت ساختمان دیگری در قسمت دیگر شهر برقرار کنید .
کاهش هزینه راه اندازی : گروه با سرمایه گذاری بر روی بستر مخابراتی بیسیم Sky Fiber در سطح شهر تهران، قسمت اعظم هزینه برقراری ارتباطات نقطه به نقطه (P2P) یا نقطه به چند نقطه (P2M) را برای شما انجام داده است. بنابراین برای شما تنها لازم است تا هزینه برقراری ارتباط محلی به این شبکه را متقبل شوید .

آنتن های هوشمند

امروزه کوشش هاى پیگیرانه اى در جهت استفاده هرچه بیشتر از امواج به جاى سیم ها در دنیاى کامپیوتر در حال انجام است که برخى از آنها به نتیجه مطلوب رسیده ولى برخى هنوز در مراحل آزمایشى و تحقیقاتى قرار دارند. ارتباطات ماهواره اى از طریق آنتن هاى عادى دریافت و ارسال (send&receive) یکى از نمونه هاى برجسته و بسیار کارا در این زمینه است که استفاده موفقیت آمیز از آن اکنون معمول گشته است. با این حال تکنیک هاى پیشرفته ترى نیز در راه هستند که از آن جمله است به کارگیرى آنتن هاى هوشمند در گستره ارتباطات مخابراتى و به خصوص انتقال داده ها. اما آنتن هوشمند چیست و چه کاربردى دارد و گذشته از آن، آیا به راستى «آنتن» مى تواند «هوشمند»باشد؟




براى اینکه نسبت به سیستم آنتن هوشمند یک دید اولیه پیدا کنید، چشمانتان را ببندید و سعى کنید در حالى که یکى از دوستانتان در اطراف اتاق حرکت مى کند با او صحبت کنید. درمى یابید که مى توانید محل وى را (یا چند نفر را) بدون دیدنشان در اتاق تشخیص دهید. مهمترین علت آن عبارت است از آنکه: صداى شخصى را که صحبت مى کند از طریق دو گوشتان، که سنسورهاى صداى شما محسوب مى شوند، مى شنوید. صدا در دو زمان مختلف به گوش شما مى رسد. مغز شما که یک پردازشگر سیگنال حرفه اى است، محاسبات زیادى را انجام مى دهد تا همبستگى اطلاعات را با هم پیدا کرده و محل شخص صحبت کننده را پیدا نماید. مغز شما همچنین توان سیگنال صداى دریافتى از دو گوش را با هم جمع مى کند. بنابراین صدا را در جهت مربوطه بلندتر از صداهاى دیگر دریافت خواهید کرد. سیستم هاى آنتن تطبیقى هم همین کار را انجام مى دهند، که در آن به جاى گوش از آنتن استفاده شده است. ولى فرق این دو در آن است که آنتن ها، دستگاه هایى دوطرفه هستند و مى توانند سیگنالى را در همان جهت که سیگنال اول دریافت کرده اند بفرستند. بنابراین با استفاده از «چند» آنتن مى توان سیگنال را «چند» بار قوى تر دریافت و ارسال کرد.
نکته بعدى اینکه اگر چند نفر با هم صحبت کنند، مغز شما مى تواند تداخل را حذف کرده و در یک زمان خاص روى یک مکالمه خاص تمرکز کند. سیستم هاى ارائه تطبیقى پیشرفته هم مى توانند بین سیگنال مورد نظر و سیگنال هاى ناخواسته تفاوت قائل شوند.
اکنون به تعریف آنتن هوشمند نزدیک مى شویم: یک سیستم آنتن هوشمند از چند المان با قابلیت پردازش سیگنال استفاده مى کند تا تشعشع و یا دریافت را در پاسخ به محیطى که سیگنال در آن وجود دارد بهینه نماید.

• نقش آنتن در یک سیستم مخابراتى

آنتن در سیستم هاى مخابراتى بیشتر از تمام بخش هاى دیگر از معرض دید دور مانده است. آنتن دریچه اى است که انرژى فرکانسى رادیویى را از فرستنده به دنیاى خارج و از دنیاى خارج به گیرنده کوپل مى کند. روشى که طى آن انرژى به فضاى اطراف توزیع و از آن دریافت مى شود اثرى بسیار جدى روى استفاده موثر از طیف، برقرارى شبکه هاى جدید و کیفیت سرویس ایجاد شده از این شبکه ها دارد. به طور کلى دو نوع آنتن داریم: آنتن همه جهتى و آنتن یک جهتى.

• آنتن هاى همه جهتى

از روزهاى اولى که ارتباط بدون سیم شروع شد، از آنتن همه جهتى استفاده مى شد که این آنتن در همه جهات سیگنال را به خوبى دریافت و منتشر مى کند. الگوى این آنتن همه جهتى شبیه به قطرات آب است که پس از برخورد یک جسم به آب، از سطح آب خارج مى شوند. در این نوع آنتن به علت این که اطلاعاتى از محل قرار گرفتن کاربرها در دست نیست، سیگنال پراکنده مى شود و تنها درصد کوچکى از سیگنال به هر کاربر مى رسد.
با وجود این محدودیت روش هاى همه جهتى سعى مى کنند این مشکل را با زیاد کردن توان تشعشعى سیگنال هاى ارسال شده رفع نمایند. در صورت وجود چند کاربر (یا چند منبع تداخل) مشکلات زیادى ایجاد مى شود زیرا سیگنال هایى که به کاربر مورد نظر نرسند براى کاربران دیگر که به عنوان مثال در سیستم سلولى در سلول مجاور قرار دارند، تداخل ایجاد مى کنند. روش هاى همه جهتى راندمان طیف را کم کرده و استفاده مجدد از فرکانس را محدود مى کنند. این محدودیت ها باعث مى شود که طراحان شبکه دائماً مجبور به اصلاح شبکه با هزینه هاى گران باشند. در سال هاى اخیر محدودیت هاى تکنولوژى در مورد کیفیت، ظرفیت و پوشش سیستم هاى بى سیم باعث ایجاد تغییرات در طراحى و قوانین آنتن در سیستم هاى بى سیم شده است.

• آنتن هاى یک جهتى

یک تک آنتن نیز مى تواند طورى ساخته شود که در جهات مورد نظر دریافت و ارسال مشخصى داشته باشد. با رشد روزافزون سایت هاى فرستنده، امروزه بسیارى از سایت ها بخش هاى مشخصى را به عنوان سلول براى خود انتخاب مى کنند. یک ناحیه با شعاع 360 درجه به 3 زیر ناحیه 120 درجه تقسیم و هر یک توسط یک روش انتشارى پوشش داده مى شود.
آنتن هاى هر بخش در یک محدوده مشخص «گین» بیشترى را نسبت به یک آنتن همه جهتى ایجاد مى کنند. منظور از گین بهره خود آنتن است و این به بهره هاى پردازشى که در سیستم هاى آنتن هوشمند وجود دارد مربوط نمى شود. با اینکه آنتن هاى قرار داده شده در هر بخش استفاده از کانال را چند برابر مى کنند، ولى کماکان مشکل تداخل بین کانال ها را همانند آنتن هاى همه جهتى دارند.

• سیستم آنتن هوشمند

در حقیقت، آنتن ها هوشمند نیستند بلکه سیستم آنتن ها هوشمند هستند. عموماً هنگامى که این سیستم ها در کنار یک ایستگاه پایه قرار مى گیرند، آنتن هوشمند از یک ارائه آنتنى با قابلیت پردازش سیگنال دیجیتال براى ارسال و دریافت سیگنال به صورت حساس و تطبیقى استفاده مى کند. به عبارت دیگر، چنین سیستمى مى تواند به صورت اتوماتیک جهت الگو تشعشعى را در پاسخ به محیط سیگنال تغییر دهد. این مسئله به طرز شگفت انگیزى مشخصه سیستم بى سیم را بهبود مى بخشد.

• علت هوشمندى این نوع آنتن ها

در مکان هایى که تعداد کاربر، تداخل و پیچیدگى انتشار زیاد مى شود، به سیستم هاى آنتن هوشمند نیاز خواهد بود. هوشمندى سیستم ها به امکانات آنها براى پردازش سیگنال دیجیتال برمى گردد. مانند اکثر پیشرفت هاى مدرنى که در صنایع الکترونیک امروزى صورت گرفته است، فرمت دیجیتال از جهت دقت و انعطاف پذیرى کارکرد چند مزیت دارد. سیستم هاى آنتن هوشمند سیگنال هاى آنالوگ (نظیر صوت) را گرفته و به سیگنال هاى دیجیتال تبدیل و براى ارسال مدوله مى کنند و در سمت دیگر دوباره آن را به سیگنال آنالوگ تبدیل مى نمایند. در سیستم هاى آنتن هوشمند این قابلیت پردازش سیگنال با تکنیک هاى پیشرفته (الگوریتم ها) ترکیب شده و براى اداره وضعیت هاى پیچیده استفاده مى شوند.

• اهداف و مزایاى یک سیستم آنتن هوشمند

دو هدف سیستم آنتن هوشمند، افزایش کیفیت سیگنال سیستم هاى رادیویى و افزایش ظرفیت از طریق افزایش استفاده مجدد از فرکانس صورت مى گیرد. گین سیگنال، ورودى چند آنتن با هم ترکیب مى شود تا توان موجود براى برقرارى سطح پوشش مورد نظر بهینه شود.
متمرکز کردن انرژى فرستاده شده به سمت سلول، محدوده سرویس دهى و پوشش ایستگاه پایه را افزایش مى دهد. مصرف توان کمتر عمر باترى را بیشتر کرده و تلفن همراه را کوچک تر و سبک تر مى کنند. مقاومت در برابر تداخل و نسبت سیگنال به تداخل را افزایش مى دهند. هزینه کمتر براى تقویت کننده، مصرف توان و قابلیت اطمینان بیشترى را ایجاد خواهد کرد.

• کاربرد تکنولوژى آنتن هوشمند

تکنولوژى آنتن هوشمند مى تواند به نحو موثرى عملکرد سیستم بى سیم را بهبود بخشد و از نظر اقتصادى نیز بسیار به صرفه است. این تکنولوژى کاربران کامپیوترها، سیستم هاى سلولى و شبکه هاى حلقه محلى بى سیم را قادر مى سازد که کیفیت سیگنال، ظرفیت سیستم و پوشش را بسیار بالا ببرند. کاربران معمولاً در زمان هاى مختلف، به درصدهاى مختلفى از کیفیت، ظرفیت و پوشش نیاز دارند. در اصل سیستم هایى که از نظر ساختار به راحتى قابل تغییر باشند، در دراز مدت بهترین و به صرفه ترین راه حل ها محسوب مى شوند.
سیستم هاى آنتن هوشمند با اندکى تغییر، در تمام استانداردها و پروتکل هاى بى سیم قابل اعمال هستند.
قابلیت انعطاف آنتن هوشمند تطبیقى اجازه خلق محصولات و خدمات بسیار سطح بالایى را مى دهد. آنتن هاى تطبیقى هوشمند به هیچ نوع مدولاسیون یا پروتکل برقرارى ارتباط هوایى محدود نیستند. این سیستم ها با تمام روش هاى مدولاسیون فعلى سازگار هستند. احتمالاً طیف بسیار وسیعى از سیستم هاى ارتباطى بدون سیم از مزایاى پردازش مکانى برخوردار مى شوند، مثلاً سیستم هاى سلولى با قابلیت تحرک بالا، سیستم هاى سلولى با قابلیت تحرک کم، کاربردهاى حلقه محلى بدون سیم، مخابرات ماهوراه اى و Lan هاى بدون سیم و به ویژه اینترنت بى سیم براى کامپیوترهاى قابل حمل. باور بسیارى براین است که پردازش مکانى، جاى تمام روش هاى موجود براى سیستم هاى بى سیم را خواهد گرفت

مرکز خدمات ماشین های اداری مهپا

مرکز خدمات ماشین های اداری مهپا

زمانیکه چاپگر( پرینتر ) شما درست چاپ نمی گیرد  چه کاری باید انجام دهید

ما به شما پیشنهاد می کنیم یک تماس با ما داشته باشید و از 25 سال تجربه ما استفاده نمائید

راهنمای دانلود درایور پرینتر کلیک کنید

تلفن شرکت مهپا  : 88814355 - 09351014461

کلیک برای ورود به سایت شرکت مهپا :  www.mahpa.com

آدرس : تهران - خیابان ایرانشهر جنوبی - روبروی دفتر پست - ساختمان 16 - طبقه سوم - واحد 6

شرکت مهپا مرکز تعمیر چاپگر آماده دادن مشاوره و رفع مشکلات پرینتر شما است

  .برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی پرینتر اینجا کلیک کنید

برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی اسکنر اینجا کلیک کنید

قبل از استفاده ، راهنمای سایت را مطالعه کنید

وایرلس ( Wireless ) چیست؟

مقاله در مورد WireLess

فصل سوم :وایرلس ( Wireless ) چیست؟
مقدمه

Wireless به تکنولوژی ارتباطی اطلاق می شود که در آن از امواج رادیویی، مادون قرمز و مایکروویو ، به جای سیم و کابل ، برای انتقال سیگنال بین دو دستگاه استفاده می شود.از میان این دستگاه ها می توان پیغامگیرها، تلفن های همراه، کامپیوتر های قابل حمل، شبکه های کامپیوتری، دستگاه های مکان یاب، سیستم های ماهواره ای و PDA ها را نام برد.تکنولوژی Wireless به سرعت در حال پیشرفت است و نقش کلیدی را در زندگی ما در سرتاسر دنیا ایفا می کند.

فواید تکنولوژی Wireless
تکنولوژی Wireless به کابر امکان استفاده از دستگاه های متفاوت ، بدون نیاز به سیم یا کابل ، در حال حرکت را می دهد.شما می توانید صنوق پست الکترونیکی خود را بررسی کنید، بازار بورس را زیر نظر بگیرید، اجناس مورد نیاز را خریداری کنید و یا حتی برنامه تلویزیون مورد علاقه خود را تماشا کنید.بسیاری از زمینه های کاری از جمله مراقبت های پزشکی، اجرا قوانین و سرویس های خدماتی احتیاج به تجهیزات Wireless دارند.تجهیزات Wireless به شما کمک می کند تا تمام اطلاعات را به راحتی برای مشتری خود به نمایش در بیاورید.از طرفی می توانید تمامی کارهای خود را در حال حرکت به سادگی به روز رسانی کنید و آن را به اطلاع همکاران خود برسانید.تکنولوژی Wireless در حال گسترش است تا بتواند ضمن کاهش هزینه ها، به شما امکان کار در هنگام حرکت را نیز بدهد.در مقایسه با شبکه های سیمی ، هزینه نگهداری شبکه های Wireless کمتر می باشد.شما می توانید از شبکه های Wireless برای انتقال اطلاعات از روی دریاها، کوهها و ... استفاده کنید و این در حالی است که برای انجام کار مشابه توسط شبکه های سیمی، کاری مشکل در پیش خواهید داشت.
سیستم های Wireless

سیستم های Wireless می توانند به سه دسته اصلی تقسیم شوند :
سیستم Wireless ثابت : از امواج رادیویی استفاده می کند و خط دید مستقیم برای برقراری ارتباط لازم دارد. بر خلاف تلفن های همراه و یا دیگر دستگاههای Wireless، این سیستم ها از آنتن های ثابت استفاده می کنند و به طور کلی می توانند جانشین مناسبی برای شبکه های کابلی باشند و می توانند برای ارتباطات پرسرعت اینترنت و یا تلویزیون مورد استفاده قرار گیرند.امواج رادیویی وجود دارند که می توانند اطلاعات بیشتری را انتقال دهند و در نتیجه از هزینه ها می کاهند.
سیستم Wireless قابل حمل : دستگاهی است که معمولا خارج از خانه، دفتر کار و یا در وسایل نقلیه مورد استفاده قرار می گیرند.نمونه های این سیستم عبارتند از : تلفن های همراه، نوت بوکها، دستگاه های پیغام گیر و PDA ها.این سیتم از مایکروویو و امواج رادیویی جهت انتقال اطلاعات استفاده می کند.
سیستم Wireless مادون قرمز : این سیستم از امواج مادون قرمز جهت انتقال سیگنالهایی محدود بهره می برد.این سیستم معمولا در دستگاه های کنترل از راه دور، تشخیص دهنده های حرکت، و دستگاه های بی سیم کامپیوترهای شخصی استفاده می شود.با پیشرفت حاصل در سالهای اخیر، این سیستم ها امکان اتصال کامپیوتر های نوت بوک و کامپیوتر های معمول به هم را نیز می دهند و شما به راحتی می توانید توسط این نوع از سیستم های Wireless ، شبکه های داخلی راه اندازی کنید.
آینده Wireless
نسل سوم شبکه ها ،3G، نسل آینده شبکه های Wireless نامگذاری شده است.سیستم های 3G کمک می کنند تا صدا و تصویر و داده را با کیفیت مناسب و به سرعت انتقال دهیم.پیش بینی IDC برای کاربردی شدن 3G سال 2004 می باشد و تا آن موقع در حدود 29 میلیون کاربر m-commerce) mobile commerce) در آمریکا وجود خواهند داشت.از طرفی IBM معتقد است که بازار کلی تجهیزات Wireless در سال 2003 به رقمی بالغ بر 83 بیلیون دلار خواهد رسید.
فصل 4:تجهیزات و پیکربندی یک شبکه Wireless
صورتی که قصد ایجاد یک شبکه موقت بین دو کامپیوتر را داشته باشید ، صرفا" به دو کارت شبکه بدون کابل نیاز خواهید داشت .

Access Point چیست ؟
سخت افزار فوق ، به عنوان یک پل ارتباطی بین شبکه های کابلی و دستگاههای بدون کابل عمل می نماید . با استفاده از سخت افزار فوق ، امکان ارتباط چندین دستگاه به منظور دستیابی به شبکه فراهم می گردد .access point می تواند دارای عملکردی مشابه یک روتر نیز باشد . در چنین مواردی انتقال اطلاعات در محدوده وسیعتری انجام شده و داده از یک access point به access point دیگر ارسال می گردد .

کارت شبکه بدون کابل
هر یک از دستگاههای موجود بر روی یک شبکه بدون کابل ، به یک کارت شبکه بدون کابل نیاز خواهند داشت . یک کامپیوتر Laptop ، عموما" دارای یک اسلات PCMCIA است که کارت شبکه درون آن قرار می گیرد . کامپیوترهای شخصی نیز به یک کارت شبکه داخلی که معمولا" دارای یک آنتن کوچک و یا آنتن خارجی است ، نیاز خواهند داشت .آنتن های فوق بر روی اغلب دستگاهها ،اختیاری بوده و افزایش سیگنال بر روی کارت را بدنبال خواهد داشت .

پیکربندی یک شبکه بدون کابل
به منظور پیکربندی یک شبکه بدون کابل از دو روش متفاوت استفاده می گردد :

روش Infrastructure : به این نوع شبکه ها، hosted و یا managed نیز گفته می شود . در این روش از یک و یا چندین access point ( موسوم به gateway و یا روترهای بدون کابل ) که به یک شبکه موجود متصل می گردند ، استفاده می شود . بدین ترتیب دستگاههای بدون کابل، امکان استفاده از منابع موجود بر روی شبکه نظیر چاپگر و یا اینترنت را بدست می آورند .

روش Ad-Hoc : به این نوع شبکه ها ، unmanaged و یا peer to peer نیز گفته می شود . در روش فوق هر یک از دستگاهها مستقیما" به یکدیگر متصل می گردند.مثلا" یک شخص با دارا بودن یک دستگاه کامپیوتر laptop مستقر در محوطه منزل خود می تواتند با کامپیوتر شخصی موجود در منزل خود به منظور دستیابی به اینترنت ، ارتباط برقرار نماید .

پس از تهیه تجهیزات سخت افزاری مورد نیاز به منظور ایجاد یک شبکه بدون کابل ، در ادامه می بایست تمامی تجهیزات تهیه شده را با هدف ایجاد و سازماندهی یک شبکه به یکدیگر متصل تا امکان ارتباط بین آنان فراهم گردد . قبل از نصب و پیکربندی یک شبکه بدون کابل ، لازم است به موارد زیر دقت نمائید :

- تهیه درایورهای مربوطه از فروشنده سخت افزار و کسب آخرین اطلاعات مورد نیاز
- فاصله بین دو کامپیوتر می بایست کمتر از یکصد متر باشد .
- هر یک از کامپیوترهای موجود می بایست بر روی یک طبقه مشابه باشند .
استفاده از تجهیزات سخت افزاری مربوط به یک تولید کننده ، دارای مزایا و معایبی است . در این رابطه پیشنهاد می گردد لیستی از ویژگی های هر یک از سخت افزارهای مورد نیاز عرضه شده توسط تولید کنندگان متعدد تهیه شود تا امکان مقایسه و اخذ تصمیم مناسب، فراهم گردد .

مراحل لازم به منظور نصب یک شبکه ( فرضیات : ما دارای یک شبکه کابلی موجود هستیم و قصد پیاده سازی یک شبکه بدون کابل به منظور ارتباط دستگاههای بدون کابل به آن را داریم ) :

اتصال access point به برق و سوکت مربوط به شبکه اترنت

پیکربندی access point ( معمولا" از طریق یک مرورگر وب ) تا امکان مشاهده آن توسط شبکه موجود فراهم گردد . نحوه پیکربندی access point بستگی به نوع آن دارد.

پیکربندی مناسب کامپیوترهای سرویس گیرنده به منظور ارتباط با access point ( در صورتی که تمامی سخت افزارهای شبکه بدون کابل از یک تولید کننده تهیه شده باشند ، عموما" با تنظیمات پیش فرض هم می توان شبکه را فعال نمود . به هر حال پیشنهاد می گردد همواره به راهنمای سخت افزار تهیه شده به منظور پیکربندی بهینه آنان ، مراجعه گردد )
فصل 5: شبکه های بیسیم مش
شبکه های بیسیم مش
از آنجا که قرارداد بین‌المللی پستی و زیربنای ارتباطات الکترونیکی در اینترنت اغلب براساس مخابرات سیم‌کشی شده است، برای آن‌که پیام‌ها متقابلا تحویل داده شوند و مجدداً از میان قلمروهای رایگان که عموماً جداگانه هستند انتشار پیدا کنند، سیستم مش قابل اطمینان‌تر است. از میان چندین سیستم بیسیم کلان و بزرگ که زیربنای ارتباطی آنها وابسته به تجهیزات منحصربفرد فرستنده گیرنده است , شبکه مش مورد استفاده قرار میگیرد. سیستم شبکه سازی مش خودبهبود است بدین معنی که شبکه می تواند راه اندازی شود زمانیکه یکی از گره ها نابود شده است یا اتصالات در حال نابودی است ,شبکه میتواند به کار خود ادامه دهد.نتیجه اینکه این مدل شبکه بسیار قابل اطمینان و تضمین شده است . این مبحث قابل اجراست برای شبکه های بیسیم,شبکه های سیم کشی و نرم افزارهایی که اثر متقابل دارند. نمایش متحرکی از شبکه بیسیم مش در سمت راست شکل نشان داده شده است.نگاه کنید چه اتفاقی می افتد زمانیکه گره های مش فعال می‌شوند(با روشن شدن لامپ سبز جعبه راه اندازی می شود. هر گره با شنیدن پیام و انتشار آن به کل شبکه باعث راه اندازی اتوماتیک شبکه می شود.همچنین نگاه کنید که چه اتفاقی می افتد زمانیکه یک گره دچار مشکل می‌شود.گره ها به صورت پشت سرهم خود را بازیابی و به روز می‌کنندو گزینش مسیر را با توجه به بازیابی جدید انجام می دهند. شبکه به این صورت اتصال اتوماتیک برای آینده خود انجام می دهد و ظرفیت اضافه برای آینده در نظر می گیرد.

تاریخچه
شبکه مش بیسیم دارای سه نسل از تکنولوژی است.هر نسل با طی کردن مسیر نسل قبل و اعتبار و قابلیت اطمینان بیشتر برای ارائه ی محدوده ی بیشتر با نسل قبل ادغام می‌شود.(این کار برای استفاده از تجربه های نسل قبل و افزایش راندمان کاری و زمانی وقابلیت های بیشتر است) برخی نسل های اولیه که مولتی هاب ( هاب قطعه ای که چند اتصال را به هم متصل می‌کند) بودند که :درگیری اتصالات تعدادی گره با گره دیگر است , برای ساخت واجرای شبکه سازی مش و گسترش آن در محیط های بزرگ کافی نبودند. به هر حال اکثر نسل های اخیر نسبت به نسل قبل از بهبود وضع بیشتری برخوردار هستند.

ساختار شبکه

معماری
شبکه های بیسیم مش : شناسایی و مسیریابی سرویس گیرنده ها از مبدا. پایه و اساس شبکه های مش بیسیم سرویس گیرنده:هدف از پیکربندی و ایجاد و اجرای شبکه واقعی سرویس گیرنده , مسیر یابی است. شبکه های مش ترکیبی: این نوع سرویس گیرنده های میتوانند با ترکیب خود با شبکه های مش مجاور عملکرد خوبی را ارائه دهند وبا اتصال به کل شبکه همه ی نقاط را مسیریابی کنند.

مدیریت
این نوع زیر بنا برای شبکه سازی میتواند به شکل غیر متمرکز(بدون سرویس دهنده ی مرکزی) یا مدیریت مرکزی (با سرویس دهنده ی مرکزی) مدیریت شود.هر دو نوع مدیریت نسبتاً ارزان و کم خرج و قابل اطمینان و پیشرفت هستند. در این نوع شبکه سازی هر گره فقط به یک فرستنده احتیاج دارد تا جاییکه به گره بعدی برسد , هر گره به صورت یک تکرار کننده عمل می‌کند. گره ها کار تکرار کننده ها را انجام میدهند برای فرستادن داده ها از نزدیکترین گره به گره نظیرش که در فاصله ی بسیار دورتر از آن در خارج از دسترس قرار دارد. نتیجتا این نوع شبکه میتواند گستردگی و دوری مسافت داشته باشد بخصوص در مناطقی که ناهموار هستند و امکان سیم کشی زمینی و مخابره ی سیمی وجود ندارد.
در شبکه های مش برای قابل اطمینان بودن در مواقع ضروری ,هر گره میتواند متصل شود به چندین گره ی دیگر.اگر یک گره از سرویس خارج شود یا سخت افزار های آن دچار مشکل شود,نزدیکترین گره به سادگی مسیر خروجی و اتصال به مقصد مورد نظر را پیدا می‌کند. علاوه بر این همیشه گره هایی به عنوان گره ذخیره برای ذخیره در آینده در مواقعی که نیاز باشد , پیش بینی می‌شود.

کاربردها
شبکه های مش برای سیستم های موبایل(سیار) یا تلفن (ثابت) به کار گرفته می‌شود.مش میتواند راه حلی متمایز باشد برای مواقع اضطراری در مواقعی که امکان ارتباطات مشکل است :در تونل ها, مکانهای حفر نفت که در آن امکان ورود کلیه افراد نیست و نیاز به ابزارهای کاربردی مثل شبکه ویدئوی بیسیمی است تا بدین شکل به کار به صورت زنده و بلادرنگ با ماشین های زمان سنج و سرعت سنج عملیات را انجام داد.

عملکرد
بسته ها مطابق مقصد روی سیم قرار میگیرند .در روی اینترنت داده ها از یک ابزار به ابزار بعدی میروند و یک به یک روی ابزارها پخش می‌شوند تا زمانیکه به مقصد برسند. عملیاتی که سبب می‌شود هر بسته به مقصد برسد مسیریابی پویا نام دارد و مقدور میسازد که بسته در ابزارها پذیرفته شود.در اینطور ابزارها ی مسیریابی پویا هر ابزاری نیازمند تبادل اطلاعات مسیریابی خود با به صورت بلادرنگ است ,تا آن را با ابزار دیگر چک کند. در مرحله ی بعد هر قطعه سپس تعیین می کند که با داده های دریافتی چه عملی انجام دهد, آنرا به ابزار بعدی بفرستد یا نگه دارد. نمودار مسیریابی همیشه برای مواقعی استفاده می‌شود که تضمین کند داده ها بهترین و سریعترین مسیر رابرای رسیدن به مقصد پیدا کنند .

شبکه ی رادیویی چند گانه
 

انتخاب تکنولوژی رادیویی برای شبکه های مش بیسیمی یک انتخاب دشوار و سخت است.درشبکه های بیسیمی قدیمی , لپ تاپها در هر کجا که به یک نقطه ی دسترس وصل میشد, هر لپ تاپ مجبور بود که پهنای باند خود را در آن نقطه ی دسترس با لپ تاپ دیگر به اشتراک بگذارد.(که حاصلش کاهش سرعت و پهنای باند بود) با تکنولوژی مش فقط با وصل شدن به یک ابزار قادر خواهد بود که به تمام ابزارهای موجود درآن محدوده متصل شود.مزیت این سیستم آن است که با ر شبکه متعادل و طبیعی نگه داشته می‌شود و ابزارهای بیشتر با پهنای باند بیشتر بدون محدودیت خاص در دسترس همه هستند. در این صورت هاب ها (که چند نقطه را به هم وصل می‌کنند) ترافیک مسیر را در حد متوسط و پایین نگه میدارند. به شکل توجه کنید:


تکنیک های رادیویی

• نقشه سوارسازی فرکانسی:

به منظور دستیابی صحیح به نرخ انتقال بیشتر, نیاز بود به طراحی و نقشه ی انتقال باند پهنی غیر ازOFDM و UWB.

• آنتن پیشرفته ی پردازش:

در بردارنده ی سیستم هدایت کننده, هوشمند, و آنتن چند منظوره است.به دلیل پیچید گی و هزینه های بسیار بالا تا این زمان از این تکنولوژی به صورت گسترده وتجارتی استفاده نشده و فراتر نرفته است.

• طیف مدیریتی انعطاف پذیری:

برای استفاده ی کاربردی از تکنیک سریع فرکانسی نیاز به کاوش زیاد در این زمینه است تا مدیریت آن به بهترین شکل انجام پذیرد.

• کنترل دسترسی چند رسانه ای:

لایه ی جستجوی عبوری علاوه بر اینکه باید بر بهره برداری بهتر و پیشرفته تر برای آینده نظارت کند, در آینده به شکل لایه ی فیزیکی ارائه شود.

پروتکل ها
برای مسیریابی بسته ها در سراسر شبکه ی مش در اینجا بیش از 70 طرح و نقشه ی قابل رقابت ارائه شده است.

تعدادی از انها در برگیرنده‌ی موارد زیر است:
DSDV : مسیریابی جهت - توالی مسافت ها - مقصد
AODV: جهت های مسافت برای تقاضاهای تک کاره
B.A.T.M.A.N : بهبود و اطمینان برای شبکه سازی ویژه ی موبایل
PWRP : قراردادهای قابل پیش بینی برای مسیر یابی بیسیم
DSR : نبع مسیریابی پویا
OLSR : پیوند کیفیت مسیریابی بهینه سازی شده در قراردادها
OORP : روش مسیریابی قراردادها
TORA : نمودار مسیریابی فرضی سفارش داده شده

سازمان
IEEE مجموعه ای را استاندارد کرده تحت نام 802.11 که برای معماری پروتکل هایی که برای شبکه سازی مش توسط ساطمان استاندارد سازی اروپا تعریف شده است.

تجهیزات و پیکربندی یک شبکه Wireless

در صورتی که قصد ایجاد یک شبکه موقت بین دو کامپیوتر را داشته باشید ، صرفا" به دو کارت شبکه بدون کابل نیاز خواهید داشت .

Access Point چیست ؟
سخت افزار فوق ، به عنوان یک پل ارتباطی بین شبکه های کابلی و دستگاههای بدون کابل عمل می نماید . با استفاده از سخت افزار فوق ، امکان ارتباط چندین دستگاه به منظور دستیابی به شبکه فراهم می گردد .access point می تواند دارای عملکردی مشابه یک روتر نیز باشد . در چنین مواردی انتقال اطلاعات در محدوده وسیعتری انجام شده و داده از یک access point به access point دیگر ارسال می گردد .

کارت شبکه بدون کابل
هر یک از دستگاههای موجود بر روی یک شبکه بدون کابل ، به یک کارت شبکه بدون کابل نیاز خواهند داشت . یک کامپیوتر Laptop ، عموما" دارای یک اسلات PCMCIA است که کارت شبکه درون آن قرار می گیرد . کامپیوترهای شخصی نیز به یک کارت شبکه داخلی که معمولا" دارای یک آنتن کوچک و یا آنتن خارجی است ، نیاز خواهند داشت .آنتن های فوق بر روی اغلب دستگاهها ،اختیاری بوده و افزایش سیگنال بر روی کارت را بدنبال خواهد داشت .

پیکربندی یک شبکه بدون کابل
به منظور پیکربندی یک شبکه بدون کابل از دو روش متفاوت استفاده می گردد :

روش Infrastructure : به این نوع شبکه ها، hosted و یا managed نیز گفته می شود . در این روش از یک و یا چندین access point ( موسوم به gateway و یا روترهای بدون کابل ) که به یک شبکه موجود متصل می گردند ، استفاده می شود . بدین ترتیب دستگاههای بدون کابل، امکان استفاده از منابع موجود بر روی شبکه نظیر چاپگر و یا اینترنت را بدست می آورند .

روش Ad-Hoc : به این نوع شبکه ها ، unmanaged و یا peer to peer نیز گفته می شود . در روش فوق هر یک از دستگاهها مستقیما" به یکدیگر متصل می گردند.مثلا" یک شخص با دارا بودن یک دستگاه کامپیوتر laptop مستقر در محوطه منزل خود می تواتند با کامپیوتر شخصی موجود در منزل خود به منظور دستیابی به اینترنت ، ارتباط برقرار نماید .

پس از تهیه تجهیزات سخت افزاری مورد نیاز به منظور ایجاد یک شبکه بدون کابل ، در ادامه می بایست تمامی تجهیزات تهیه شده را با هدف ایجاد و سازماندهی یک شبکه به یکدیگر متصل تا امکان ارتباط بین آنان فراهم گردد . قبل از نصب و پیکربندی یک شبکه بدون کابل ، لازم است به موارد زیر دقت نمائید :

- تهیه درایورهای مربوطه از فروشنده سخت افزار و کسب آخرین اطلاعات مورد نیاز
- فاصله بین دو کامپیوتر می بایست کمتر از یکصد متر باشد .
- هر یک از کامپیوترهای موجود می بایست بر روی یک طبقه مشابه باشند .
استفاده از تجهیزات سخت افزاری مربوط به یک تولید کننده ، دارای مزایا و معایبی است . در این رابطه پیشنهاد می گردد لیستی از ویژگی های هر یک از سخت افزارهای مورد نیاز عرضه شده توسط تولید کنندگان متعدد تهیه شود تا امکان مقایسه و اخذ تصمیم مناسب، فراهم گردد .

مراحل لازم به منظور نصب یک شبکه ( فرضیات : ما دارای یک شبکه کابلی موجود هستیم و قصد پیاده سازی یک شبکه بدون کابل به منظور ارتباط دستگاههای بدون کابل به آن را داریم ) :

اتصال access point به برق و سوکت مربوط به شبکه اترنت

پیکربندی access point ( معمولا" از طریق یک مرورگر وب ) تا امکان مشاهده آن توسط شبکه موجود فراهم گردد . نحوه پیکربندی access point بستگی به نوع آن دارد.

پیکربندی مناسب کامپیوترهای سرویس گیرنده به منظور ارتباط با access point ( در صورتی که تمامی سخت افزارهای شبکه بدون کابل از یک تولید کننده تهیه شده باشند ، عموما" با تنظیمات پیش فرض هم می توان شبکه را فعال نمود . به هر حال پیشنهاد می گردد همواره به راهنمای سخت افزار تهیه شده به منظور پیکربندی بهینه آنان ، مراجعه گردد )

مرکز خدمات ماشین های اداری مهپا

زمانیکه چاپگر( پرینتر ) شما درست چاپ نمی گیرد  چه کاری باید انجام دهید

ما به شما پیشنهاد می کنیم یک تماس با ما داشته باشید و از 25 سال تجربه ما استفاده نمائید

راهنمای دانلود درایور پرینتر کلیک کنید

تلفن شرکت مهپا  : 88814355 - 09351014461

کلیک برای ورود به سایت شرکت مهپا :  www.mahpa.com

آدرس : تهران - خیابان ایرانشهر جنوبی - روبروی دفتر پست - ساختمان 16 - طبقه سوم - واحد 6

شرکت مهپا مرکز تعمیر چاپگر آماده دادن مشاوره و رفع مشکلات پرینتر شما است

  .برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی پرینتر اینجا کلیک کنید

برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی اسکنر اینجا کلیک کنید

قبل از استفاده ، راهنمای سایت را مطالعه کنید

پیکربندی صحیح ابزار شبکه بی‌سیم و ایجاد محدودیت جهت دسترسی به اینترنت

ابزااهمیت پیکربندی صحیح ابزار شبکه بی‌سیم و ایجاد محدودیت جهت دسترسی به اینترنت، غیر فعال کردن انتشار، حفاظت از اطلاعات ارسالی به کمک رمزنگاری، محدود کردن پهنای باند، تغییر نام شبکه بی‌سیم ، تغییر رمز مدیر، ایجاد منطقه غیر نظامی و شبکه چندگانه، استفاده از دسترسی حفاظت شده، نگهداری از نرم‌افزار دائمی فعلی و بروز رسانی آن و حفظ کلیه اطلاعات در خصوص تنظیمات صورت گرفته بر روی نقطه دسترسی بصورت مستند امکان استفاده امن و قابل اطمینان از شبکه بی‌سیم را فراهم می‌نماید. هدف از ارائه این مقاله آشنایی با مفاهیم و راه‌کارهای مربوط به امنیت شبکه بی‌سیم می‌باشد.
?مقدمه
امروزه استفاده از شبکه بی‌سیم به خاطر نصب و راه اندازی، و دسترسی آسان در محیط های کوچک مانند اماکن تجاری، کتابخانه ها و ... به سرعت رو به افزایش است. خصوصیت رادیویی این ابزار باعث می‌شود امکان دسترسی به اطلاعاتی که در حالت فعال بودن بی‌سیم ارسال و دریافت می‌گردند، نسبت به شبکه کابلی، بیشتر گردد. لذا پیکربندی مناسب و بکارگیری روشهایی که در حفظ امنیت شبکه بی‌سیم موثر باشند بسیار ضروری است. این مقاله‌ای به امنیت این نوع شبکه و روشهای ایجاد و نگهداری محیط امن برای استفاده از آن می‌پردازد.
?امنیت شبکه[1]
ممکن است راه اندازی یک شبکه بی‌سیم[2] راحت و مفید باشد، اما باید مراقب امنیت شبکه باشید و از پهنای باند، سیستم و فایل‌هایتان حفاظت کنید. این متن شامل پیشنهاداتی در خصوص اینکه چگونه شبکه شما در برابر دسترسی خارجی بسته باشد و تغییرات بدون مجوز بوسیله عوامل خارجی را کاهش دهد، می‌باشد.
هدف از امنیت شبکه خانگی، مشکل ساختن شناسایی، دسترسی و استفاده از منابع شبکه شما می‌باشد. بوسیله بکارگیری چندین لایه حفاظتی، می‌توانید مانع بسیاری از حملات معمول شوید. در ادامه به شما کمک خواهد شد که آسیب پذیری سیستم‌تان را کم کنید و یک امنیت اولیه در برابر نفوذگران[3] غیر حرفه‌ای برای شبکه خانگی خود مهیا نمایید، البته این راهنمایی‌ها نمی‌تواند مانع سارقان حرفه‌ای اطلاعات شود.
?حداقل شرایط نگهداری از یک سرویس گیرنده[4] کابلی
توجه کنید که هر وقت شما گزینه‌های امنیتی را تغییر می‌دهید، ممکن است بطور اتفاقی سیستم بی‌سیم خود را قفل کنید. به همین خاطر آشنایی قبلی با چگونگی تنظیمات امنیتی و نگهداری یک سیستم با ارتباط کابلی توصیه می‌شود. بیشتر نقاط دسترسی[5]‌ به یک سیستم کابلی برای پیکربندی اولیه نیاز دارند. اگر سیستم‌تان قفل شد، باید دستگاه را دوباره راه‌اندازی نمایید تا کلیه اطلاعات پاک و مجدداً پیکربندی شود.
?تنظیمات خود را یادداشت کنید
تمام تغییراتی را که به عنوان پیش فرض در تنظیمات نقطه دسترسی ‌‌ایجاد می‌کنید شامل: کلمه عبور، SSIDا[6] (نام شبکه)، کلید رمزگذاری WEP[ا7]، کلیه *****ها و تنظیمات MAC[8]i و ... یادداشت نمائید. در صورت بارگذاری مجدد بصورت فیزیکی و یا به‌روزرسانی، شما قادر خواهید بود دوباره‌ بدون اینکه مجبور باشید دوباره تنظیم کنید برای هر سرویس گیرنده با تنظیمات جدید، شبکه را ایجاد کنید. کلمات یادداشت نموده را در جایی مطمئن نگهداری نمائید.
?از نرم افزار دائمی‌ فعلی[9] نگهداری کنید
سازندگان نرم افزارها اغلب نسخه‌های ارتقاء آنرا پیوسته ارائه می‌دهند، برنامه‌های کوچکی که بطور ثابت در داخل دستگاه ذخیره می‌شوند. شما می توانید پایگاه اینترنتی این محصولات یا شرکت‌های حامی‌ را برای در دسترس بودن نسخه‌های قبلی بررسی کنید. از نتایج خوب نگهداری از یک سرویس گیرنده کابلی آنست که معمولاً نسخه‌های جدیدتر، حاوی اطلاعات بروز شده ابزارهای امنیتی و یکسری امکانات اضافی می باشد و شما می‌توانید آن را روی نقطه دسترسی‌تان برای استفاد? مؤثر سرویس گیرنده‌ها، نصب نمائید.
?دستیابی به نقطه دسترسی‌تان را امن کنید
بیشتر نقاط دسترسی‌ از قبل تنظیم شده و با کلمه عبور پیش فرض یا بدون آن به بازار می آیند. مسیریاب[10]‌ها همیشه با یک نام کاربری و کلمه عبور پیش فرض فرستاده می‌شوند که در دنیای کامپیوتر شناخته شده هستند. اولین وظیفه شما این است که به نقطه دسترسی‌ وصل شوید و کلمه عبور مدیر را تغییر دهید.
همچنین از غیر فعال بودن هرگونه کنترل از راه دور بوسیله نقطه دسترسی‌تان مطمئن شوید. اینکار از دسترسی به صفحه تنظیمات شبکه شما از طریق افراد خارج از محدوده جلوگیری می‌کند.
انتشار[11] SSIDرا غیر فعال کنید
نقاط دسترسی بصورت پیش فرض, یک موج رادیویی ردیابی[12] را منتشر می‌نمایند. سرویس گیرنده بی‌سیم وجود نقاط دسترسی را بوسیله آن موج شناسایی می‌نماید. با این سیگنال که شناسه امنیتی دستگاه (SSID) نامیده می‌شود، اسم شبکه مشخص می‌گردد و اساساً کارتهای شبکه بی‌سیم در داخل محدوده را برای پیوستن به شبکه فرا می‌خواند. از آنجایی که محدوده یک نقطه دسترسی اغلب از حدود منزلتان بیشتر است، یک فرد عبوری یا همسایه می‌تواند در محدوده ارتباط شما قرار گیرد. هر چند، اگر شخصی بداند و یا بتواند نام شبکه شما را حدس بزند و همزمان انتشار SSID غیر فعال باشد، عملاً شبکه بی‌سیم‌تان غیر قابل مشاهده خواهد بود.
وقتی شما مشخصه انتشار را غیر فعال می‌کنید، لازم است هر یک از سرویس های گیرنده بی‌سیم را با نام شبکه مورد نظر به صورت دستی تنظیم نمایید. نامی برای SSID تان انتخاب کنید که خیلی بدیهی نباشد.
?استفاده از رمزگذاری WEP
با وجود اینکه نفوذگران مصمم، می‌توانند در WEPنفوذ نمایند، استفاده از WEP می‌تواند مانع از جداکردن داده‌های بی‌سیم شناور اطراف شبکه‌تان توسط بسته‌های نظارت و ردگیری[13]شود (یکی از قدیمی ترین روش‌های سرقت اطلاعات در یک شبکه، استفاده از فرآیندی موسوم به "ردگیری بسته ها در شبکه"[14] است. در این روش مهاجمان از تکنیک‌‌هائی به منظور تکثیر بسته‌های اطلاعاتی که در طول شبکه حرکت می‌کنند، استفاده نموده و در ادامه با آنالیز آنها از وجود اطلاعات حساس در یک شبکه آگاهی می‌یابند. امروزه پروتکل‌هائی نظیر IPSec به منظور پیشگیری از "ردگیری بسته ها در شبکه" طراحی شده است که با استفاده از آن بسته‌های اطلاعاتی رمزنگاری می‌گردند. در حال حاضر تعداد بسیار زیادی از شبکه‌ها از تکنولوژی IPSec استفاده نمی‌نمایند و یا صرفاً بخش اندکی از داده‌های مربوطه را رمزنگاری می‌نمایند و همین امر باعث شده است که "ردگیری بسته ها در شبکه"همچنان یکی از روش‌های متداول به منظور سرقت اطلاعات باشد. یک "ردگیر بسته ها در شبکه" که در برخی موارد از آن به عنوان دیده‌بان شبکه و یا تحلیلگر شبکه نیز یاد می‌شود، می‌تواند توسط مدیران شبکه به منظور مشاهده و اشکال زدائی ترافیک موجود بر روی شبکه استفاده گردد تا به کمک آن بسته های اطلاعاتی خطاگونه و گلوگاه‌های حساس شبکه شناسائی و زمینه لازم به منظور انتقال موثر داده‌ها فراهم گردد. به عبارت ساده‌تر، یک "ردگیر بسته ها در شبکه" تمامی بسته‌های اطلاعاتی که از طریق یک اینترفیس مشخص شده در شبکه ارسال می‌گردند را تا موقعی که امکان بررسی و آنالیز آنان فراهم گردد جمع‌آوری می‌نماید. عموماً از برنامه های "ردگیر بسته ها در شبکه" به منظور جمع آوری بسته های اطلاعاتی به مقصد یک دستگاه خاص استفاده می‌گردد. برنامه های فوق قادر به جمع آوری تمامی بسته‌های اطلاعاتی قابل حرکت در شبکه، صرف نظر از مقصد مربوطه نیز می‌باشند. یک مهاجم با استقرار یک "ردگیر بسته ها در شبکه" در شبکه، قادر به جمع‌آوری و آنالیز تمامی ترافیک شبکه خواهد بود. اطلاعات مربوط به نام و رمز عبور عموماً به صورت متن معمولی و رمز نشده ارسال می‌گردد و این بدان معنی است که با آنالیز بسته‌های اطلاعاتی، امکان مشاهده اینگونه اطلاعات حساس وجود خواهد داشت. یک "ردگیر بسته ها در شبکه" صرفاً قادر به جمع آوری اطلاعات مربوط به بسته های اطلاعاتی درون یک subnet مشخص شده است. بنابراین، یک مهاجم نمی‌تواند یک "ردگیر بسته ها در شبکه" را در شبکه خود نصب نماید و از آن طریق به شبکه شما دستیابی و اقدام به جمع آوری نام و رمز عبور به منظور سوء استفاده از سایر ماشین‌های موجود در شبکه نماید. مهاجمان به منظور نیل به اهداف مخرب خود می‌بایست یک "ردگیر بسته ها در شبکه" را بر روی یک کامپیوتر موجود در شبکه اجراء نمایند). در بیشتر نقاط دسترسی, پیشنهاد می‌کنند حداقل اندازه کلید برای رمزگذاری 64 بیت باشد و بعضی دیگر حتی پیشنهاد 128 بیتی برای رمزگذاری را داده اند. مدلWEP بسته‌های داده های مورد استفاده را بصورت الگوریتم‌های مبهم و مبتنی بر یک کلید الکترونیکی تبدیل نموده و آنرا بصورت یک سری از الفبای عددی یا کاراکترهای شانزده شانزدهی (هگزا دسیمال) پنهان می‌نماید. سیستم دریافت باید یک کلید نظیر آن را به منظور کشف رمز بسته داده داشته باشد.
بر روی نقطه دسترسی، گزینه‌ای را که اتصال WEP را فعال ‌نموده و یا نیاز دارد، جستجو کنید. کلیدی را روی نقطه دسترسی تعریف نموده و همان کلید را در پیکربندی بی‌سیم هر سرویس گیرنده وارد کنید.
تنظیم دسترسی بوسیله نشانی فیزیکی کارت شبکه (MAC)
هر کارت شبکه یک نشانی MAC دارد که به صورت یکتا تعریف شده و روی شبکه مشخص می‌گردد. بیشتر نقاط دسترسی به شما اجازه می‌دهند که MAC آدرس‌هایی که می‌توانند به شبکه دسترسی داشته باشند را محدود نمائید. استفاده از ***** MAC به اضافه WEP دسترسی به شبکه شما را بسیار مشکل می‌سازند.
?کنترل دسترسی بوسیله نشانی دامنه (IP)اا[15]
اگر شما سرویس‌هایDHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) را به منظور دریافت خودکار IP ،(Domain Name System) DNS‌و ورودی اطلاعات (Gateway) برای سرویس گیرنده‌ها فعال کرده‌اید و می‌خواهید که این خصیصه به وسیله نقطه دسترسی‌تان پشتیبانی شود، دسترسی بر مبنای نشانی IP را محدود کنید، برای این منظور باید تعداد سرویس گیرنده‌های همزمان از DHCP را مشخص نمائید. ضمن آنکه می‌توانید دوره اجاره را که برای هر نشانی DHCP منتشر می‌شود، تمدید کنید. (هر سرویس گیرنده DHCP نشانی را برای یک مدت زمان اجاره می‌کند سپس آن را آزاد می‌نماید.) راه دیگر اینکه، به جای تکیه بر DHCP، می‌توانید به صورت دستی هر سرویس گیرنده را با نشانی IP دائمی‌ پیکربندی کرده، اجازه دسترسی را تنها برای آن نشانیهای مخصوص, صادر نمایید.
مرتب کلمه عبور و SSID‌را تغییر دهید.
در ادامه گمراه کردن نفوذگرها، SSID و کلیدهای WEP خود را هر چند ماه یکبار تغییر دهید.
برد نقطه دسترسی‌تان را حداقل کنید.
سعی کنید نقطه دسترسی را در مرکز مکانی که برد آن به اندازه‌ای باشد که به کاربران خدمات بدهد و یا حداکثر تا محوطه اطراف محل مورد نظر را پوشش دهد، قرار دهید، این عمل باعث کاهش پوشش در خارج از محدوده مالکیت شما می‌گردد. بهترین نقطه‌ای که می‌توان در نظر گرفت نزدیک به مرکز مکان خصوصی شما و نزدیک سطح زمین می‌باشد (اما نباید مستقیماً بالا یا زیر سرویس گیرنده بی‌سیم‌تان باشد).
?یک DMZا [16] یا شبکه چندگانه نصب کنید
در صورتی که شبکه خصوصی شما قسمت بندی شده است، سه بخش ابتدایی از یک نشانی IP، خود شبکه و بوسیله آخرین قسمت, سیستم‌هایی را که به شبکه متصل هستند مشخص می‌گردد. اگر شما همزمان شبکه کابلی و بی‌سیم استفاده می نمایید، می‌توانید یک قلمرو غیر جنگی (DMZ) (یکی از اصول امنیت، استفاده از الگوی دفاع لایه به لایه است. مثل استفاده از برج، دیوار‌های بلند، دروازه ‌های اصلی و فرعی، خندق و ... در قلعه ‌های قدیمی کل شبکه (Internetwork) را می‌توان به دو بخش قابل اعتماد (Trusted) و غیرقابل اعتماد (Untrusted) تقسیم بندی کرد. شبکه داخلی را می‌توان شبکه قابل اعتماد و شبکه عمومی اینترنت را شبکه غیرقابل اعتماد دانست. در شبکه ‌های کامپیوتری، محلی را به نام DMZ (Demilitarized Zone) تعریف می‌کنیم. در واقع DMZ ناحیه‌ای بین شبکه داخلی شما (Trusted) و شبکه عمومی (Untrusted) است. سرور‌هایی را که باید از اینترنت قابل دسترسی باشند (مانند Web Server، Mail Server،FTP Server وDNS Server ) را در DMZ قرار می‌دهیم. این سیاست مطابق الگوی دفاع لایه به لایه است. به این ترتیب می‌توانیم راه برقراری ارتباط از اینترنت به داخل شبکه را به طور کامل مسدود کنیم. برای ایجاد لایه‌‌های بیشتر می‌توان بیش از یکDMZ در شبکه ایجاد کرد. تعداد Device‌های امنیت شبکه به تعداد DMZها و موارد دیگری بستگی دارد و با توجه به ساختار شبکه‌ی هر سازمان، میزان حساسیت و برخی پارامتر‌های دیگر که در سیستم عامل تعیین می‌شود. پیکربندی مناسب ناحیه DMZ به دو عامل متفاوت بستگی خواهد داشت: وجود یک مسیریاب خارجی و داشتن چندین نشانی IP ) را‌ ایجاد کنید که مانند یک زیر شبکه روی شبکه اولیه بوجود می‌آید، یا می‌توانید آدرس‌های شبکه مختلفی برای هر شبکه طراحی کنید.
?مانند یک نفوذگر عمل کنید
ابزارهای زیادی در دسترس هستند که می‌توانند امنیت شبکه‌تان را بیازمایند. برای مثال، NetStumbler و چندین ابزار مجانی در دسترس که در نشانیAbout.com's Internet/Network Security page می‌توانید بیابید. آنها می‌توانند به یافتن نقاط قابل نفوذ در شبکه‌تان کمک کنند و حتی ممکن است راههایی را برای بستن سوراخ‌های امنیتی پیشنهاد کنند.
?همیشه مراقب باشید
مفاهیم امنیت شبکه یک فرایند در حال پیشرفت می‌باشد. هر محصول و ابزار جدیدی که به بازار می‌آید، بالقوه آسیب پذیر و قابل رخنه می‌باشند. البته، تکنولوژی‌های جدید برای کمک به بهبود امنیت روی شبکه‌های بی‌سیم گسترش می‌یابند. دسترسی حفاظت شده Wi-Fi (WPA[17])، برای مثال، امنیت را بالا خواهد برد و تنظیمات را آسان خواهد نمود. یک پروتکل جدید امنیت شبکه بی‌سیم، به نام IEEE 802.11i[18]، همچنین به تقویت امنیت بی‌سیم کمک خواهد نمود.
بهترین روش برای برقراری امنیت شبکه بی‌سیم، دنبال کردن مراحلی است که در بالا لیست شد، همچنین قدم برداشتن با پیشرفت تکنولوژی، نرم‌افزار دائمی و راه حل‌هایی که دسترس باشند، پیشنهاد می‌شود.
?نتیجه گیری
راه اندازی شبکه بی‌سیم، تنها در مواردی توصیه می‌شود که امکان کابل‌کشی نبوده و باعث بهم خوردن زیبایی مکان مورد نظر شود و یا لزوم جابجایی رایانه‌ها، استفاده از شبکه بی‌سیم را ضروری نماید. غیر از مواردی از قبیل شبکه بی‌سیم هرگز بر شبکه کابلی برتری نخواهد داشت و در محیط‌های بزرگ می‌تواند به عنوان شبکه کمکی در کنار یک شبکه کابلی استفاده گردm __________________

مرکز خدمات ماشین های اداری مهپا

زمانیکه چاپگر( پرینتر ) شما درست چاپ نمی گیرد  چه کاری باید انجام دهید

ما به شما پیشنهاد می کنیم یک تماس با ما داشته باشید و از 25 سال تجربه ما استفاده نمائید

راهنمای دانلود درایور پرینتر کلیک کنید

تلفن شرکت مهپا  : 88814355 - 09351014461

کلیک برای ورود به سایت شرکت مهپا :  www.mahpa.com

آدرس : تهران - خیابان ایرانشهر جنوبی - روبروی دفتر پست - ساختمان 16 - طبقه سوم - واحد 6

شرکت مهپا مرکز تعمیر چاپگر آماده دادن مشاوره و رفع مشکلات پرینتر شما است

  .برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی پرینتر اینجا کلیک کنید

برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی اسکنر اینجا کلیک کنید

قبل از استفاده ، راهنمای سایت را مطالعه کنید

چگونه شبکه بی سیم راه اندازی کنیم؟

چگونه شبکه بی سیم راه اندازی کنیم؟ شما می توانید برای به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت، فایل ها، چاپگرها و امثالهم از یک شبکه ی بی سیم استفاده کنید.
اگر بخواهیدتمام اعضای خانواده تان از یک اتصال اینترنت، و یا از تنها چاپگری که در منزل دارید، و یا از فایل هایی که روی کامپیوتر شخصی خود دارید، مشترکاً استفاده کنند، می توانید یک شبکه ی بی سیم احداث کنید. به این ترتیب می توانید حتا هنگامی که پای حوض منزل تان نشسته اید، به سیر و سیاحت در اینترنت مشغول شوید. به علاوه نصب چنین شبکه ای از آن چه که فکر می کنید، خیلی ساده تر است.
برای عُلَم کردن هر شبکه ی بی سیم، چهار مرحله وجود دارد:
1- تجهیزات بی سیم خود را انتخاب کنید.
2- مسیریابِ بی سیم خود را متصل کنید.
3- مسیریاب بی سیم خود را پیکربندی کنید.
4- کامپیوترهای تان را به هم متصل کنید.

هر چند سرویس پک2ی ویندوز ایکس پی برای احداث این شبکه ی بی سیم ضرورت ندارد، اما باعثٍ سهولت کار می شود. در عین حال، سرویس پک2 ازشما در برابر هکرها، کرم ها، و سایر تهدیدات اینترنتی نیز محافظت می کند. پس چه بهتر که قبل از بالازدنِ آستین تان، سرویس پک2 را نصب کنید.(در مورد نصب سرویس پک2ی ویندوز ایکس پی می توانید به شماره ی 91 مجله ی کامپیوتر مراجعه کنید. و یا سی دی ویندوز ایکس پی را که سرویس پک2 نیز با آن عجین شده است، تهیه کنید!)
تجهیزات بی سیم خود را انتخاب کنید
1- اولین قدم آن است که مطمئن شوید تجهیزات مورد لزوم را در اختیار دارید. در حینِ دیدزدن مغازه ها، ممکن است متوجه شوید که تجهیزات بی سیم از سه استاندارد مختلف تبعیت می کنند: یعنی استانداردهای 802.lla، 802.llb، و 802.llg. توصیه ی ما به شما این است که طرفِ استاندارد 802.llg را بگیرید، چرا که اولاً یک سرو گردن از دوتای دیگر بالاتر است و ثانیاً با هر دستگاه دیگری تقریباً سازگار است.
به این ترتیب، فهرست خریدتان باید شامل این سه قلم باشد:
l اتصال اینترنت پهن باند
l مسیریاب بی سیم
l یک کارت شبکه ی بی سیم (یا کامپیوتری که شبکه ی بی سیمِ سَرخود داشته باشد)
l مسیریاب بی سیم وظیفه ی مسیریاب بی سیم آن است که سیگنال های وارده از اتصال اینترنت تان را به یک سیگنال پهن باندٍ بی سیم تبدیل کند، درست شبیه ایستگاه اصلی یک تلفن بی سیم .
حتماً باید حواس خود را جمع کنید که یک مسیریابِ بی سیم بخرید، نه یک نقطه گاه بی سیم.

کارت شبکه ی بی سیم کارت های شبکه ی بی سیم، کامپیوتر شما را به مسیریابِ بی سیم تان متصل می کنند. اگر یکی از این کامپیوترهای کتابی جدید داشته باشید، به احتمال زیاد امکانات بی سیم از قبل روی آن سوار کرده اند. بنابراین دیگر لزومی ندارد که کارت شبکه ی بی سیم تهیه کنید. اما اگر لازم دارید که برای یک کامپیوتر رومیزی، یک کارت شبکه ی بی سیم خریداری کنید، یک کارت شبکه ی بی سیم مبتنی بر یو اس بی بخرید. اگر کامپیونر کتابی دارید، یک کارت شبکه ی مبتنی بر کارت های معمول کامپیوتری خریداری نمایید.
در هرحال، به ازای هر کامپیوتر موجود در شبکه تان، باید یک کارت شبکه نیز داشته باشید.
توجه! توجه! برای آن که جفت وجور کردنِ شبکه تان به سادگی انجام شود، کارت شبکه ای بخرید که سازنده اش همان سازنده ی مسیریابِ بی سیم تان باشد. برای مثال، اگر دیدید قیمت مسیریاب فلان شرکت، مناسب است، کارت شبکه را نیز از همان شرکت بخریدتا مطمئن باشید که زبان هم را می فهمند!
برای آن که خرید کردن تان از این هم راحت تر شود، می توانید یک کیتِ کامل- که شامل کلیه ی اقلام مورد نیاز برای نصب یک شبکه ی بی سیم خانگی هستند- بخرید.
اگر یک کامپیوتر رومیزی دارید، مطمئن شوید که یکی از درگاه های یو اس بی آن خالی است تا بتوانید کارت شبکه ی بی سیم را در آن فرو کنید. اما اگر درگاه های آزاد یو اس بی در کامپیوترتان پیدا نمی شود، باید یک هاب بخرید تا درگاه های اضافی در اختیارتان بگذارد.

مسیریابِ بی سیم خود را متصل کنید .
اول از همه، مودم کابلی یا دیجیتالی خود را پیدا کرده و آن را بیرون بکشید تا خاموش شود. سپس، مسیریابِ بی سیم خودرا به مودم تان متصل نمایید. مودم شما باید مستقیماً به اینترنت وصل باشد. بعداً، وقتی همه را به هم وصل کردید، کامپیوترتان بدون سیم به مسیریاب تان متصل خواهد شد، و مسیریاب نیز به نوبه ی خود، سیگنال ها را از طریق مودم تان به اینترنت ارسال خواهد کرد.
و اکنون، مسیریاب تان را به مودم وصل کنید.
توجه! توجه! تصاویری که در زیر می بینید، ممکن است با درگاه های موجود روی مسیریاب شما فرق داشته باشند. بنابراین بهتر است مستنداتی را که همراه تجهیزات تان بوده است مطالعه کنید تا بیشتر در جریان جزییات قرار بگیرید.
l اگر در حال حاضر کامپیوترتان مستقیماً به مودم وصل است، کابل شبکه را از پشتٍ کامپیوتر بیرون آورده و آن را به درگاهی در پشت مسیریاب که برچسب Internet، WAN، و یا LAN خورده است، فروکنید.
l اگر در حال حاضر کامپیوتری ندارید که به اینترنت متصل باشد، یکی از دو سر کابل شبکه را (که جزو ضمایمِ مسیریاب تان بوده است)
به مودم خود وصل کرده، و سر دیگر ان را به درگاهی در پشت مسیریاب بی سیم تان که برچسبٍ Internet، WAN ، و یا LAN، خورده است، فروکنید.
l اگر در حال حاضر، کامپیوترتان را به یک مسیریاب وصل کرده اید، کابل شبکه ای را که در یکی از درگاه های واقع در پشت مسیریابِ فعلی تان فرورفته است، بیرون کشیده، و این سرِ کابل را به درگاهی در پشت مسیریاب بی سیم تان که برچسب Internet،WAN،LAN خورده است، فروکنید. سپس، هر کابل شبکه ی دیگری که می بینید، بیرون آورده و آن ها را به درگاه های موجود در پشت مسیریابِ بی سیم تان فرو نمایید. شما دیگر به مسیریاب فعلی تان احتیاج ندارید، زیرا مسیریاب بی سیم جدیدتان، جای آن را گرفته است. نگرانِ دل آزار شدنِ کهنه ها هم نباشید!
سپس، مودم کابلی یا دیجیتالی خود را وصل کرده و آن را روشن کنید. چند لحظه به آن فرصت بدهید تا به اینترنت متصل شود، و پس از آن، مسیریابِ بی سیم تان را وصل نموده وروشن کنید. بعد از یک دقیقه، چراغ Internet، WAN، LAN روی مسیریاب بی سیم تان باید روشن شود، به این معنی که با موفقیت به مودم تان وصل شده است.

مسیریاب بی سیم تان را پیکربندی کنید با استفاده از کابل شبکه ای که جزو ضمایم مسیریابِ بی سیم تان بوده است، می بایست گاه به گاه کامپیوترتان را به یکی از درگاه های آزاد شبکه در پشتِ مسیریاب بی سیم تان متصل کنید (هر درگاهی که برچسب Internet،WAN ،و یا LAN نداشته باشد). اگر لازم است، کامپیوترتان را روشن کنید. در این حالت، کامپیوتر شما باید به طور خودکار به مسیریاب تان وصل شود.
سپس، مرورگر اینترنت تان را بازکرده و آدرس مربوط به پیکربندی مسیریاب را وارد کنید.
در این جا ممکن است از شما یک اسم رمز خواسته شود. آدرس و اسم رمزی که به کار خواهید برد، بسته به نوع مسیریاب شما فرق خواهد کرد، بنابراین باید به دستورالعمل های داده شده در دفتر چه ی مسیریاب تان رجوع کنید.
برای آن که بهتر متوجه منظورمان شوید، آدرس ها، شناسه ی کاربری و اسم رمز چند مسیریابِ موجود در بازار را دراین جدول می بینید:

اسم رمز شناسه ی کاربری آدرس مسیریاب
admin
Admin
http://192.168.1.1
3Com
Admin
Admin
http://192.168.0.1
D-Link
admin
Admin
http://192.168.1.1

Linksys
password

admin
http://192.168.0.1

NetGear
به این ترتیب، مرورگر اینترنت، صفحه ی پیکربندی مسیریاب تان را به نمایش در خواهد آورد. بیشتر تنظیمات کارخانه ای به راحتی جواب می دهند، منتها سه چیز را خودتان باید تنظیم کنید:

1- اسم شبکه ی بی سیم تان، موسوم به SSTD. این اسم، معرّف شبکه ی شماست. شما می بایست یک اسم خاص منحصربه فرد که کسی از همسایگان تان به کارنبرده باشد، انتخاب کنید.
2- تعیین کردن یک گذرنامه برای محافظت از شبکه ی بی سیم تان. در مورد بیشتر مسیریاب ها، می بایست یک جمله ی قصار تعیین کنید تا مسیریاب تان برای تولید کلیدهای متعدد از آن استفاده کند. یادتان نرود که جمله ی قصارتان باید حتماً منحصر به فرد و دراز باشد. (احتیاجی نیست آن را از بَر کنید).
3- تعیین یک اسم رمز سرپرستی، تا کل شبکه ی بی سیم تان را زیر نظر بگیرید. درست مثل هر اسم رمزی، این اسم رمز نیز نباید کلمه ای باشد که هرکس بتواند در فرهنگ لغات پیدایش کند. یک اسم رمزِ مطمئن، ترکیبی از حروف، اعداد و علایم است. باید مطمئن شوید که می توانید این اسم رمز را به خاطر بیاورید، زیرا درصورتی که مجبور باشید یکی از تنظیمات مسیریاب تان را تغییر دهید، به آن احتیاج پیدا می کنید.
مراحل دقیقی که باید برای پیکر بندی این تنظیمات طی کنید، بسته به نوع مسیریاب تان فرق می کنند. بعد از تنظیم هر پیکر بندی، باید حتماً Save Settings، Apply،و OK را برای ضبط کردن تنظیمات تان کلیک کنید.

اکنون، می بایست کابل شبکه را از کامپیوترتان قطع کنید.

کامپیوتر های خود را وصل کنید اگر کامپیوتر تان، شبکه ی بی سیمِ سَرخود ندارد، کارت شبکه تان را در درگاه یو اس بی فرو کنید، و آنتن را در بالای سر کامپیوترتان قرار دهید (درصورتی که کامپیوتر رومیزی داشته باشید)، و یا کارت شبکه را در یکی از چاک های خالی پی سی کارت فرو کنید (درصورتی که کامپیوتر کتابی داشته باشید). خودِ ویندوز ایکس پی، کارتِ جدید را تشخیص داده، و ممکن است از شما بخواهد که سی دی مربوط به کارت شبکه را در اختیارش بگذارید.
دستورالعمل های داده شده از طریق نمایشگر، شما را درطولِ مرحله ی پیکربندی راهنمایی خواهند کرد.
توجه! توجه! مراتبِ زیر درصورتی صدق می کنند که سرویس پک2ی ویندوز ایکس پی داشته باشید. اگر ویندوز ایکس پی شما هنوز سرویس پک2 را زیارت نکرده است، باید در اسرع وقت آن را تهیه نموده و نصب کنید.
اینک، ویندوز ایکس پی باید شکلکی را در سینی سیستم به نمایش بگذارد مبنی بر این که یک شبکه ی بی سیم پیدا کرده است.

این مراحل را دنبال کنید تا کامپیوترتان به شبکه ی بی سیم مذکور وصل شود.
1- در سینی سیستم- منطقه ی واقع در گوشه ی سمت راست پایین نمایشگر- روی شکلکٍ شبکه ی بی سیم کلیک راست بزنید، وسپس از منوی متعاقبِ آن، گزینه ی
View Available Wireless Networks را انتخاب کنید. درصورت برخورد با هر مشکلی، به دفتر چه ی راهنمای کارت شبکه ی خود رجوع کنید. از این که به فروشنده تان زنگ بزنید و از آن ها سؤال کنید، هیچ وقت تردید به خود راه ندهید.
2- به این ترتیب، پنجره ی «اتصال شبکه ی بی سیم» باید باز شود و شبکه ی بی سیم خود را با همان اسمی که قبلاً انتخاب کرده بودید- در بین شبکه های موجود ببینید. اما اگر به هر دلیلی موفق به دیدنِ شبکه ی خود نشدید، در صدر ستون سمت چپ، روی Refresh Network List کلیک کنید. اکنون روی شبکه تان کلیک کرده، و سپس در سینی سیستم (گوشه ی تحتانی راست)، روی Connect کلیک کنید.
3- در این وقت ویندوز ایکس پی از شما می خواهد که کلید زیر را وارد کنید. کلید رمزگذار همان کلیدی ست که پیش از این در هردو حوزه ی Network Key و Confirm Network Key وارد کرده بودید. پس از آن روی Connect کلیک کنید.
4- ویندوز ایکس پی مراحل پیشرفت کارش را در حین اتصال به شبکه ی شما نشان می دهد. بعد از متصل شدن تان، می توانید پنجره ی اتصال شبکه ی بی سیم را ببینید. کارتان در این لحظه به اتمام رسید! مبارک است!
توجه! توجه! اگر پنجره ی اتصال شبکه ی بی سیم هم چنان در حال زورزدن برای پیدا کردنِ آدرس شبکه باشد، ممکن است در واردکردنِ شاه کلیدٍ رمزگذاری اشتباه کرده باشید امید وارم مفید باشه


شبکه های کامپیوتری بی سیم با گسترش شهرها و بوجود آمدن فاصله های جغرافیایی بین مراکز سازمان ها و شرکت ها و عدم رشد امکانات مخابراتی با رشد نیاز ارتباطی داخل کشور ، یافتن راه حل و جایگزین مناسب جهت پیاده سازی این ارتباط شدیدا احساس می شود که در این زمینه سیستم های مبتنی بر تکنولوژی بی سیم انتخاب مناسبی می باشد.

PAN یا Personal Arean Network :

سیستم های بی سیم که دارای برد و قدرت انتقال پایین هستند را شامل می شود که این ارتباط غالبا بین افراد برقرار می شود. نمونه این تکنولوژی در سیستم ها Infrared برای ارتباط نقطه به نقطه دو شخص و یا Bluethooth برای ارتباط یک نقطه به چند نقطه جهت ارتباط یک شخص به چند شخص می باشد. استاندارد مورد استفاده در این محدوده کاربرد IEEE 802.15 می باشد.

LAN یا Local Area Netwok :

در این دسته بندی سیستم های بی سیم از استاندارد IEEE 802.11 استفاده می کنند. این محدوده کاربری معادل محدوده شبکه های LAN باسیم بوده که برپایه تکنولوی بی سیم ایجاد شده است.

MAN یا Metropolitan Area Netwok :

سیستم های بی سیم از استاندارد IEEE 802.16 استفاده می کنند. محدوده پوشش فراتر از محدوده LAN بوده و قالبا چندین LAN را شامل می شود. سیستم های WIMAX اولیه مبتنی بر این استاندارد هستند.

WAN یا Wide Area Netwok :

سیستم های بی سیم مبتنی بر استاندارد IEEE 802.16e هستند که به IEEE 802.20 نیز شهرت یافته اند. سیستم های WIMAX در ابعاد کلان و بدون محدودیت حرکتی در این محدوده کار می کنند.

پروتکل های رایج در شبکه های بی سیم و مشخصات آن ها به صورت زیر هستند :


802.11

1Mbps , 2.4 GHZ

802.11 a

5.8 GHZ Frequence

54 Mbps

802.11b

2.4 GHZ Frequence

11 Mbps

802.11g

2.4 MHZ Frequence

54 Mbps

802.11a+g

2.4 & 5.8 GHZ Frequence

54 Mbps



قوانین ومحدودیت ها :

به منظور در دسترس قرار گرفتن امکانات شبکه های بی سیم برای عموم مردم و همچنین عدم تداخل امواج شرایط محدود کننده ای برای افراد توسط کمیته FCC تعیین شد که مهمترین آن ها این است که تجهیزات شبکه های بی سیم در باند فرکانسی 2.4 Ghz مجاز به داشتن حداکثر 10mw توان خروجی با زاویه پوشش آنتن 9 درجه هستند که توان خروجی برای باند فرکانسی 5.8 Ghz تا 200 mw مجاز اعلام شده است.


Wifi و Wimax :

دسترسی به اینترنت روی شبکه های بی سیم مبحث جدیدی به نام Wifi را مطرح کرده است که توسط آن مراکر فرهنگی ، پارک ها ، کتابخانه ها و ... تحت پوشش wifi و درنتیجه اینترنت قرارگرفته اند. مثال بارز این امکان در محل دائمی نمایشگاه های تهران می باشد و بازدید کنندگان قادر به دسترسی به اینترنت توسط کامپیوترهای قابل حمل خود هستند. در راستای تسهیل ارتباط و پوشش و سرعت بیشتر دسترسی تکنولوژی جدیدی در حال شکل گیری است که به نام Wimax شناخته می شود. این تکنولوژی از استاندارد IEEE 802.16e بهره می برد.


روش های ارتباطی بی سیم :

تجهیزات و شبکه های کامپیوتری بی سیم بر دو قسم Indoor یا درون سازمانی و Outdoor یا برون سازمانی تولید شده و مورد استفاده قرار می گیرند.


شبکه های بی سیم Indoor :

نیاز سازمان ها و شرکت ها برای داشتن شبکه ای مطمئن و وجود محدودیت در کابل کشی ، متخصصین را تشویق به پیدا کردن جایگزین برای شبکه کامپیوتری کرده است. شبکه های Indoor به شبکه هایی اتلاق می شود که در داخل ساختمان ایجاد شده باشد. این شبکه ها بر دو گونه طراحی می شوند. شبکه های Ad hoc و شبکه های Infra Structure. در شبکه های Ad hoc دستگاه متمرکز کننده مرکزی وجود ندارد و کامپیوترهای دارای کارت شبکه بی سیم هستند. استراتژی Ad hoc برای شبکه های کوچک با تعداد ایستگاه کاری محدود قابل استفاده است. روش و استراتژی دوم جهت پیاده سازی استاندارد شبکه بی سیم ، شبکه Infra Structure می باشد. در این روش یک یا چند دستگاه متمرکز کننده به نام Access Point مسؤولیت برقراری ارتباط را برعهده دارد.

شبکه های بی سیم Outdoor :

برقراری ارتباط بی سیم در خارج ساختمان به شبکه بی سیم Outdoor شهرت دارد. در این روش داشتن دید مستقیم یا Line Of Sight ، ارتفاء دو نقطه و فاصله، معیارهایی برای انتخاب نوع Access Point و آنتن هستند.

انواع ارتباط :

شبکه بی سیم Outdoor با سه توپولوژی Point To Point ، Point To Multipoint و Mesh قابل پیاده سازی می باشد.

Point To point :

در این روش ارتباط دو نقطه مدنظر می باشد. در هر یک از قسمت ها آنتن و AccessPoint نصب شده و ارتباط این دو قسمت برقرار می شود.

Point To Multi Point :

در این روش یک نقطه به عنوان مرکز شبکه درنظر گرفته می شود و سایر نقاط به این نقطه در ارتباط هستند.

Mesh :

ارتباط بی سیم چندین نقطه بصورت های مختلف را توپولوژی Mesh می گویند. در این روش ممکن است چندین نقطه مرکزی وجود داشته باشد که با یکدیگر در ارتباط هستند.


ارتباط بی سیم بین دو نقطه به عوامل زیر بستگی دارد :


1- توان خروجی Access Point ( ارسال اطلاعات)

2- میزان حساسیت Access Point(دریافت اطلاعات)

3- توان آنتن


1-توان خروجی Access Point :

یکی از مشخصه های طراحی سیستم های ارتباطی بی سیم توان خروجی Access Point می باشد. هرچقدر این توان بیشتر باشد قدرت سیگنال های توایدی و برد آن افزایش می یابد.


2-میزان حساسیت Access Point :

از مشخصه های تعیین کننده در کیفیت دریافت امواج تولید شده توسط Access Point نقطه مقابل میزان حساسیت Access Point می باشد. هرچقدر این حساسیت افزایش یابد احتمال عدم دریافت سیگنال کمتر می باشد و آن تضمین کننده ارتباط مطمئن و مؤثر خواهد بود.


3-توان آنتن :

در مورد هر آنتن توان خروجی آنتن و زاویه پوشش یا انتشار مشخصه های حائز اهمیت می باشند در این راستا آنتن های مختلفی با مشخصه های مختلف توان و زاویه انتشار بوجود آمده است که آنتن های Omni ، Sectoral ، Parabolic ، Panel ، Solied و . . . . مثال هایی از آن هستند

---

پیکربندی صحیح ابزار شبکه بی‌سیم و ایجاد محدودیت جهت دسترسی به اینترنت

مرکز خدمات ماشین های اداری مهپا

زمانیکه چاپگر( پرینتر ) شما درست چاپ نمی گیرد  چه کاری باید انجام دهید

ما به شما پیشنهاد می کنیم یک تماس با ما داشته باشید و از 25 سال تجربه ما استفاده نمائید

راهنمای دانلود درایور پرینتر کلیک کنید

تلفن شرکت مهپا  : 88814355 - 09351014461

کلیک برای ورود به سایت شرکت مهپا :  www.mahpa.com

آدرس : تهران - خیابان ایرانشهر جنوبی - روبروی دفتر پست - ساختمان 16 - طبقه سوم - واحد 6

شرکت مهپا مرکز تعمیر چاپگر آماده دادن مشاوره و رفع مشکلات پرینتر شما است

  .برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی پرینتر اینجا کلیک کنید

برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی اسکنر اینجا کلیک کنید

قبل از استفاده ، راهنمای سایت را مطالعه کنید

آموزش راه‌اندازی شبکه خصوصی مجازی (VPN)

شبکه خصوصی مجازی یا VPN (Virtual Private Network) در اذهان تصور یک مطلب پیچیده برای استفاده و پیاده کنندگان آن به وجود آورده است. اما این پیچیدگی، در مطالب بنیادین و مفهومی آن است نه در پیاده‌سازی این نکته را باید بدانید که پیاده‌سازی VPN دارای روش خاصی نبوده و هر سخت‌افزار و نرم‌افزاری روش پیاده‌سازی خود را داراست و نمی‌توان روش استانداردی را برای کلیه موارد بیان نمود . اما اصول کار همگی به یک روش است .
? مختصری درباره تئوری VPN
مفهوم اصلی VPN چیزی جز برقراری یک کانال ارتباطی خصوصی برای دسترسی کاربران راه دور به منابع شبکه نیست . در این کانال که بین دو نقطه برقرار می‌شود ، ممکن است که مسیرهای مختلفی عبور کند اما کسی قادر به وارد شدن به این شبکه خصوصی شما نخواهد بود . گرچه می‌توان از VPN در هر جایی استفاده نمود اما استفاده آن در خطوط Dialup و Leased کار غیر ضروری است (در ادامه به‌دلیل آن پی خواهید برد).
در یک ارتباط VPN شبکه یا شبکه‌ها می‌توانند به هم متصل شوند و از این طریق کاربران از راه دور به شبکه به راحتی دسترسی پیدا می‌کنند. اگر این روش از ارائه دسترسی کاربران از راه دور را با روش خطوط اختصاصی فیزیکی (Leased) مقایسه کنیم ، می‌بینید که ارائه یک ارتباط خصوصی از روی اینترنت به مراتب از هر روش دیگری ارزان‌تر تمام می‌شود .
از اصول دیگری که در یک شبکه VPN در نظر گرفته شده بحث امنیت انتقال اطلاعات در این کانال مجازی می‌باشد . یک ارتباط VPN می‌تواند بین یک ایستگاه کاری و یک شبکه محلی و یا بین دو شبکه محلی صورت گیرد. در بین هر دو نقطه یک تونل ارتباطی برقرار می‌گردد و اطلاعات انتقال یافته در این کانال به صورت کد شده حرکت می‌کنند ، بنابراین حتی در صورت دسترسی مزاحمان و هکرها به این شبکه خصوصی نمی‌توانند به اطلاعات رد و بدل شده در آن دسترسی پیدا کنند.
جهت برقراری یک ارتباط VPN ، می‌توان به کمک نرم‌افزار یا سخت‌افزار و یا ترکیب هر دو ، آن را پیاده‌سازی نمود . به طور مثال اکثر دیواره‌های آتش تجاری و روترها از VPN پشتیبانی می‌کنند . در زمینه نرم‌افزاری نیز از زمان ارائه ویندوز NT ویرایش 4 به بعد کلیه سیستم عامل‌ها دارای چنین قابلیتی هستند .
در این مقاله پیاده‌سازی VPN بر مبنای ویندوز 2000 گفته خواهد شد .
? پیاه‌سازی VPN
برای پیاده‌سازی VPN بر روی ویندوز 2000 کافیست که از منوی Program/AdministrativeTools/ ، گزینه Routing and Remote Access را انتخاب کنید . از این پنجره گزینه VPN را انتخاب کنید . پس از زدن دکمه Next وارد پنجره دیگری می‌‌شوید که در آن کارت‌های شبکه موجود بر روی سیستم لیست می‌شوند .
برای راه‌اندازی یک سرور VPN می‌بایست دو کارت شبکه نصب شده بر روی سیستم داشته باشید .
از یک کارت شبکه برای ارتباط با اینترنت و از کارت دیگر جهت برقراری ارتباط با شبکه محلی استفاده می‌شود. در این‌جا بر روی هر کارت به‌طور ثابت IP قرار داده شده اما می‌توان این IPها را به صورت پویا بر روی کارت‌های شبکه قرار داد .
در پنجره بعد نحوه آدرس‌دهی به سیستم راه دوری که قصد اتصال به سرور ما را دارد پرسیده می‌شود . هر ایستگاه کاری می‌ تواند یک آدرس IP برای کار در شبکه محلی و یک IP برای اتصال VPN داشته باشد . در منوی بعد نحوه بازرسی کاربران پرسیده می‌شود که این بازرسی می‌ تواند از روی کاربران تعریف شده در روی خود ویندوز باشد و یا آنکه از طریق یک سرویس دهنده RADIUS صورت گیرد در صورت داشتن چندین سرور VPN استفاده از RADIUS را به شما پیشنهاد می‌کنیم . با این روش کاربران ، بین تمام سرورهای VPN به اشتراک گذاشته شده و نیازی به تعریف کاربران در تمامی سرورها نمی‌باشد.
? پروتکل‌های استفاده شونده
عملیاتی که در بالا انجام گرفت تنها پیکربندی‌های لازم جهت راه‌اندازی یک سرور VPN می‌باشد .
اما (Remote Routing Access Service) RRAS دارای دو پروتکل جهت برقراری تونل ارتباطی VPN می‌باشد. ساده‌ترین پروتکل آن PPTP (Point to Point Tunneling Protocol) است ، این پروتکل برگرفته از PPP است که در سرویس‌های Dialup مورد استفاده واقع می‌شود ،‌ در واقع PPTP همانند PPP عمل می‌کند .
پروتکل PPTP در بسیاری از موارد کافی و مناسب است ،‌ به کمک این پروتکل کاربران می‌توانند به روش‌های PAP (Password Authentication Protocol) و Chap (Challenge Handshake Authentication Protocol) بازرسی شوند. جهت کد کردن اطلاعات می‌توان از روش کد سازی RSA استفاده نمود.
PPTP برای کاربردهای خانگی و دفاتر و افرادی که در امر شبکه حرفه‌ای نیستند مناسب است اما در جایگاه امنیتی دارای پایداری زیادی نیست . پروتکل دیگری به نام L2TP (Layer2 Forwarding) به وسیله شرکت CISCO ارائه شده که به لحاظ امنیتی بسیار قدرتمندتر است.
این پروتکل با استفاده از پروتکل انتقال اطلاعات UDP (User Datagram Protocol) به‌جای استفاده از TCP به مزایای زیادی دست یافته است . این روش باعث بهینه و ملموس‌تر شدن برای دیواره‌های آتش شده است ، اما باز هم این پروتکل در واقع چیزی جز یک کانال ارتباطی نیست . جهت حل این مشکل و هر چه بالاتر رفتن ضریب امنیتی در VPN شرکت مایکروسافت پروتکل دیگری را به نام IPSec (IP Security) مطرح نموده که پیکربندی VPN با آن کمی دچار پیچیدگی می‌گردد.
اما در صورتی که پروتکل PPTP را انتخاب کرده‌اید و با این پروتکل راحت‌تر هستید تنها کاری که باید در روی سرور انجام دهید فعال کردن قابلیت دسترسی Dial in می‌باشد. این کار را می‌توانید با کلیک بر روی Remote Access Polices در RRAS انجام دهید و با تغییر سیاست کاری آن ، آن را راه‌اندازی کنید (به‌ طور کلی پیش‌فرض سیاست کاری ، رد کلیه درخواست‌ها می‌باشد.(
? دسترسی ایستگاه کاری از طریق VPN
حالا که سرور VPN آماده سرویس‌دهی شده ، برای استفاده از آن باید بر روی ایستگاه کاری نیز پیکربندیهایی را انجام دهیم . سیستم عاملی که ما در این‌جا استفاده می‌کنیم ویندوز XP می‌باشد و روش پیاده‌سازی VPN را بر روی آن خواهیم گفت اما انجام این کار بر روی ویندوز 2000 نیز به همین شکل صورت می‌گیرد . بر روی ویندوزهای 98 نیز می‌توان ارتباط VPN را برقرار نمود ، اما روش کار کمی متفاوت است و برای انجام آن بهتر است به آدرس زیر مراجعه کنید :
http://www.support.microsot.com

بر روی ویندوزهای XP ، یک نرم‌افزار جهت اتصال به VPN برای هر دو پروتکل PPTP و L2TP وجود دارد. در صورت انتخاب هر کدام ،‌ نحوه پیکربندی با پروتکل دیگر تفاوتی ندارد . راه‌اندازی VPN کار بسیار ساده‌ای است ، کافیست که بر روی Network Connection کلیک نموده و از آن اتصال به شبکه خصوصی از طریق اینترنت (Private Network Through Internet) را انتخاب کنید .
در انجام مرحله بالا از شما یک اسم پرسیده می‌شود . در همین مرحله خواسته می‌شود که برای اتصال به اینترنت یک ارتباط تلفنی (Dialup) تعریف نمایید ، پس از انجام این مرحله نام و یا آدرس سرور VPN پرسیده می‌شود
مراحل بالا تنها مراحلی است که نیاز برای پیکربندی یک ارتباط VPN بر روی ایستگاه‌های کاری می‌باشد . کلیه عملیات لازمه برای VPN به صورت خودکار انجام می‌گیرد و نیازی به انجام هیچ عملی نیست . برای برقراری ارتباط کافیست که بر روی آی???ی که بر روی میز کاری ایجاد شده دو بار کلیک کنید پس از وارد کردن کد کاربری و کلمه عبور چندین پیام را مشاهده خواهید کرد که نشان‌دهنده روند انجام برقراری ارتباط VPN است .
اگر همه چیز به خوبی پیش رفته باشد می‌توانید به منابع موجود بر روی سرور VPN دسترسی پیدا کنید این دسترسی مانند آن است که بر روی خود سرور قرار گرفته باشید .
? ارتباط سایت به سایت (Site-to-Site VPN)
در صورتی که بخواهید دو شبکه را از طریق یک سرور VPN دومی به یکدیگر وصل کنید علاوه بر مراحل بالا باید چند کار اضافه‌تر دیگری را نیز انجام دهید .
جزئیات کار به پروتکلی که مورد استفاده قرار می‌گیرد . جهت این کار باید سرور را در پنجره RRAS انتخاب کرده و منوی خاص (Properties) آن را بیاورید .
در قسمت General مطمئن شوید که گزینه‌های LAN و Demand Dial انتخاب شده باشند (به طور پیش گزیده انتخاب شده هستند). هم‌چنین اطمینان حاصل کنید که پروتکل را که قصد روت (Route) کردن آن را دارید فعال است .
پس از مراحل بالا نیاز به ایجاد یک Demand Dial دارید ، این کار را می‌توانید با یک کلیک راست بر روی واسط روت (Routing Interface) انجام دهید .
در پنجره بعدی که ظاهر می‌شود باید برای این ارتباط VPN خود یک نام تعیین کنید این نام باید همان اسمی باشد که در طرف دیگر کاربران با آن به اینترنت متصل می‌شوند در صورتی که این مطلب را رعایت نکنید ارتباط VPN شما برقرار نخواهد شد .
پس از این مرحله باید آدرس IP و یا نام دامنه آن را مشخص کنید و پس از آن نوع پروتکل ارتباطی را تعیین نمود .
اما مرحله نهایی تعریف یک مسیر (Route) بر روی سرور دیگر می‌باشد بدین منظور بر روی آن سرور در قسمت RRAS ، Demand Dial را انتخاب کنید و آدرس IP و ساب‌نت را در آن وارد کنید و مطمئن شوید که قسمت Use This to Initate Demand انتخاب شده باشد . پس از انجام مرحله بالا کار راه‌اندازی این نوع VPN به پایان می‌رسد .
همان‌طور که دیدید راه‌اندازی یک سرور VPN بر روی ویندوز 2000 تحت پروتکل PPTP کار ساده‌ای بود اما اگر بخواهید از پروتکل L2TP/IPSec استفاده کنید کمی کار پیچیده خواهد شد . به خاطر بسپارید که راه‌اندازی VPN بار زیادی را بر روی پردازنده سرور می‌گذارد و هرچه تعداد ارتباطات VPNبیشتر باشد بار زیادتری بر روی سرور است که می‌توانید از یک وسیله سخت‌افزاری مانند روتر جهت پیاده‌سازی VPN کمک بگیرد.

مرکز خدمات ماشین های اداری مهپا

زمانیکه چاپگر( پرینتر ) شما درست چاپ نمی گیرد  چه کاری باید انجام دهید

ما به شما پیشنهاد می کنیم یک تماس با ما داشته باشید و از 25 سال تجربه ما استفاده نمائید

راهنمای دانلود درایور پرینتر کلیک کنید

تلفن شرکت مهپا  : 88814355 - 09351014461

کلیک برای ورود به سایت شرکت مهپا :  www.mahpa.com

آدرس : تهران - خیابان ایرانشهر جنوبی - روبروی دفتر پست - ساختمان 16 - طبقه سوم - واحد 6

شرکت مهپا مرکز تعمیر چاپگر آماده دادن مشاوره و رفع مشکلات پرینتر شما است

  .برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی پرینتر اینجا کلیک کنید

برای دیدن و استفاده از اطلاعات فنی اسکنر اینجا کلیک کنید

قبل از استفاده ، راهنمای سایت را مطالعه کنید

VPN چیست؟

(VPN (Virtual Private Network یک شبکه خصوصی مجازی است که ارتباطات کپسوله‌شده (Encapsulated)، رمزنگاری‌شده (Encrypted) و تصدیق‌شده (Authenticated) را با استفاده از سیستم مسیریابی زیرساخت شبکه از طریق یک شبکه عمومی مانند اینترنت ایجاد و مدیریت می‌کند. این ارتباط می‌تواند بین دو سیستم عادی برقرار شده و یا برای ارتباط امن سرور یک سازمان با شعب آن در سراسر جهان به‌کار رود. VPN برای کاربران تجاری بیش از یک ضرورت و بلکه نعمتی است که راهی مطمئن، امن و در عین حال ارزان برای دسترسی به فایل‌هایشان در شبکه محل کار خود (وقتی که آن‌ها در مسافرت، خانه و یا در راه هستند) در اختیار می‌گذارد. کاربران در حالت عادی برای تماس به‌صورت Remote (راه دور) با سرور نیاز دارند که به‌صورت مستقیم و توسط یک ارتباط DialUp به سرور RAS متصل شوند ، اما این‌کار دو اشکال اساسی دارد ... لطفاً ادامه مقاله را بخوانید.



استفاده از RAS سرور و خط تلفن‌ برای برقراری ارتباط دو مشکل عمده دارد که عبارتند از:
1) در صورتی‌که RAS سرور و سیستم تماس‌گیرنده در یک استان قرار نداشته باشند، علاوه بر لزوم پرداخت هزینه زیاد، سرعت ارتباط نیز پایین خواهد آمد و این مسأله وقتی بیشتر نمود پیدا می کند که کاربر نیاز به ارتباطی با سرعت مناسب داشته باشد.

2) در صورتی‌که تعداد اتصالات راه دور در یک لحظه بیش از یک مورد باشد، RAS سرور به چندین خط تلفن و مودم احتیاج خواهد داشت که باز هم مسأله هزینه مطرح می گردد.

اما با ارتباط VPN مشکلات مذکور به‌طور کامل حل می‌شود و کاربر با اتصال به ISP محلی به اینترنت متصل شده و VPN بین کامپیوتر کاربر و سرور سازمان از طریق اینترنت ایجاد می‌گردد. ارتباط مذکور می تواند از طریق خط DialUpو یا خط اختصاصی مانند Leased Line برقرار شود.

به‌هر حال اکنون مسأله این نیست که طریقه استفاده از VPN چیست، بلکه مسأله این است که کدامیک از تکنولوژی‌های VPN باید مورد استفاده قرار گیرند. پنج نوع پروتکل در VPN مورد استفاده قرار می گیرد که هرکدام مزایا و معایبی دارند . در این مقاله ما قصد داریم در مورد هرکدام از این پروتکل‌ها بحث کرده و آنها را مقایسه کنیم . البته نتیجه گیری نهایی به هدف شما در استفاده از VPN بستگی دارد.

ارتباط سیستم‌ها در یک اینترانت
در برخی سازمان‌ها، اطلاعات یک دپارتمان خاص به‌دلیل حساسیت بالا، به‌طور فیزیکی از شبکه اصلی داخلی آن سازمان جدا گردیده است. این مسأله علیرغم محافظت از اطلاعات آن دپارتمان، مشکلات خاصی را نیز از بابت دسترسی کاربران دپارتمان مذکور به شبکه‌های خارجی به‌وجود می‌آورد.

VPN اجازه می دهد که شبکه دپارتمان مذکور به‌صورت فیزیکی به شبکه مقصد مورد نظر متصل گردد، اما به‌صورتی‌که توسط VPN سرور، جدا شده است (با قرار گرفتن VPN سرور بین دو شبکه).

البته لازم به یادآوری است که نیازی نیست VPN سرور به‌صورت یک Router مسیریاب بین دو شبکه عمل نماید، بلکه کاربران شبکه مورد نظر علاوه بر این‌که خصوصیات و Subnet شبکه خاص خود را دارا هستند به VPN سرور متصل شده و به اطلاعات مورد نظر در شبکه مقصد دست می یابند.

علاوه بر این تمام ارتباطات برقرار شده از طریق VPN، می‌توانند به منظور محرمانه ماندن رمزنگاری شوند. برای کاربرانی که دارای اعتبارنامه مجاز نیستند، اطلاعات مقصد به‌صورت خودکار غیر قابل رویت خواهند بود .

مبانی Tunneling
Tunneling یا سیستم ایجاد تونل ارتباطی با نام کپسوله کردن (Encapsulation) نیز شناخته می‌شود که روشی است برای استفاده از زیرساخت یک شبکه عمومی جهت انتقال اطلاعات. این اطلاعات ممکن است از پروتکل‌های دیگری باشد. اطلاعات به‌جای این‌که به‌صورت اصلی و Original فرستاده شوند، با اضافه کردن یک Header (سرایند) کپسوله می‌شوند.

این سرایند اضافی که به پکت متصل می‌شود، اطلاعات مسیریابی را برای پکت فراهم می کند تا اطلاعات به‌صورت صحیح، سریع و فوری به مقصد برسند. هنگامی که پکت‌های کپسوله شده به مقصد رسیدند، سرایندها از روی پکت برداشته شده و اطلاعات به‌صورت اصلی خود تبدیل می‌شوند. این عملیات را از ابتدا تا اتمام کار Tunneling می‌نامند.

نگهداری تونل
مجموعه عملیات متشکل از پروتکل نگهداری تونل و پروتکل تبادل اطلاعات تونل به‌نام پروتکل Tunneling شناخته می‌شوند . برای این‌که این تونل برقرار شود، هم کلاینت و هم سرور می‌بایست پروتکل Tunneling یکسانی را مورد استفاده قرار دهند. از جمله پروتکل‌هایی که برای عملیات Tunneling مورد استفاده قرار می‌گیرند PPTP و L2TP هستند که در ادامه مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

پروتکل نگهداری تونل
پروتکل نگهداری تونل به‌عنوان مکانیسمی برای مدیریت تونل استفاده می‌شود. برای برخی از تکنولوژی‌هایTunneling مانند PPTP و L2TP یک تونل مانند یک Session می‌باشد، یعنی هر دو نقطه انتهایی تونل علاوه بر این‌که باید با نوع تونل منطبق باشند، می‌بایست از برقرار شدن آن نیز مطلع شوند.

هرچند بر خلاف یک Session، یک تونل دریافت اطلاعات را به‌صورتی قابل اطمینان گارانتی نمی‌کند و اطلاعات ارسالی معمولاً به‌وسیله پروتکلی بر مبنای دیتاگرام مانندUDP هنگام استفاده از L2TP یا TCP برای مدیریت تونل و یک پروتکل کپسوله کردن مسیریابی عمومی اصلاح شده به‌نام GRE برای وقتی که PPTP استفاده می گردد، پیکربندی و ارسال می‌شوند.

ساخته شدن تونل
یک تونل باید قبل از این‌که تبادل اطلاعات انجام شود، ساخته شود. عملیات ساخته شدن تونل به‌وسیله یک طرف تونل یعنی کلاینت آغاز می‌شود و طرف دیگر تونل یعنی سرور، تقاضای ارتباط Tunneling را دریافت می‌کند. برای ساخت تونل یک عملیات ارتباطی مانند PPP انجام می‌شود.

سرور تقاضا می‌کند که کلاینت خودش را معرفی کرده و معیارهای تصدیق هویت خود را ارائه نماید. هنگامی که قانونی بودن و معتبر بودن کلاینت مورد تأیید قرار گرفت، ارتباط تونل مجاز شناخته شده و پیغام ساخته شدن تونل توسط کلاینت به سرور ارسال می‌گردد و سپس انتقال اطلاعات از طریق تونل شروع خواهد شد.

برای روشن شدن مطلب، مثالی می‌زنیم. اگر محیط عمومی را، که غالبا نیز همین‌گونه است، اینترنت فرض کنیم، کلاینت پیغام ساخته شدن تونل را از آدرس IP کارت شبکه خود به‌عنوان مبدا به آدرس IP مقصد یعنی سرور ارسال می‌کند. حال اگر ارتباط اینترنت به‌صورت DialUp از جانب کلاینت ایجاد شده باشد، کلاینت به‌جای آدرس NIC خود، آدرس IP را که ISP به آن اختصاص داده به‌عنوان مبدا استفاده خواهد نمود.

نگهداری تونل
در برخی از تکنولوژی‌های Tunneling مانند L2TP و PPTP، تونل ساخته شده باید نگهداری و مراقبت شود . هر دو انتهای تونل باید از وضعیت طرف دیگر تونل باخبر باشند. نگهداری یک تونل معمولا از طریق عملیاتی به‌نام نگهداری فعال (KA) اجرا می‌گردد که طی این پروسه به‌صورت دوره زمانی مداوم از انتهای دیگر تونل آمارگیری می‌شود. این‌کار هنگامی که اطلاعاتی در حال تبادل نیست، انجام می پذیرد.

پروتکل تبادل اطلاعات تونل
زمانی که یک تونل برقرار می‌شود، اطلاعات می‌توانند از طریق آن ارسال گردند. پروتکل تبادل اطلاعات تونل، اطلاعات را کپسوله کرده تا قابل عبور از تونل باشند. وقتی که تونل کلاینت قصد ارسال اطلاعات را به تونل سرور دارد، یک سرایند (مخصوص پروتکل تبادل اطلاعات) را بر روی پکت اضافه می‌کند. نتیجه این‌کار این است که اطلاعات از طریق شبکه عمومی قابل ارسال شده و تا تونل سرور مسیریابی می‌شوند.

تونل سرور پکت‌ها را دریافت کرده و سرایند اضافه شده را از روی اطلاعات برداشته و سپس اطلاعات را به‌صورت اصلی درمی آورد.

انواع تونل
تونل‌ها به دو نوع اصلی تقسیم می‌گردند: اختیاری و اجباری.

تونل اختیاری
تونل اختیاری به‌وسیله کاربر و از سمت کامپیوتر کلاینت طی یک عملیات هوشمند، پیکربندی و ساخته می‌شود. کامپیوتر کاربر نقطه انتهایی تونل بوده و به‌عنوان تونل کلاینت عمل می‌کند. تونل اختیاری زمانی تشکیل می‌شود که کلاینت برای ساخت تونل به سمت تونل سرور مقصد داوطلب شود.

هنگامی‌که کلاینت به‌عنوان تونل کلاینت قصد انجام عملیات دارد، پروتکل Tunneling موردنظر باید بر روی سیستم کلاینت نصب گردد. تونل اختیاری می‌تواند در هریک از حالت‌های زیر اتفاق بیفتد:

- کلاینت ارتباطی داشته باشد که بتواند ارسال اطلاعات پوشش گذاری شده را از طریق مسیریابی به سرور منتخب خود انجام دهد .

- کلاینت ممکن است قبل از این‌که بتواند تونل را پیکربندی کند، ارتباطی را از طریق DialUp برای تبادل اطلاعات برقرار کرده باشد. این معمول‌ترین حالت ممکن است. بهترین مثال از این حالت، کاربران اینترنت هستند. قبل از این‌که یک تونل برای کاربران بر روی اینترنت ساخته شود، آن‌ها باید به ISP خود شماره‌گیری کنند و یک ارتباط اینترنتی را تشکیل دهند.

تونل اجباری
تونل اجباری برای کاربرانی پیکر بندی و ساخته می شود که دانش لازم را نداشته و یا دخالتی در ساخت تونل نخواهند داشت. در تونل اختیاری، کاربر، نقطه نهایی تونل نیست. بلکه یک Device دیگر بین سیستم کاربر و تونل سرور، نقطه نهایی تونل است که به‌عنوان تونل کلاینت عمل می‌نماید.

اگر پروتکل Tunneling بر روی کامپیوترکلاینت نصب و راه اندازی نشده و در عین حال تونل هنوز مورد نیاز و درخواست باشد، این امکان وجود دارد که یک کامپیوتر دیگر و یا یک Device شبکه دیگر، تونلی از جانب کامپیوتر کلاینت ایجاد نماید.

این وظیفه‌ای است که به یک متمرکزکننده دسترسی (AC) به تونل، ارجاع داده شده است. در مرحله تکمیل این وظیفه، متمرکزکننده دسترسی یا همان AC باید پروتکل Tunneling مناسب را ایجاد کرده و قابلیت برقراری تونل را در هنگام اتصال کامپیوتر کلاینت داشته باشد. هنگامی‌که ارتباط از طریق اینترنت برقرار می شود، کامپیوتر کلاینت یک تونل تأمین شده (NAS (Network Access Service را از طریق ISP احضار می‌کند.

به‌عنوان مثال یک سازمان ممکن است قراردادی با یک ISP داشته باشد تا بتواند کل کشور را توسط یک متمرکزکننده دسترسی به‌هم پیوند دهد. این AC می‌تواند تونل‌هایی را از طریق اینترنت برقرار کند که به یک تونل سرور متصل باشند و از آن طریق به شبکه خصوصی مستقر در سازمان مذکور دسترسی پیدا کنند.

این پیکربندی به‌عنوان تونل اجباری شناخته می‌شود، به‌دلیل این‌که کلاینت مجبور به استفاده از تونل ساخته شده به‌وسیله AC شده است. یک‌بار که این تونل ساخته شد، تمام ترافیک شبکه از سمت کلاینت و نیز از جانب سرور به‌صورت خودکار از طریق تونل مذکور ارسال خواهد شد.

به‌وسیله این تونل اجباری، کامپیوتر کلاینت یک ارتباط PPP می‌سازد و هنگامی‌که کلاینت به NAS، از طریق شماره‌گیری متصل می‌شود، تونل ساخته می‌شود و تمام ترافیک به‌طور خودکار از طریق تونل، مسیریابی و ارسال می‌گردد. تونل اجباری می تواند به‌طور ایستا و یا خودکار و پویا پیکربندی شود.


تونل‌های اجباری ایستا
پیکربندی تونل‌های Static معمولاً به تجهیزات خاص برای تونل‌های خودکار نیاز دارند. سیستم Tunneling خودکار به‌گونه‌ای اعمال می‌شود که کلاینت‌ها به AC از طریق شماره‌گیری (Dialup) متصل می‌شوند. این مسأله احتیاج به خطوط دسترسی محلی اختصاصی و نیز تجهیزات دسترسی شبکه دارد که به این‌ها هزینه‌های جانبی نیز اضافه می‌گردد.

برای مثال کاربران احتیاج دارند که با یک شماره تلفن خاص تماس بگیرند، تا به یک AC متصل شوند که تمام ارتباطات را به‌طور خودکار به یک تونل سرور خاص متصل می‌کند. در طرح‌های Tunneling ناحیه‌ای، متمرکزکننده دسترسی بخشی از User Name را که Realm خوانده می‌شود بازرسی می‌کند تا تصمیم بگیرد در چه موقعیتی از لحاظ ترافیک شبکه، تونل را تشکیل دهد.

تونل‌های اجباری پویا
در این سیستم انتخاب مقصد تونل براساس زمانی که کاربر به AC متصل می شود، ساخته می‌شود. کاربران دارای Realm یکسان، ممکن است تونل‌هایی با مقصدهای مختلف تشکیل بدهند. البته این امر به پارامترهای مختلف آن‌ها مانند UserName، شماره تماس، محل فیزیکی و زمان بستگی دارد.

تونل‌های Dynamic، دارای قابلیت انعطاف عالی هستند. همچنین تونل‌های پویا اجازه می‌دهند که AC به‌عنوان یک سیستم Multi-NAS عمل کند، یعنی اینکه همزمان هم ارتباطات Tunneling را قبول می کند و هم ارتباطات کلاینت‌های عادی و بدون تونل را. در صورتی که متمرکزکننده دسترسی بخواهد نوع کلاینت تماس‌گیرنده را مبنی بر دارای تونل بودن یا نبودن از قبل تشخیص بدهد، باید از همکاری یک بانک اطلاعاتی سود ببرد.

برای این‌کار باید AC اطلاعات کاربران را در بانک اطلاعاتی خود ذخیره کند که بزرگترین عیب این مسأله این است که این بانک اطلاعاتی به خوبی قابل مدیریت نیست.

بهترین راه‌حل این موضوع، راه‌اندازی یک سرور RADIUS است، سروری که اجازه می‌دهد که تعداد نامحدودی سرور، عمل شناسایی Userهای خود را بر روی یک سرور خاص یعنی همین سرور RADIUS انجام دهند، به‌عبارت بهتر این سرور مرکزی برای ذخیره و شناسایی و احراز هویت نمودن کلیه کاربران شبکه خواهد بود.

پروتکل‌های VPN
عمده‌ترین پروتکل‌هایی که به‌وسیله ویندوز 2000 برای دسترسی به VPN استفاده می شوند
عبارتند از: L2TP ،Ipsec ،PPTP ،IP-IP

البته پروتکل امنیتی SSL نیز جزء پروتکل‌های مورد استفاده در VPN به شمار می‌آید، ولی به‌علت این‌که SSL بیشتر بر روی پروتکل‌های HTTP ،LDAP ،POP3 ،SMTP و ... مورد استفاده قرار می‌گیرد، بحث در مورد آن را به فرصتی دیگر موکول می‌کنیم.

پروتکلPPTP
پروتکل Tunneling نقطه به نقطه، بخش توسعه یافته‌ای از پروتکل PPP است که فریم‌های پروتکل PPP را به‌صورت
IP برای تبادل آن‌ها از طریق یک شبکه IP مانند اینترنت توسط یک سرایند، کپسوله می‌کند. این پروتکل می‌تواند در شبکه‌های خصوصی از نوع LAN-to-LAN نیز استفاده گردد.

پروتکل PPTP به‌وسیله انجمنی از شرکت‌های مایکروسافت، Ascend Communications ،3com ،ESI و US Robotics ساخته شد.

PPTP یک ارتباط TCP را (که یک ارتباط Connection Oriented بوده و پس از ارسال پکت منتظر Acknowledgment آن می‌ماند) برای نگهداری تونل و فریم‌های PPP کپسوله شده توسط (GRE (Generic Routing Encapsulation که به معنی کپسوله کردن مسیریابی عمومی است،

برای Tunneling کردن اطلاعات استفاده می‌کند. ضمناً اطلاعات کپسوله‌شده PPP قابلیت رمزنگاری و فشرده شدن را نیز دارا هستند.

تونل‌های PPTP باید به‌وسیله مکانیسم گواهی همان پروتکل PPP که شامل (EAP ،CHAP ،MS-CHAP ،PAP)می‌شوند، گواهی شوند. در ویندوز 2000 رمزنگاری پروتکل PPP فقط زمانی استفاده می‌گردد که پروتکل احراز هویت یکی از پروتکل‌های EAP ،TLS و یا MS-CHAP باشد.

باید توجه شود که رمزنگاری PPP، محرمانگی اطلاعات را فقط بین دو نقطه نهایی یک تونل تأمین می‌کند و در صورتی‌که به امنیت بیشتری نیاز باشد، باید از پروتکل Ipsec استفاده شود.

پروتکل L2TP
پروتکل L2TP ترکیبی است از پروتکل‌های PPTP و (L2F (Layer 2 Forwarding که توسط شرکت سیسکو توسعه یافته است. این پروتکل ترکیبی است از بهترین خصوصیات موجود در L2F و PPTP.

L2TP نوعی پروتکل شبکه است که فریم‌های PPP را برای ارسال بر روی شبکه‌های IP مانند اینترنت و علاوه بر این برای شبکه‌های مبتنی بر X.25 ،Frame Relay و یا ATM کپسوله می‌کند.

هنگامی‌که اینترنت به‌عنوان زیرساخت تبادل اطلاعات استفاده می‌گردد، L2TP می‌تواند به‌عنوان پروتکل
Tunneling از طریق اینترنت مورد استفاده قرار گیرد.

L2TP برای نگهداری تونل از یک سری پیغام‌های L2TP و نیز از پروتکل UDP (پروتکل تبادل اطلاعات به‌صورتConnection Less که پس از ارسال اطلاعات منتظر دریافت Acknowledgment نمی‌شود و اطلاعات را، به مقصد رسیده فرض می‌کند) استفاده می‌کند.

در L2TP نیز فریم‌های PPP کپسوله شده می‌توانند همزمان علاوه بر رمزنگاری شدن، فشرده نیز شوند. البته مایکروسافت پروتکل امنیتی Ipsec (که به‌طور مفصل در شماره 47 ماهنامه شبکه تحت عنوان "امنیت اطلاعات در حین انتقال به‌وسیله IPsec " معرفی شده) را به‌جای رمزنگاری PPP توصیه می کند. ساخت تونل L2TP نیز باید همانند PPTP توسط مکانیسم (PPP EAP ،CHAP ،MS-CHAP ،PAP) بررسی و تأیید شود.

PPTP در مقابلL2TP
هر دو پروتکل PPTP و L2TP از پروتکل PPP برای ارتباطات WAN استفاده می کنند تا نوعی اطلاعات ابتدایی برای دیتا را فراهم کنند و سپس یک سرایند اضافه برای انتقال اطلاعات از طریق یک شبکه انتقالی به پکت الحاق بنمایند. هرچند این دو پروتکل در برخی موارد نیز با هم تفاوت دارند. برخی از این تفاوت‌ها عبارتند از:

1- شبکه انتقال که PPTP احتیاج دارد، باید یک شبکه IP باشد. ولی L2TP فقط به یک تونل احتیاج دارد تا بتواند ارتباط Point-to-Point را برقرار کند. حال این تونل می تواند بر روی یک شبکه IP باشد و یا بر روی شبکه‌های دیگر مانند X.25 و یا ATM ،Frame Relay.

2- L2TP قابلیت فشرده‌سازی سرایند را داراست. هنگامی‌که فشرده‌سازی سرایند انجام می‌گیرد، L2TP با حجم 4 بایت عمل می‌کند، در حالی‌که PPTP با حجم 6 بایت عمل می‌نماید.

3- L2TP متد احراز هویت را تأمین می‌کند، در حالی‌که PPTP این‌گونه عمل نمی‌کند، هرچند وقتی‌که PPTP یا L2TP از طریق پروتکل امنیتی IPsec اجرا می‌شوند، هر دو، متد احراز هویت را تأمین می‌نمایند.

4- PPTP رمزنگاری مربوط به PPP را استفاده می‌کند، ولی L2TP از پروتکل Ipsec برای رمزنگاری استفاده می‌نماید.

پروتکل Ipsec
Ipsec یک پروتکل Tunneling لایه سوم است که از متد ESP برای کپسوله کردن و رمزنگاری اطلاعات IP برای تبادل امن اطلاعات از طریق یک شبکه کاری IP عمومی یا خصوصی پشتیبانی می‌کند. IPsec به‌وسیله متد ESP می‌تواند اطلاعات IP را به‌صورت کامل کپسوله کرده و نیز رمزنگاری کند.

به محض دریافت اطلاعات رمزگذاری شده، تونل سرور، سرایند اضافه‌شده به IP را پردازش کرده و سپس کنار می‌گذارد و بعد از آن رمزهای ESP و پکت را باز می‌کند. بعد از این مراحل است که پکت IP به‌صورت عادی پردازش می‌شود. پردازش عادی ممکن است شامل مسیریابی و ارسال پکت به مقصد نهایی آن باشد.

پروتکل IP-IP
این پروتکل که با نام IP-in-IP نیز شناخته می‌شود، یک پروتکل لایه سوم یعنی لایه شبکه است. مهمترین استفاده پروتکل IP-IP برای ایجاد سیستم Tunneling به‌صورت Multicast است که در شبکه‌هایی که سیستم مسیریابی Multicast را پشتیبانی نمی‌کنند کاربرد دارد. ساختار پکت IP-IP تشکیل شده است از: سرایند IP خارجی، سرایند تونل، سرایند IP داخلی و اطلاعات IP. اطلاعات IP می‌تواند شامل هر چیزی در محدوه IP مانند TCP ،UDP ،ICMP و اطلاعات اصلی پکت باشد.

مدیریت VPN
در بیشتر موارد مدیریت یک VPN مانند مدیریت یک RAS سرور (به‌طور خلاصه، سروری که ارتباط‌ها و Connection های برقرار شده از طریق راه دور را کنترل و مدیریت می‌کند)، می‌باشد. البته امنیت VPN باید به دقت توسط ارتباطات اینترنتی مدیریت گردد.

مدیریت کاربران VPN
بیشتر مدیران شبکه برای مدیریت کاربران خود از یک پایگاه داده مدیریت کننده اکانت‌ها بر روی کامپیوتر DC و یا از سرور RADIUS استفاده می‌نمایند. این کار به سرور VPN اجازه می‌دهد تا اعتبارنامه احراز هویت کاربران را به یک سیستم احراز هویت مرکزی ارسال کند.

مدیریت آدرس‌ها و Name Serverها
سرور VPN باید رشته‌ای از آدرس‌های IP فعال را در خود داشته باشد تا بتواند آن‌ها را در طول مرحله پردازش ارتباط از طریق پروتکل کنترل IP به‌نام IPCP به درگاه‌های VPN Server و یا Clientها اختصاص دهد.

در VPNهایی که مبتنی بر ویندوز 2000 پیکربندی می‌شوند، به‌صورت پیش‌فرض، IP آدرس‌هایی که به Clientهای VPN اختصاص داده می‌شود، از طریق سرور DHCP گرفته می‌شوند.

البته همان‌طور که قبلاً گفته شد شما می‌توانید یک رشته IP را به‌صورت دستی یعنی ایستا به‌جای استفاده از DHCP اعمال کنید. ضمنا ًVPN Server باید توسط یک سیستم تأمین‌کننده نام مانند DNS و یا WINS نیز پشتیبانی شود تا بتواند سیستم IPCP را به مورد اجرا بگذارد.